Δες μια αγαπημένη μου ταινία - 13 (Δεκέμβριος 2018)

[Μυρμηγκοφάγος]

Ντε Νίρο, Νόλτε. Αυτό θα είναι μάλλον δύσκολο να το αποφασίσω. Ελπίζω πάντως να συμφωνήσετε σε μια

[Μπιατριξ Κιντο]

Φαρε, το Sicarrio το εχω δει εγω αφου ρωτας αλλα δεν μου αρεσε καθολου.
Τελεια, ειμαι με τον Θεατη!

[Μυρμηγκοφάγος]

Κι εγώ πολύ χαίρομαι που είσαι εσύ

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αυτή η πρόταση ισχύει ακόμη και αν σου έλεγα ότι σε αυτά που δεν έχω δει περιλαμβάνονται και τα παρακάτω;

Mean Streets
New York, New York
The King of Comedy
Cape Fear
The Age of Innocence
Gangs of New York
The Wolf of Wall Street

Μη μου προσθέσεις, μια πρόταση θέλω

Από αυτές που παραθέτεις θα πρότεινα το Mean Streets!

[Νικόλας Δε Κιντ]

3. Kokuhaku (2010)

Λοιπόν, όπως είχα πει και σε προηγούμενο ποστ θα ξεκινούσα από την γιαπωνέζικη!
Kokuhaku λοιπόν!
Η ταινία μου φάνηκε αρκετά άνιση... Ενώ ξεκίνησε πολύ καλά και το μυστήριο χτιζόταν σταδιακά και με λεπτομέρεια, στα τελευταία ΄λεπτά όμως ήρθαν τα πάνω κάτω...

Ο πιτσιρικάς έφτιαξε βόμβα την πήγε στο σχολείο, η καθηγήτρια την βρήκε την απενεργοποίησε και την ξανα ενεργοποίησε στο γραφείο της μητέρας του παιδιου;;;;;;

Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι μια ιστορία εκδίκησης.
Η 7χρονη κόρη μιας καθηγήτριας Φυσικής βρίσκεται νεκρή μέσα σε μια πισίνα. Οι δολοφόνοι όπως αποδεικνύεται είναι ανήλικοι μαθητές και επειδή ο νόμος τους προστατεύει, η καθηγήτρια αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Στα πολύ θετικά της ταινίας, η εκπληκτική σκηνοθεσία, τα γρήγορα πλάνα αλλά και οι φωτογραφικές λήψεις του σκηνοθέτη. Επίσης η μουσική επένδυση ήταν απόλυτα ταιριαστή!
Στα αρνητικά της, το απότομο και εξωπραγματικό φινάλε και οι αρκετές σεναριακές τρύπες!

Από μένα 6/10!

[Θεατής]

Χαιρομαι κι εγώ που χαιρεστε παιδιά... εδώ εμένα το kohukaku σε γενικές γραμμές μου άρεσε...

[Μπιατριξ Κιντο]

Cheaters (2000)

Aλλα κι εγω θα σου προτεινα να δεις το Awakenings.
Ειδα τα τρειλερ απο τις ταινιες που προτεινες και κατασταλαξα στο El Autor (The Motive). Κατα πασα πιθανοτητα, αυτην θα δω, μου φανηκε πιο ενδιαφερουσα απο τις αλλες.

[Θεατής]

Πιο ενδιαφέρουσα δεν θα την έλεγα αλλά σίγουρα είναι πιο βατή και ευπεπτη...

[Μπιατριξ Κιντο]

Λοιπον, χθες ειδα το El Autor. Εγω προσωπικα δεν θα το αποκαλουσα "μαυρη κωμωδια", αλλα ηταν πρωτοτυπο, ενδιαφερον και με πολυ καλες ερμηνειες, ειδικα απο τον Javier Guittérrez (τον πρωταγωνιστη) που τον ειχα ξαναδει παλια σε ενα ισπανικο θριλερ και μου αρεσε κι εκει η ερμηνεια του. Το μονο που με χαλασε ηταν που στην αρχη προχωρουσε καπως αργα και κοντεψα να βαρεθω. Εν ολιγοις, μπορει να μην ενθουσιαστηκα αλλα μου αρεσε, δεν ηταν κακο. 7/10!

[Σάωρη]

3. Kokuhaku (2010)

Λοιπόν, όπως είχα πει και σε προηγούμενο ποστ θα ξεκινούσα από την γιαπωνέζικη!
Kokuhaku λοιπόν!
Η ταινία μου φάνηκε αρκετά άνιση... Ενώ ξεκίνησε πολύ καλά και το μυστήριο χτιζόταν σταδιακά και με λεπτομέρεια, στα τελευταία ΄λεπτά όμως ήρθαν τα πάνω κάτω...

Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι μια ιστορία εκδίκησης.
Η 7χρονη κόρη μιας καθηγήτριας Φυσικής βρίσκεται νεκρή μέσα σε μια πισίνα. Οι δολοφόνοι όπως αποδεικνύεται είναι ανήλικοι μαθητές και επειδή ο νόμος τους προστατεύει, η καθηγήτρια αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Στα πολύ θετικά της ταινίας, η εκπληκτική σκηνοθεσία, τα γρήγορα πλάνα αλλά και οι φωτογραφικές λήψεις του σκηνοθέτη. Επίσης η μουσική επένδυση ήταν απόλυτα ταιριαστή!
Στα αρνητικά της, το απότομο και εξωπραγματικό φινάλε και οι αρκετές σεναριακές τρύπες!

Από μένα 6/10!

Σου είχα πει ότι θα ήταν μια καλή ταινία δίχως να είναι εξαιρετική! Χαίρομαι όμως που βρήκες θετικά και απόλαυσες αυτά τουλάχιστον.
Θα σου πρότεινα αν έχεις χρόνο και όρεξη να δεις και το Breadwinner, αλλά μόνο αν το θες. Για εμένα είναι στα καλύτερα animation.

Στα δικά μου τώρα. Τελικά, ξεκίνησα με το Opera, γιατί το Gothic δυσκολευόμουν να το βρω και το άφησα για άλλη στιγμή στην watchlist.
Λοιπόν, θα την δω σπαστά την ταινία λόγω υποχρεώσεων της σχολής και θα έχω συνολική κριτική μόλις την ολοκληρώσω αύριο ή μεθαύριο, αλλά να ξέρεις ότι με κρατούσε συνέχεια και εκεί που έλεγα θα δω μόνο 30-35 λεπτά, είδα μία ώρα λόγω του σαδιστικού μου ενδιαφέροντος.

Τι λουτρό αίματος ειν' τούτο;; Πόσοι ιδιαίτεροι φόνοι! Εκεί που έκρυβα το βλέμμα μου κατέβαζα πάλι τα μάτια για να δω τι θα κάνει πάλι. Σίγουρα δεν ήταν από τις ταινίες που θα επέλεγα να δω από μόνη μου στο ξαναείπα, αλλά αυτή η ταινία είναι από τις λίγες που με κρατάει με το στόμα ανοιχτό σε κάθε σκηνή!

Κάτι που επίσης είναι ενδιαφέρον και πιο έντονο μέχρι τώρα στην ταινία είναι ότι η κάμερα σε μεγάλο μέρος δεν στέκεται ακίνητη αλλά αντιθέτως παίρνει τον ρόλο του πρωταγωνιστη μέσα από το "βλέμμα" του ηθοποιού που "κρύβεται" πίσω της και ακολουθεί την εξέλιξη. Δεν είναι στατική (αν είναι το σωστό επίθετο για να το χαρακτηρίσει) επουδενί! Αυτά και επιστρέφω ελπίζω αύριο να σου πω και την καταληκτική γνώμη!