Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Βλέπω ξεχνάτε και οι 2 πως τον ρόλο τον είχε ενσαρκώσει και ο Τζακ Νίκολσον.
Για μένα - χωρίς να έχω δει ακόμα την ταινία με τον Φοίνιξ- νομίζω είναι ο καλύτερος Τζόκερ, όπως και οι 2 ταινίες του Τιμ Μπάρτον τα καλύτερα Μπάτμαν...

[Μπιατριξ Κιντο]

Εγω ψηφιζω Χιθ Λετζερ, δαγκωτο!

[Θεατής]

Οι ταινίες με υπερήρωες μου είναι κατά βάση αδιάφορες... Πέρα από το dead pool σαν κωμωδία η μόνη που μου αρεσε είναι το Dark Knight λόγω Λέτζερ... Τώρα αυτό το Τζόκερ μου αρέσε επίσης αλλά δεν την λες ταινία για υπερήρωα.

[Μπιατριξ Κιντο]

Σιγουρα.. δεν εχει καμια σχεση με το συμπαν των υπερηρωων, DC κλπ.. απλα τωρα συγκρινουμε τις ερμηνειες των διαφορων ηθοποιων που ενσαρκωσαν τον Τζοκερ..

[Ιαβερης]

Κι εμένα μου αρέσουν οι ταινίες Μπάτμαν του Μπάρτον, άλλωστε μ'αυτες μεγάλωσα. Η ερμηνεία του Νίκολσον εννοείται ότι δεν περνά απαρατήρητη όμως ο Λέτζερ το πήγε σε άλλο επίπεδο, πιο ρεαλιστικό ενώ ο Τζόκερ του Νίκολσον είναι πιο... καρτούν να το πω, χωρίς να το υποβαθμίζω βέβαια. Επίσης η ερμηνεία του Λέτζερ επισκίασε τους πάντες στο Dark Knight, προσωπικά έχω δει την ταινία πάνω από 10 φορές μόνο και μόνο γι'αυτον. Τώρα το ίδιο μου συμβαίνει και με τη συγκεκριμένη ταινία, η οποία επαναλαμβάνω έχει τόση σχέση με τα κόμικ όσο εγώ με την άρση βαρών, όμως για τον μαγνήτη Χοακίν Φοίνιξ και μόνο θα τη δω πολλές φορές.
Θεατή, το V for Vendetta δυστυχώς δεν το έχω δει ακόμη για να το συγκρίνω με το Τζόκερ.

[Θεατής]

Ορίστε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Κανένας σκηνοθέτης που ασχολήθηκε με την θεματολόγια "Μπάτμαν" δεν μπόρεσε να πλησιάσει το γοτθικό όραμα του Τιμ Μπάρτον. Χωρίς εκνευριστικά cgi και μελοδραματισμούς, κατ' εμέ ο Μπάρτον παρουσίασε τον καλύτερο Μπάτμαν μέσα σε μια σκοτεινή Γκόθαμ Σίτι.
Όσο αφορά τις ερμηνείες, παρόλο που ο Χιθ Λέτζερ μου φάνηκε εξαιρετικός, πιστεύω πως ο Τζακ Νίκολσον έφτιαξε τον καλύτερο Τζόκερ εκμεταλλευόμενος την φυσική του ροπή προς την παράνοια και ακολουθώντας κατά βήμα τις οδηγίες ενός μεγάλου σκηνοθέτη.

[Μπιατριξ Κιντο]

Η τελευταια ταινια που ειδα ηταν το ΙΤ: Κεφαλαιο 2, αλλα δε μου αρεσε τοσο οσο το πρωτο. Δεν ηταν καν τρομακτικο, πολλα jumpscares ηταν απλα γελοια.. εν τω μεταξυ, ειχε αργη πλοκη, πολλα φλασμπακ χωρις λογο.. μονο το τελος ηταν ικανοποιητικο. Ενα 5ρακι θα εβαζα.

Εν τω μεταξυ, εκανε και ο Στιβεν Κινγκ ενα περασμα στην ταινια..

[Ασάρα]

Και εγω συμφωνω για Νικολσον, εδωσε την πιο χαρακτηριστικη ερμηνεια του Τζοκερ. Εξισου καλος ηταν και ο Μαρκ Χαμιλ στην σειρα κινουμενων σχεδιων που βασιστηκε στον Μπατμαν. Αν σας αρεσουν τα νεο νουαρ την συνιστω ανεπιφύλακτα.
Χτες ειδα τα παρασιτα, πολυ καλη ταινια, μαυρο χιουμορ, ανατροπες σε μια ιστορια που φαινομενικα φαινεται απλη αλλα δεν ειναι.

[Στιλλ Ιλλ]

Μιλάτε για τον αγαπημένο μου ήρωα και την κορυφαία του Νέμεση οπότε πρέπει να επέμβω. Απλά να πώ οτι μέσα στα χρόνια, οι τζόκερ πρέπει να έχουν φτάσει γύρω στους διακόσιους κατα την προσφιλή τακτική των δημιουργών να ανανεώνουν και το χαρακτήρα αλλα και το υλικό που προκύπτει κρατώντας έτσι ζωντανό το ενδιαφέρον των αναγνωστών κόμιξ. Ο Χοακίν είναι ο μόνος νομίζω που απέφυγε να μελετήσει προηγούμενες ερμηνείες ή να αντλήσει υλικό απο τα κόμιξ φτιάχνοντας κάτι δικό του που παραδόξως έχει αντίκρυσμα στον πυρήνα της προσωπικότητας του Τζόκερ. Το πιο δημοφιλές origin μας το έδωσε ο Moore και το killing joke. Η ταινία φαίνεται να έχει πάρει το στοιχείο του αποτυχημένου wannabe κωμικού και να το έχει εντάξει στην ταινία. Αντίστοιχα ο Τζόκερ του Λέτζερ δανείζεται το στοιχείο του multiple choice past (στην ταινία εκείνη αν θυμάστε καθε φορά παρουσιάζε διαφορετικά το πως είχαν προκύψει οι πληγές γύρω απο το στόμα). Βέβαια ολοι τους χρωστάνε κι απο κάτι στον άνθρωπο που γελά του Ουγκό και την ταινία του 28. Για μένα ο πιο ολοκληρωμένος Τζόκερ είναι του Χάμιλ στο animated Batman. Ολοι όσοι περασαν έπειτα επέλεξαν να εστιάσουν σε κάποιο στοιχείο και να το αναδείξουν περισσότερο. Ο Ρομέρο ήταν campy, o Νίκολσον πουλούσε τρελίτσα και κακό χιούμορ, ο Λέτζερ ήταν χαοτικά και απρόβλεπτα επικίνδυνος, Ο Λέτο πιο γκανγκστερικός και τέλος ο Φοίνιξ ψυχικά άρρωστος και κοινωνικά απόβλητος.