Ποιες ταινίες σας αρέσουν... κατ' εξαίρεση;

[Ίζι]

Υπάρχει κάποιο θέμα ταινιών που βαριέστε ή κάποιο είδος που δεν βλέπετε; Εγώ π.χ. δεν βλέπω αυτού του τύπου τις "αντρικές" ταινίες δράσης με τα κυνηγητά, τις εκρήξεις κ.λπ. Επίσης, βαριέμαι αφόρητα τις ταινίες που έχουν να κάνουν με μαφιόζους, γκάνγκστερς κ.λπ.. Απλά δεν βλέπω τέτοιες ταινίες όσο καλές κι αν είναι. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες εξαιρέσεις, που όχι μόνο μ' αρέσουν αλλά τις έχω και στις αγαπημένες μου. Κάποιες είναι οι "Συνήθεις Ύποπτοι", το "Die Hard", ο "Νονός"1 και 2 και το "Κάποτε στην Αμερική". Επίσης, δεν βλέπω ΠΟΤΕ γουέστερν, όμως μου αρέσει πολύ "ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος".
Ποιες είναι οι δικές σας ;

[Βαλεντίν]

Και εγώ δεν βλέπω γουέστερν και αμιγώς πολεμικές ταινίες, με εξαίρεση ίσως το Πλατούν.Επίσης δεν μπορώ να δώ ταινίες με ζωάκια τύπου σκυλάκια και φάλαινες (Μπετόβεν, Μάρλευ ,ελευθερώστε τον Γουίλι κλπ...και αυτήν την άλλη που όλοι σκάνε στο κλάμα και λέω δεν μπορεί ,κάτι θα ξέρουν ,ας κάτσω να δώ το Hatshico,και μετά αρχίζω κι έχω υπαρξιακά:εγώ γιατί δεν κλαίω ρε παιδιά;) Εξαίρεση το babe το γουρουνάκι. Επίσης αντιπαθώ τις αμερικάνικες κωμωδίες τύπου Ανταμ Σαντλερ,Εντι Μέρφι,καθώς και τις αμερικάνικες κομεντί με Σάντρα Μπούλοκ και λοιπές (Κέητ Χάτσον Τζένιφερ Ανιστον κλπ..).Εδώ φυσικά υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις όπως πχ.το Addicted to love με Μέγκ Ράυαν και το french Kiss πάλι με την ίδια.
Και δεν αντέχω τις αμερικάνικες μελούρες που εκβιάζουν το συναίσθημα.Τρανταχτό παράδειγμα το Ημερολόγιο με την Ρέητσελ Μακ Ανταμς να τρέχει διαρκώς κάτω απ'τη βροχή.Αλλά μπορεί και να μου άρεσε στην συνέχεια,απλά ΔΕΝ άντεξα να την δώ ολόκληρη.

[Μπιατριξ Κιντο]

Γκανγκστερικες και μιουζικαλ, καθως και "αισθησιακες". Δε μου αρεσουν καθολου.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Οι πολεμικές ταινίες δεν μου αρέσουν πολύ. Τις βαριέμαι και μάλλον δεν μπορώ να βρω κάτι που να με τραβάει σε αυτές.
Παρόλα αυτά θεωρώ κορυφαίες δημιουργίες τα "Letters from Iwo Jima", "The thin red line" και το "Full Metal Jacket".

Επίσης δεν μου αρέσουν σχεδόν καθόλου οι αισθηματικές ταινίες.
Όμως μου άρεσε πολύ το "The Bridges of Madison County". Ίσως λόγω πρωταγωνιστών και σκηνοθεσίας του αγαπημένου Κλιντ!

[Ξενέρωτας]

Γενικως θα κατσω πολυ σπανια να δω "σοβαρες ταινιες για μεγαλους" οπως δραματικες, ιστορικες, πολεμικες, ρομαντικες, ρομαντικες κωμωδιες, τρομου, σινεφιλ...

παλιες ελληνικες ταινιες και ταινιες του 80/βιντεοταινιες κλπ επισης, αν και τις αφηνω στην τηλεοραση απλα για τη φασαρια, αν δεν υπαρχει κατι αλλο.

Χμμμμ ισως πρεπει να μεγαλωσω καποτε επιτελους

[Ασάρα]

Όχι ακριβώς είδος ταινιών, αλλά δεν μου αρέσουν καθόλου οι ταινίες του Λαρς Φον Τρίερ με εξαίρεση το Ντογκβιλ.

[Νικόλας Δε Κιντ]

O Τρίερ είναι αρκετά ιδιαίτερος δημιουργός.
Νομίζω όμως ότι στην πιο μεσο-πρώιμη περίοδο του έχει κάνει πιο συμβατικές ταινίες. Πχ το Δαμάζοντας τα κύματα. Το έχεις δει αυτό Άσαρα; Ή το Χορεύοντας στο σκοτάδι;
Εμένα μου αρέσουν αυτές οι 2 μαζί με το Dogville.

[Ασάρα]

Όντως είναι ξεχωριστός και είναι ειδική κατηγορία από μόνος του.
Το Δαμάζοντας τα Κύματα το είχα δει όταν ήμουν πιο μικρή και είναι από εκείνες τις ταινίες, που θεωρώ ότι είναι καλές, απλά εμένα δεν μου άρεσε.
Το Χορεύοντας το Σκοτάδι μου φάνηκε κάπως απλοϊκό και σαν να προσπαθεί να εκβιάσει τον θεατή να συγκινηθεί. Παρ'ολ'αυτά πραγματικά ξεχώρισα μια σκηνή από την ταινία, που είναι πραγματικά από τις αγαπημένες μου.

Είναι η σκηνή όπου τραγουδάνε το I've seen it all

Το Dogville αν και είναι το πιο ιδιαίτερο από όλα τα έργα του μέχρι στιγμής (π.χ. απουσία σκηνικών) και η πλοκή αφορά χαρακτήρες που κάνουν φρικτά πράγματα έχει σε πολύ σωστές δόσεις ρεαλισμό, συμβολισμό και μια στιβαρή πλοκή.

[Νικόλας Δε Κιντ]

To Dogville το είχα δει και στο Εθνικό Θέατρο και ήταν εξίσου εντυπωσιακό!