Δες μια αγαπημένη μου ταινία - 12 (Σεπτέμβριος 2018)

[Μυρμηγκοφάγος]

Πολύ καλή η Nathalie, αλλά όλες αυτές οι αστυνομικές/πολεμικές γαλλικές εκείνης της εποχής, με Ventura, Delon, Bronson, κτλ, δεν μου λειτουργούν καθόλου. Η δεκαετία όμως μου αρέσει, μην την αλλάξεις

[Θεατής]

Καταρχάς μέρμηγκα ελπίζω να είναι παροδική η κακοκεφιά και γρήγορα να σε ξαναδούμε σε φόρμα...

Ουτε που μου πέρασε απο το μυαλό να συγκρίνω τις δυο ταινίες είναι η αλήθεια...μου άρεσε γιατί απλά μου άρεσε...και όπως είπα δείχνει να μου ταιριάζει αρκετά ο Farhadi...

Ημουν σε δίλημμα να σου προτείνω το
Graduation 2016 ή αυτή που πρότεινα σε άλλο νήμα στην Ιζι...Τελικά βάζω την συγκεκριμένη...

[Θεατής]

Στην ταινια του Νικολα δεν παιζει Αλεν Ντελον...παιζει Αλεν Ντεκοκ...

Μερμηγκα ειμαι ενταξει...ο ruσσος εκανε δουλεια...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελικά είδα την ταινία του Λάνθιμου, όπως ούτως ή άλλως είχα προαποφασίσει!!

Μου άρεσε αρκετά και διαπιστώνω για άλλη μια φορά πως ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης μου ταιριάζει πολύ!!
Αυτή την φορά βέβαια ο Λάνθιμος κινήθηκε (μαζί με τον Φιλίππου) σε πιο συμβατικούς δρόμους! Δλδ η ταινία είχε δομή αρκετά σταθερή.
Βέβαια όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις ταινίες του σκηνοθέτη υπήρχαν και εδώ.
Απουσία συναισθημάτων και εκφράσεων, υπέροχη φωτογραφία με αργά πλάνα, έντονο μεταφυσικό στοιχείο και βέβαια υποβλητική μουσική επένδυση.

Τι είναι λοιπόν το "Killing of the sacred deer";
Για μένα προσωπικά είναι μια ταινία με βαθιές επιρροές από το Αρχαίο Δράμα... Ο επιτυχημένος γιατρός που πρέπει να πάρει μια απόφαση ζωής η οποία θα επηρεάσει τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η εκδίκηση ενός αγνώστου, η λύτρωση...
Όλα αυτά συνθέτουν μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία και κατ' επέκταση ένα μινιμαλιστικό σινεφιλικό διαμάντι!

Ξεχώρισα αρκετές σκηνές αλλά μια ήταν η κορυφαία για μένα

Ο νεαρός δαγκώνει το χέρι του γιατρού άσχημα και έπειτα κόβει ένα κομμάτι από το δικό του...
Το βλέμμα του Κόλιν Φάρελ δείχνει πως εκεί πραγματικά συνειδητοποίησε πως το να σκοτώσει ένα μέλος της οικογένειας του είναι ουσιαστικά μονόδρομος..
Υπάρχει κάτι απροσδιόριστα φρικώδες σε αυτή την σκηνή...

Θα βάλω ένα 8* και θα ευχαριστήσω τον Θεατή για την πρότασή του!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Θαυμάζω την πίστη σας ότι μπορεί να βρεθεί κάποια μοντέρνα ταινία που να μου αρέσει, υποψιάζομαι όμως ότι θα είχατε μεγαλύτερες πιθανότητες με βελόνες στα άχυρα. Και δυστυχώς δεν μπορώ να εξηγήσω πως το όλο ύφος τους μου βγαίνει τόσο λάθος από το πρώτο δεκάλεπτο. Οι εικόνες, οι διάλογοι, η προσπάθεια του να κάνουν κάτι από την αρχή... έχω φτάσει μάλιστα στο σημείο που αρχίζω να υποψιάζομαι ότι συνεισφέρει ακόμη και η ευκρίνεια εικόνας, διότι δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο που να είναι μόνιμα εκεί.

Πέτρο, πέρα από το παραπάνω, αν και περίμενα κάτι ανατολικοευρωπαϊκό, με το που είδα το “France” στους τίτλους αρχής τρόμαξα και δυστυχώς για μένα, όντως θα τη χαρακτήριζα αμιγώς γαλλική σε ύφος, που από μόνο του μου είναι σχεδόν καταστροφικό. Όταν κιόλας άρχισε να πιάνει όλα αυτά τα κοινωνικά θέματα, το ένα μετά το άλλο, απλά αποδέχτηκα τη μοίρα μου.

Προσπάθησα να πιαστώ από το μυστήριο και άρχισα να σκέφτομαι μήπως το έστησε η ίδια για να μην φύγει και για μια στιγμή ένιωσα ότι προς τα εκεί το πήγαινε στη συζήτηση με τον φίλο της, για το αν είναι αυτός στη φωτογραφία.

Νικόλα, αφού δεν μου έκανες τη χάρη να μου δώσεις τρίτη, αποφάσισα να σου κάνω τη χάρη να δω αυτήν που ήθελες, παρότι το ένστικτό μου διαφωνούσε εντόνως

Τώρα, εν συνεχεία των προαναφερθέντων, μου κατέληξαν διάφορες λεπτομέρειες στην αρχή πιο ακραίες από όσο θα τις επιθυμούσα, αυτό όμως που μου την αποτελείωσε ήταν η ψυχολογική εκτίμηση - και δεν αναφέρομαι στην κεντρική ιδέα. Μια ρομαντική ταινία που θα την κατέτασσα σε μια ιδιαίτερη κατηγορία μαζί με τα “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” και “The Lovers of the Arctic Circle”, που όπως αυτό, έτσι και εκείνα δεν μου λειτούργησαν. Αν όμως σε κάποιον αρέσουν, άνετα την προτείνω.

Στο σημείο που τους βλέπουμε να τρώνε μόνοι στο συνήθως γεμάτο(;) εστιατόριο, με τον σερβιτόρο να τους αγνοεί στιγμιαία, άρχισα να αναρωτιέμαι αν έβλεπα κάτι σουρεαλιστικό και μήπως ήταν ελάφια που ονειρεύονταν ότι ήταν άνθρωποι. Αυτό ίσως να μου λειτουργούσε

Αναρωτιέμαι να μάθω πόσες αρνητικές κριτικές είσαστε έτοιμοι να αντέξετε

[Θεατής]

Μυρμηγκοφάγε κοίτα πόσο απλό είναι...όπως εσύ, έτσι κι εμείς έχουμε αποδεχτεί την μοίρα μας...

Νικόλα χαίρομαι που σου άρεσε το Ιερό Ελάφι...εμένα η σκηνή που μου άρεσε πολύ ήταν

Εκεί που ο πιτσιρικάς του λέει να μην προσπαθήσει να εκλογικεύσει την απειλή...ότι είναι μια μεταφορά...δλδ δεν εχει σημασία το γιατί πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, αλλά το οτι είναι αναγκασμένος να το κάνει...είτε επειδή εφταιξε με τον θανατο του πατερα του παιδιου και πρεπει να πληρωσει, ειτε επειδη προσβαλε καποιον θεο και τωρα μεταφυσικα τον εκδικείται...Ύβρις, Αρά, Νέμεσις...και τα μυαλά στα κάγκελα για το αγαπημένο διδυμο...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αναρωτιέμαι να μάθω πόσες αρνητικές κριτικές είσαστε έτοιμοι να αντέξετε

Προσωπικά αντέχω! Που θα πάει... Θα βρεθεί και η ταινία μετά το '70 που θα πάρει πάνω από 3!!!
Αν και για να είμαι ειλικρινής αποδέχομαι πλήρως τις επεξηγήσεις σου. (εκτός από τις ταινίες του Κρόνενμπεργκ )

Μια ρομαντική ταινία που θα την κατέτασσα σε μια ιδιαίτερη κατηγορία μαζί με τα “Eternal Sunshine of the Spotless Mind”

Χμμμ... Ενδιαφέρον παραλληλισμός!
Εμένα μου άρεσε η ιδέα να υπάρχει μια ονειρική συνάντηση 2 ανθρώπων, έστω και σαν ελάφια...
Επίσης το παρελθόν της κοπέλας έκρυβε κάτι σκοτεινό από την αρχή της ταινίας. Όλος αυτός ο ψυχαναγκασμός της και η πειθαρχεία της έδειχναν κάπως παράταιρα με το τι θα επακολουθούσε.

Αν σου πω ότι και γω σκέφτηκα πως μπορεί εν τέλει να ήταν ελάφια!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Από το 70; Κι εγώ γιατί νόμιζα ότι εννοούσες από το το 2000 και μετά, άντε και από τα 90s; Το ότι δεν έχεις καταφέρει ακόμη να μου βρεις μια από τό 1970 που να μην έχει λάβει ένα τέσσερα - που είναι από τους πιο εύκολους βαθμούς που μπορώ να δώσω - μου δημιουργεί αμφιβολίες για το αν όντως προσπαθείς και αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως χρειάζεσαι ένα μικρό κίνητρο. Αλλά ας μη προτρέχω, ίσως τα παρακάτω σε βοηθήσουν να καταλάβεις καλύτερα τι ψάχνεις

Αν και δεν θυμάμαι καθόλου καλά το Eternal Sunshine, θεωρώ ότι εύκολα κάποιος ερχόμενος από αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τις σκηνές στο σφαγείο, αλλά και στο μπάνιο, σκληρές. Σαν σύνολο όμως, εμένα μου άφησαν την ίδια αίσθηση και εκεί είναι που συνήθως επικεντρώνομαι. Και μπορεί να ξεκινήσω μια ταινία για μια ιδέα, αν και συχνότερα βάση κατηγορίας, αλλά αυτά κρατούν λίγο και στην ουσία θα έλεγα ότι μετατρέπονται σε οχήματα στα οποία και θα μου παρουσιαστεί το ύφος. Και αν αυτό με ικανοποιεί, δεν δίνω πια δεκάρα για το τι πραγματεύεται η ταινία και συχνά προσπερνάω σημεία που υπό άλλες συνθήκες θα τράβαγα τα μαλλιά μου.

Και για να ξαναγυρίσω στο “On Body and Soul”, ακολούθησε ένα δρόμο που συχνά παρατηρώ στις μοντέρνες ταινίες και που με ενοχλεί εντόνως. Την προσπάθεια εντυπωσιασμού και διαφοροποίησης από τις πρώτες σκηνές, η οποία κατά την κρίση μου δεν καμουφλάρεται καλά. Από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, έως τις αρχικές συζητήσεις στο εστιατόριο. Βλέπουμε τον συνεργάτη του να αναφέρει ότι δεν πρέπει να δίνεις θάρρος στη γυναίκα και την επόμενη στιγμή τη γυναίκα του να του τα φέρνει όλα τούμπα και όλα αυτά όταν μεταξύ τους γνωρίζονται. Να του λέει να μην την αποκαλέσει Μαρίκα και στην επόμενη σκηνή να έχουμε μια αναίτια προσβολή στη πρώτη κουβέντα, ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο υποκοριστικό. Τώρα, όλα αυτά μπορεί να γίνουν; Φυσικά, αλλά όταν από τόσο νωρίς με βάζεις να σκέφτομαι ότι αυτά δεν γίνονται επειδή είναι φυσικά, αλλά για να προκαλέσεις κάποιες εντυπώσεις, στην ουσία κάνεις ότι μπορείς για να με χάσεις. Και όταν βλέπουμε κατόπιν μιας ληστείας (μην ανησυχείτε, όλα αυτά γίνονται στο πρώτο δεκάλεπτο ), αντί για ανάκριση, μια ψυχολογική εκτίμηση, η οποία και το μόνο που καταφέρνει - σε συνδυασμό με την ίδια την ψυχολόγο - είναι να μου εντείνει την πεποίθηση ότι όλα γίνονται στον βωμό του εντυπωσιασμού, πως να μην μου τελειώσει η ταινία προτού καν μου αρχίσει; Η κεντρική ιδέα δεν είχε προλάβει καν να κάνει την εμφάνιση της και όταν την έκανε αμέσως μετά, πως να την εκτιμήσω όταν ήμουν σαν τον Ζαν Λουκ;

Ξέφυγα λίγο, ήταν όμως μια καλή και εύκολη ευκαιρία για να σου δείξω πόσο γρήγορα μπορεί να μου πάει λάθος μια ταινία, αλλά και να σε βοηθήσω στην αναζήτηση του άγιου δισκοπότηρου

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μέρμυγκα εγώ προσωπικά βρήκα εύστοχο τον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης αποκάλυψε πως οι 2 πρωταγωνιστές έβλεπαν το ίδιο όνειρο!

Μου άρεσε και η ψυχολόγος!!

Αυτό που είπες για τα 10 πρώτα λεπτά είναι σωστό. Βέβαια εγώ θεώρησα πως ο σκηνοθέτης το έκανε για να αφήσει χώρο στην υπόλοιπη ταινία για την συνέχεια. Εννοώ για το πως θα αφήσουν στην άκρη ο καθένας τους φόβους και τις ανασφάλειες τους και θα προχωρήσουν σε μια άτυπη "κάθαρση".

Η αναζήτηση λοιπόν συνεχίζεται...

[Μυρμηγκοφάγος]

Και εμένα μου άρεσε, αλλά υπάρχουν αυτές που μου αρέσουν και μου αρέσει και αυτές που μου αρέσουν και θέλω να τις πνίξω

Οι πληροφορίες λένε ότι είναι σε μια σπηλιά. Θα τη ξεχωρίσεις από ένα μικρο και αγαθό άσπρο κουνελάκι που τριγυρνάει