Δες μια αγαπημένη μου ταινία - 17 (Μάϊος 2020)

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Η χυδαιότητα στην τέχνη είναι θεμιτή!

[Θεατής]

όχι τσόντες.

Γέλασα αρκετά είναι η αλήθεια...

Κουκουβάγια ακριβώς αυτό το κίνημα του grindhouse/exploitation είναι από τα αγαπημένα μου και το οποίο γνώρισε δόξες όταν ασχολήθηκαν μαζί του ο Ροντρίγκεζ με τον αγαπημένο σκηνοθέτη της Κιντο, τον Ταραντίνο (γνωστοί τσοντοβιοι τοις πασοι) με το back to back που έκαναν τότε.

Θα σου ζητήσω πιστωση χρόνου λίγες μέρες για να δω την δική σου ταινία καθώς μου εχουν βγει κάτι δουλειές στην μέση... Θα την δω με την πρωτη ευκαιρία!

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Φίλτατε, και σε μένα!
Κάποια στιγμή στο παρελθόν έψαχνα τέτοιες ταινίες να δω, αφορμή στάθηκε το "Από το Σούρουπο ως την Αυγή" που είχε προτείνει κάποτε η Μαρία και με μύησε στο είδος άσχετα αν τώρα το παίζει παπαδοπαίδι για να ρίξει στάχτη στα μάτια και να καλύψει τον προοδευτικό σινεφίλ χαρακτήρα της μέσα σε ένα βαθύ πέπλο πουριτανισμού και σεμνοτυφίας.

[Θεατής]

Blood Drive υπάρχει και αυτή η μίνι σειρά εφόσον σου αρέσει το είδος, την οποία είδα ευχάριστα...

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

[Σάωρη]

Χαίρομαι που σου άρεσε, Σάωρη. Χάρηκα που γίναμε ζευγάρι σε αυτον τον γύρο, γιατι και στις δυο μας άρεσαν εν τέλει οι επιλογές που προτείναμε η μία στην άλλη.

Φταίει και η Σάωρη που δεν πρότεινε καμιά βαριά καλτίλα να σε στείλει αδιάβαστη, τέτοιες ταινίες τις βλέπουν παιδάκια του Δημοτικού όταν τελειώνουν τα μαθήματά τους και λίγο πριν πάνε για ύπνο, τεσπα...

Χαχαχαχαχαχαχα! Ρε δαίμονα, τι λες!
Δες λίγο το Kelebegin Rüyasi, να δεις αν έρχομαι! χαχαχαχα

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

[Αννετούσκα]

Sazen Tange and the Pot Worth a Million Ryo (1935)

Λοιπόν Μυρμηγκοφάγε καταρχάς μπράβο, όχι, μπράβο που χάρη σε αυτό το παιχνίδι μου δόθηκε η ευκαιρία να δω μια ιαπωνική ασπρόμαυρη ταινία του 1935, κάτι που δε θα έκανα ούτε μία στο εκατομμύριο σε διαφορετική περίπτωση! Καθόλου μυημένη στον κινηματογράφο –έχω τεράστια κενά σε πολύ πρωτοκλασάτες ταινίες ας πούμε- ήταν μια πολύ καλή συγκυρία να δω κάτι τόσο διαφορετικό και μάλιστα να μου αρέσει κιόλας.
Η ταινία μου άρεσε, την είδα σε δύο δόσεις, σε 4 διαφορετικά αρχεία των 25-25-25-15 λεπτών με αρκετά χάλια αγγλικούς υπότιτλους (με πολλά κενά) αλλά νομίζω το κόνσεπτ το έπιασα. Κωμικοτραγική η ιστορία της ανεύρεσης του πολυπόθητου κιουπιού με τον κρυμμένο θησαυρό. Ήταν στιγμές που γελούσα με τη φάση και με τους πρωταγωνιστές, ιδίως με έκανε να γελάσω ο τύπος που το έπαιζε ντεμέκ ότι πονάει η κοιλιά του κλπ για να αποφύγει να αναμετρηθεί με τον μονόφθαλμο σαμουράι και τον δωροδόκησε για να φανεί ότι τον νικάει για να μην ξεφτιλιστεί μπροστά στη γυναίκα του. Όλοι είχαν πλάκα αλλά εκτός αυτού μου άρεσε που είδα εικόνες του πάλαι ποτέ μιας πόλης της Ιαπωνίας, με τα εσωτερικά των σπιτιών και των μαγαζιών, όπου παρατηρούσα την απλότητα της διαρρύθμισής τους, τα ξύλινα καφασωτά παραπετάσματα με το ριζόχαρτο, τα παραδοσιακά ρούχα, τα φουτόν κλπ.
Κάτι άλλο τέλος που μου άρεσε πολύ ήταν σίγουρα το μουσικό μοτίβο! Και φυσικά η κοπέλα και το τραγούδι της όπου μόλις τραγούδησε πρώτη φορά ψάρωσα!
Να σε ευχαριστήσω λοιπόν που μου έδωσες την ευκαιρία να δω κάτι τόσο ξένο και μακρινό σε μένα. Όσο ζω μαθαίνω!
*Σόρυ αν σε ζάλισα λίγο με τα κατεβάσματα κλπ
**Νομίζω είμαι καλά εδώ με την ιαπωνική, δεν μπορώ καν να φανταστώ οι άλλες σου επιλογές σε τι άλλα περίεργα μονοπάτια θα με πήγαιναν

[Ζαχαρίτσα]

Ενώ η ταινία που είδες εσυ θεωρείται νορμάλ; ελεος... \

πάλι τσόντες βλέπει αυτός?
πες τα ρε Μαρια!!
ας δει την αυτοκρατορία των αισθησεων..χαχα

[Ζαχαρίτσα]

Και αυτή έχει συναίσθημα: ένα αγνό τρυφερό φιλί στο στόμα που δίνει η μια καλόγρια στην άλλη προς το τέλος με φόντο ένα κομμένο πέος στο πάτωμα.

τι ακούω και δεν κόβω τις φλέβες μου...