Δες μια αγαπημένη μου ταινία — 5 (Απρ. 2016)

[Μυρμηγκοφάγος]

Ίζι, πολύ χάρηκα που σου άρεσε και εύχομαι αυτήν την εμπειρία να της δεις ως έναυσμα για να επεκταθείς και σε άλλες πανέμορφες Ιαπωνικές αυτής της εποχής. Ήταν από τις πιο εύκολα προτεινόμενες ταινίες που έχω στο ρεπερτόριο μου και ειδικά σε σένα θα ήταν έκπληξη να μην ταίριαζε. Το μόνο αρνητικό της είναι ότι ακριβώς επειδή είναι τόσο γνωστή, δεν την νιώθεις τόσο προσωπική, αλλά οι Ελληνικοί υπότιτλοι, ευτυχώς ή δυστυχώς, με περιορίζουν.

Οι πυγολαμπίδες θεματολογικά μοιάζουν στο When the Wind Blows και παρότι ούτε αυτή με ενθουσιάζει, την προτιμώ, γιατί μου είναι πολύ πιο πιστευτά τα παιδιά λόγω ελλείψεως εμπειρίας. Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει όλο και απομακρύνομαι από τα ανιμέσιον και αυτό δεν είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο.

Αν είχες τα ίδια ποσοστά με μένα, ίσως να το έβλεπες διαφορετικά. Δεν με ενοχλεί που στους πέντε γύρους, μόνο η ταινία της εξαφανισμένης Κακιοτάτης με ενθουσίασε. Και μόνος που επιλέγω δεν έχω καλύτερα ποσοστά. Άλλο όμως να τις βλέπεις και να τις προσπερνάς και άλλο να χρειάζεται να γράψεις κριτική – έστω μικρή. Ειδικά όταν ξέρεις ότι θα διαβαστεί από τον μόνο άνθρωπο που δεν θες.

[Έλλη Μ]

Ελλη, ευχαριστώ που με ψυχοπλάκωσες ρε!

Στη διάθεσή σας..
Θυμαμαι ειχε βγει tην ιδια χρονια με το "Oι ζωές των άλλων" και ενώ όλοι μίλαγαν γι' αυτην, περασε απαρατηρητη η ελευθερη βούληση.
Κατα τα άλλα, υπόσχομαι να εχω δει την ταινια μεχρι την Κυριακη (όχι των Βαΐων) την ταινία σου.

[Γεωργία]

Καλημέρα!!!

Είδα το Rampo noir. Είναι από τις πολύ ψυχωτικές ταινίες τρόμου. Δεν είμαι πολύ φαν του είδους. Αξιοπρόσεχτη η ερμηνεία του Torru στο πρώτο μέρος, ήταν πολύ πειστικός στο ρόλο του. Το σενάριο σε μπερδεύει λίγο. Μου άρεσε η επιλογή των ρούχων.
Πιστέυω το δευτέρο μέρος μπορούσε να εξελιχθεί κι΄άλλο. Ήταν το πιο μπερδευτικό από όλα.

Θα του έβαζα ένα 4/10.

[Ινσμούθιος]

Νικόλα, προσωπικοί λόγοι με εμπόδισαν απ'το να το δω νωρίτερα, αλλά τα κατάφερα και είδα το Le fantome de la liberte..
Εντάξει, ουδέν σχόλιο, για λίγους βέβαια, ως λάτρης των Monty Python και του μαύρου χιούμορ γενικότερα, ομολογώ ότι σε 2-3 σκηνές που άλλος θα κοιτούσε απορημένος, εγώ έκλαψα από τα γέλια..
Ένα 7/10 από μένα..