Δες μια αγαπημένη μου ταινία — 5 (Απρ. 2016)

[Έλλη Μ]

Θες να προτείνω άλλες;

Όχι, όχι, μια χαρά ειναι και οι τρεις, άνετα τις ξαναβλεπα.
Γεωργία, ναι το Rope.

[Ινσμούθιος]

Νικόλα, θα δω σίγουρα του Bunuel, και ίσως δω και του Peckinpah, μιας και το έχω δει πριν χρόνια.. Το Videodrome αγαπημένο..

Λοιπόν, θα ξαναβάλω τα Cronos (1993) και 13 Assassins (2010) από την προηγούμενη φορά, μιας και είναι αγαπημένα και τελικά δεν "έπαιξαν", και θα βάλω κι εγώ έναν Peckinpah, το Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974).
Αν τα έχεις δει κι αυτά, πες μου να σου πω άλλα..

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αυτά είναι Ινσμούθιε!!!

Cronos και 13 Assassins θα τα δω σίγουρα!!!!!!
Μου φαίνονται απίστευτα ενδιαφέρουσες!!!!

[Γεωργία]

Ζοφε δεν μπορω να βρω πουθενά τις ταινίες σου

[Ίζι]

Μυρμηγκοφάγε προμηθεύτηκα ( ) το ιαπωνικό. Σύντομα εντυπώσεις

[Μυρμηγκοφάγος]

Ίζι, τελικά είδα όντως το Spoorloos την επόμενη της κλήρωσης, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να με βγάλει από την χειμερία νάρκη μου, η οποία και έχει παραταθεί σε έναν βαθμό που αρχίζει και με ενοχλεί, συμπαρασύροντας μαζί και αυτήν την κριτική.

Αν και βρήκα τον ρυθμό της ικανοποιητικό και σε γενικές γραμμές ήταν καλοφτιαγμένη για αυτό που είναι, δεν μου ταίριαξε. Μου θύμισε με έναν ιδιαίτερο τρόπο Χίτσκοκ, ο οποίος μου είναι σχεδόν πάντα ανυπόφορος. Γουγλάρησα λοιπόν από απορία να τσεκάρω αν ήμουν ο μόνος στον οποίο συνέβη και με έκπληξη είδα ότι η ταινία θεωρείται Χιτσκοκική, οπότε και μου λύθηκε η απορία.

Αν ήθελα αν το παλέψω λίγο παραπάνω, θα έλεγα ότι παρότι με ενοχλεί η απίστευτη πλοκή, δεν θεωρώ ότι είναι ο κύριος λόγος - εξάλλου απίστευτο δεν σημαίνει και αδύνατο. Ίσως ξεκινάει από τον πρωταγωνιστή; που δεν μου ήταν ιδιαίτερα πειστικός, όπως στη σκηνή στην εξοχή που τρέχει πίσω από το αυτοκίνητο; Ίσως από αυτές τις Χιτσκοκικές λεπτομέρειες που πάντα κάτι αιωρείται και ποτέ δεν με ενθουσίασε σαν τεχνική; Όσο το σκέφτομαι δεν μπορώ να συλλάβω γιατί θεώρησα ότι είναι Χιτσκοκικό με έναν ιδιαίτερο τρόπο και όχι κατά έναν ξεκάθαρο τρόπο.

Όπως και να 'χει, έπρεπε να είχες την προνοητικότητα να με ενημερώσεις για αυτό, ώστε να επιλέξω τον Ιναρίτου. Ήταν αδικαιολόγητη παράληψη. Επειδή όμως σου έχω μια αδυναμία, είμαι διατεθειμένος να δεχτώ την συγνώμη σου, αν την καρυκεύσεις με μια μικρή κριτικούλα της βωβής Σοβιετικής

Για κάποιον πάντως που θέλει να δει ένα Χιτσκοκικό μυστήριο στη σημερινή εποχή, δεν έχω δυσκολία να την προτείνω

[Ζόφος]

Ζοφε δεν μπορω να βρω πουθενά τις ταινίες σου

Ψάξε πιο καλά σε ξένα sites για stream, κι εγώ εκεί τα βρίσκω. Ειδικά το Milocrorze που είναι του 2011 νομίζω δε θα σε δυσκολέψει τόσο.

Τέσπα είδα αυτά που πρότεινες:

Το Belier Family ήταν καλύτερο, με το όμορφο κοριτσάκι που είχε φωνάρα και ήθελε να πάει στο Παρίσι. Συμπαθέστατη ηθοποιός και κουκλάρα! Για τους κωφούς γονείς δεν έχω να πω κάτι, εκτός του πατέρα που κατέβαινε για δήμαρχος, ήταν μία επιπλέον ιδέα που μπορούσε να εξελιχθεί κι άλλο, αλλά η ταινία άντεχε και χωρίς αυτό το μέρος. Εγώ θα έδινα κι άλλη σημασία στο σχολικό περιβάλλον, που πιστεύω σε αυτές τις ηλικίες παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Γενικά καλή ταινία, παρόλο που θύμισε λιγάκι και το Little Miss Sunshine.

Το View From The Top το ξεκίνησα αλλά κοντά στη μισή ώρα με κούρασε και το άφησα. Κάτι προσπαθούσε να κάνει, αλλά πιο πολύ σαν τυπική αμερικανιά έμοιαζε. Καταρχήν δε μου αρέσει η Gwyneth Paltrow, φαίνεται πως δεν τον ζει τον ρόλο. Κι αυτός ο Mike Myers αισχρός! Κατά τ'άλλα συμφωνώ με αυτό που ήθελε να πει, σχέση αντί καριέρας. Στα σημερινά κοριτσάκια ταιριάζει περισσότερο αυτό.

[Ίζι]

Αααααα, Μυρμηγκοφάγε συγγνώμη, αλλά το φταίξιμο είναι όλο δικό σου. Δεν σκέφτηκες να με ρωτήσεις ποια απ' τις τρεις θα σου πρότεινα (το ανιμέισον), όπως σοφά έπραξα εγώ. Αν το είχες κάνει μπορεί και να σου είχα πει ότι πρόκειται για ένα χιτσκοκικού τύπου μυστήριο. Για μένα σειρά έχει η ιαπωνική που θα δω μάλλον σήμερα. Με τον βωβό κινηματογράφο έχω πολύ κακή σχέση, όμως για σένα θα κάνω μια προσπάθεια

[Μυρμηγκοφάγος]

Αναρωτιέμαι... Αν την δεις και δεν σου αρέσει, θα συνεχίσεις να υποστηρίζεις ότι έπραξες σοφά;

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτή είναι η κατάλληλη ταινία για να προσεγγίσεις τον βωβό Σοβιετικό κινηματογράφο και δεν θα ήθελα να χαραμίσω την ευκαιρία που μου δίνεις με αυτήν. Αν την δεις λοιπόν, πράττεις αυτόνομα και τόσο σοφά, όσο έπραξα εγώ που έκατσα και είδα το ανιμέισον

[Χρήστος Π]

Ελλη, ευχαριστώ που με ψυχοπλάκωσες ρε! (Μια άλλη έκφραση ταιριάζει καλύτερα σχετικά με το τι μου έκανες αλλά δεν λέγεται δημόσια)

Σοβαρά τώρα, δεν έχω κανένα θέμα με το ψυχοπλάκωμα. Ισα ίσα, θα έλεγα ότι κάτι με τραβάει σε αυτό από παλιά.

Είδα το Der freie Wille, αν δεν το κατάλαβες ακόμα. Ο γερμανικός κινηματογράφος δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ και διαβάζοντας και την υπόθεση, ήταν σίγουρο από την αρχή ότι αυτήν θα έβλεπα. Είναι από τις ταινίες που περνάνε τον θεατή από τεστ. Εξετάζοντας το πώς νιώθεις καθώς τη βλέπεις και τι επεξεργασίες γίνονται στον εγκέφαλό σου, μαθαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου. Εκαναν καλά που δεν τον έβαλαν φυλακή; Ηταν στο χέρι του αυτό που του συνέβαινε; Ενιωσες συμπάθεια, μίσος, οργή; Και πολλά πολλά άλλα. Οταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους (οπότε και έγινε απολύτως σαφής ο τίτλος της ταινίας), ένιωσα λες και είχα καταπιεί οβίδα! Αυτό που στην αρχή δεν μου έβγαλε νόημα ήταν το ότι

η κοπελιά δεν τον εμπόδισε να αυτοκτονήσει ενώ μπορούσε άνετα να του παρει το ξυράφι

όμως μετά κατάλαβα ότι

ακριβώς εκεί έγκειται το νόημα του τίτλου και της ταινίας γενικότερα

Ενα λοιπόν που μου έμεινε έντονα ήταν το παραπάνω. Επίσης, καταπληκτική η σκηνή με την κοπέλα στο καράτε. Τέλος, μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίον αναπτύσσονταν οι χαρακτήρες αλλά και η σχέση των πρωταγωνιστών. Και μια απορία που θα την εκφράσω λαϊκα και συνοπτικά: ΤΙ ΦΑΣΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ;;;;

Εν κατακλείδι, μια ακόμα εξαιρετική ταινία από τη μαμά Γερμανία! Οχταράκι και πολλές ευχαριστίες.