Η ζωή μας ταινια (Πρωταγωνιστή - Σκηνοθέτη)

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αν κάποια στιγμή η μέχρι τώρα ζωή σου γινότανε ταινία ποιον-α θα διάλεγες για σκηνοθέτη και ποιον-α για πρωταγωνιστή???

Εγώ (για να κάνω την αρχή) επειδή η δικιά μου είναι λίγο παλαβιάρα θα διάλεγα για σκηνοθέτη τον Κρόνενμπεργκ (φυσικά...) και πρωταγωνιστή τον Γκάμπριελ Μπέρν...

Πιστεύω βέβαια πως στα ταμεία θα πάτωνε

[Φαροφύλακας]

Κοίταξε, θα ήθελα να δω διάφορους συνδυασμούς...

Για αρχή ας πούμε σκηνοθεσία Χίτσκοκ με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ ντε Νίρο. Ναι, αυτή την εκδοχή της ζωής μου θα ήθελα να την δω πραγματικά.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Φαροφύλακα, Χιτσκοκ ακούω!! Μάλλον θέλεις απροσδοκητο φινάλε!!! Να πω την αλήθεια μου σκεφτόμουν κι εγω ακόμη έναν συνδιασμο... Τον οποίο θα γράψω πιο μετά

[Ίζι]

Υπάρχει κι αυτό το παρόμοιο θεματάκι

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν το είχα δει Ίζι... Τουλάχιστο ´εβαλα και ηθοποιο!!!

[Φαροφύλακας]

Και θυμόμουν πως έχω απαντήσει σε κάτι παρόμοιο...

[Χήθκλιφ]

Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να δω την ζωή μου σε ταινία, εφόσον όμως πρόκειται για εντελώς απίθανο ενδεχόμενο, θα κάνω μία απόπειρα να το φανταστώ.

Αρχικά, η εύλογη απάντηση θα ήταν ο λατρεμένος μου Ζουλάφσκι, ο μόνος ίσως που θα μπορούσε να διεισδύσει και να περιπλανηθεί με ακρίβεια γνώστη στον σκοτεινό μου κόσμο, καθώς πιστεύω πως έχουμε πολλά κοινά ως προς τον ψυχισμό (!) Ωστόσο, ένα τόσο αποκαλυπτικό πορτραίτο θα ήταν άκρως τρομαχτικό ως ενδεχόμενο, συνεπώς, αν και ο καλύτερος - για μένα - είναι σίγουρα ο τελευταίος που θα επέλεγα.

Φέρνοντας στο νου μου όσους αγαπημένους μου σκηνοθέτες ακολουθούν, καταλήγω μάλλον στην παγερά αποστασιοποιημένη, μισανθρωπική ματιά του Χάνεκε, διασπαρμένη όμως με εντελώς άτοπες σουρεαλιστικές πινελιές σαρκαστικού χιούμορ του Σβανκμάγιερ.

Το παρήγορο είναι πως κανείς δεν θα καθόταν μέχρι τέλους σε μία τόσο ασυνάρτητη συρραφή σκηνοθετικού ύφους και στυλ..!

Για ηθοποιό δεν το διαπραγματεύομαι - ή η Μαρλέν ή καμία, έστω κι αν προαπαιτούταν μια νεκρανάσταση!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Zulawski!!! Καλή επιλογή ακούγεται μόνο που δεν έχω δει κάτι από αυτόν..Έχεις να προτείνεις κάτι???
Ο συνδυασμός όμως Χανεκε και Ντιντριχ ακούγεται πολύ δελεαστικός και εικαστικός!!! ΑΛλα κομματάκι ανεφικτός...

[Φαροφύλακας]

Μπορείς να ξεκινήσεις από εδώ: Possession (Μία Γυναίκα Δαιμονισμένη) (1981)

Βέβαια, ο ειδικός της παρέας, είναι η Χήθκλιφ με διαφορά.

[Χήθκλιφ]

Δεν ξέρω αν είμαι ειδική, αλλά σίγουρα του είμαι απόλυτα αφοσιωμένη.. ταγμένη θα έλεγα.

Θα συμφωνήσω με τον Φαροφύλακα για την "Possession" καθώς αποτελεί μία από τις καλύτερες και πιο δημοφιλείς ταινίες του (για μένα πρόκειται για αριστούργημα), δεν ανήκει όμως στις πιο βατές από αυτές..

Η "Δημόσια Γυναίκα" είναι πολύ πιο ήπια (όσο ήπια μπορεί να είναι μια ταινία του Ζουλάφσκι!) έχοντας παράλληλα όλο το φρενιτιώδες πάθος που χαρακτηρίζει το έργο του.

Δεδομένου όμως πως είσαι λάτρης του Κρόνενμπεργκ, υποψιάζομαι πως δεν σε απωθεί, ούτε σε σοκάρει το ακραίο κι έτσι θα τολμούσα ίσως να σου προτείνω την άκρως αμφιλεγόμενη και προκλητική Szamanka.