Underworld (2003)

[Τραβιατα]

Θα την δω τοτε

[Κόρτο Μαλτέζε]

Μου αρέσουν οι ταινίες με λυκανθρώπους, και βρικόλακες και άλλα συμπαθή πλάσματα, αλλά προσωπικά προτιμώ αυτές τις "χειροποίητες" ταινίες τρόμου των δεκαετιών του 30-60. Οι σύγχρονες μου φαίνονται πολύ τρεχάλα για το τίποτα. Από τη σειρά είδα μόνο την πρώτη ταινία, δε μου άρεσε και δεν επιδίωξα να δω τις υπόλοιπες (η πρωταγωνίστρια είναι όντως πολύ όμορφη, αλλά δεν αρκεί)

[Ίζι]

Ρε παιδιά εγώ αυτήν την ταινία δεν κατάφερα να τη δω ολόκληρη, δεν πρόσεχα, δεν καταλάβαινα τι γινόταν... σημάδι ότι μου ήταν βαρετή Όμως, με τόσο καλά λόγια που λέτε οι περισσότεροι, σκέφτομαι να της δώσω άλλη μία ευκαιρία.

[Ατλαντίς]

Θα συμφωνήσω με τον Ονειρευτή πως ταινίες όπως η " Συνέντευξη με έναν βρικόλακα" και το '' Νοσφεράτου" είναι πιο κοντά στον μύθο των βαμπίρ και συνάδουν αρμονικότερα με ανάλογες λογοτεχνικές περιγραφές τους, (βλέπε ''Δράκουλα" του Μπραμ Στόκερ). Ωστόσο ο σκοπός του Underworld δεν είναι αυτός. Το Underworld είναι καθαρά μια ταινία δράσης απλώς τυχαίνει οι ήρωες της ταινίας να είναι βαμπίρ. Ως εκτούτου προκύπτει και η σκοτεινή οπτική της με το βιντεογκειμίστικο σκηνικό και τις αντιμάχουσες φυλές των βαμπίρ και λυκανθρώπων. Επιπλέον όσον αφορά την εμπορικότητα της , πιστεύω πως η πρώτη ταινία πρέπει να εξεταστεί ξέχωρα από τις υπόλοιπες. Φαντάζομαι πως για την πρώτη ταινία η εμπορική επιτυχία δεν ήταν αυτοσκοπός (πέρα από το συνηθισμένο δηλαδή). Ήθελαν απλώς να δημιουργήσουν μια ταινία δράσης που να βλέπεται. Όταν φάνηκε πως το στόρι βαμπίρ-δολοφόνων είναι πιασάρικο, δημιουργήθηκε το φραντσάιζ των ταινιών, οι οποίες απέβλεπαν καθαρά σε εισπρακτική επιτυχία και είχαν κλιμακούμενα μειωμένο αποτέλεσμα όσον αφορά την αισθητική, το ύφος και το σενάριο. Επίσης δεν νομίζω το Underworld έθεσε τα θεμέλια για τα φλώρικα, καλυμμένα με γκλίτερ βαμπίρ του Twillight. Η οπτική των βαμπίρ ανάμεσα στις δύο αυτές ταινίες απέχει παρασάγγας. Από τη μία έχουμε τις δυνατές παρουσίες των βαμπίρ του Underworld , που διαθέτουν ευφυία , προσαρμοστικότητα και μηχανορραφούν απέναντι στους αντιπάλους τους, τους λυκανθρώπους. Από την άλλη έχουμε τα βαμπίρ του Twillight που διαθέτουν μεν σωματική ρώμη, αλλά τη χρησιμοποιούν για να προστατέψουν ανυπεράσπιστες κορασίδες (εμετός!) ή αναλώνονται στο να λύσουν τα σχεσιακά τους.
Α! Και κάτι ακόμα. Το "From dusk tilll dawn" τα σπάει!

[Αξία]

Φλώρικος ο Έντουαρτ;;;; Για ποιο λόγο παρακαλώ; Επειδή ήταν αγνός για 117 χρόνια

[Τραβιατα]

Φλώρικος ο Έντουαρτ;;;; Για ποιο λόγο παρακαλώ; Επειδή ήταν αγνός για 117 χρόνια

[Φαροφύλακας]

Α! Και κάτι ακόμα. Το "From dusk tilll dawn" τα σπάει!

απλά να πω πως δεν συμμερίζομαι την άποψή σου... από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει.. κάπου στο 3* από εμένα. (διαφορές τα γούστα, ε; )

[Τραβιατα]

:όχισουλέω: απλά να πω πως δεν συμμερίζομαι την άποψή σου... από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει.. κάπου στο 3* από εμένα. (διαφορές τα γούστα, ε; )

Μην λες τετοια και ειχα σκοπο να την δω σημερα.

[Φαροφύλακας]

τότε να μην σε προκαταβάλω.. ο καθένας μας έχει τα γούστα του.. εσένα μπορεί να σου ταιριάξει περισσότερο

[Ατλαντίς]

Α! Και κάτι ακόμα. Το "From dusk tilll dawn" τα σπάει!

απλά να πω πως δεν συμμερίζομαι την άποψή σου... από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει.. κάπου στο 3* από εμένα. (διαφορές τα γούστα, ε; )

Κατανοώ την άποψή σου. Η ταινία έχει ξεκάθαρα το ύφος μιας b movie. Αλλά όπως και ο Ταραντίνο, το ίδιο και ο Ροντρίγκεζ είναι μια σχολή από μόνοι τους (Εξάλλου αυτοί οι δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία). Αυτό που αγαπώ είναι η ανεπιτήδευτη εξωφρενικότητα τους, τόσο στο σενάριο, όσο και στα εκφραστικά μέσα και τρόπους που χρησιμοποιούν. Πρόκειται για καθαρά καλτ ταινία.Βασικά πρέπει να είσαι φαν του είδους για να την δεις και να σου αρέσει.
Βέβαια στα θετικά προσθέτω τον ρόλο του Ταραντίνο ως ψυχάκια ( έλιωσα..), την μουσική επένδυση με το τραγούδι " After dark" από Tito and Tarantula
και φυσικά τον αισθησιακό χορό της Σάλμα Χάγιεκ ως Santanico Pandemonium.