Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Φαροφύλακας]

Γιατί το λες αυτό; Εδώ περνάμε από ταινία σε ταινία.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ξενέρωτα, φυσικά και θα είσαι παράταιρος, αλλά μας αρέσουν οι παράταιροι


Με τις απαιτήσεις που έχω Φάρε θα έμενα στον πύργο - γνωστός και ως ράφι στην καθομιλουμένη


Νικόλα, τον Βισκόντι, ο οποίος και είναι από τους πιο αγαπημένους μου σκηνοθέτες, τον προτιμώ στη νεορεαλιστική περίοδο. Τότε που οι πρωταγωνιστές του ήταν και παρέμεναν άγνωστοι, αφού στην ουσία δεν ήταν ηθοποιοί. Και ακριβώς επειδή δεν τους ήξερα, μου κατέληγαν πολύ εύκολα πειστικοί. Εξάλλου το ότι αγαπάω τόσο αυτόν τον κινηματογράφο άμεσα δηλώνει ότι δεν είχα κανένα θέμα με την υποκριτική τους και θα σου δοθεί μια εξαιρετική ευκαιρία να βγάλεις τα συμπεράσματά σου με το Umberto D..

Τον Ντελόν από την άλλη, η πρώτη ταινία που τον θυμάμαι ήταν με τον Μπρόνσον, σε ένα χρηματοκιβώτιο να ψάχνουν κωδικούς. Και κάθε φορά που τον βλέπω, αυτή η εικόνα περνάει μπροστά μου. Η ταινία δεν έχει ξεκίνησει κι εγώ παλεύω να με πείσω ότι δεν τον ξέρω και ότι τον βλέπω για πρώτη φορά. Και δυστυχώς με ελάχιστους δεν έχω αυτό το πρόβλημα, ίσως διότι αν και πρωταγωνιστές, καταφέρνουν να μην ξεχωρίζουν τόσο και κρατάνε ένα πιο μετριοπαθές προφίλ. Ίσως και λόγω ότι και οι ταινίες που παίζουν τους το επιτρέπουν, ή τους υποχρεώνουν.

Τα “Il gattopardo (1963)” και “Rocco e i suoi fratelli (1960)” που αναφέρεις, είναι από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες που θα μπορούσα να βρω, οι οποίες και πρακτικά μου καταστράφηκαν εξαιτίας Ντελόν και Λάνκαστερ - για την Καρντινάλε μπορώ να κάνω μια εξαίρεση ( ). Τις είδα και τις δυο ενώ ήδη τους γνώριζα πολύ καλά, ενώ το “Morte a Venezia” που είχα την τύχη ο Μπόγκαρντ να μου είναι ακόμη άγνωστος, το λάτρεψα.

Σε ποιες ταινίες του Σκολιμόφσκι αναφέρεσαι; έχω δει μόνο τα “Barrier (1966)” και “The Shout (1978)” και είχα κάποια στιγμή στο πρόγραμμα να δω το “Deep End”, αλλά τώρα με βάζεις σε δεύτερες σκέψεις.


Κοίτα να δεις! Δεν είχα καταλάβει ότι είσαι τόσο μεγάλη, Έλλη! Νόμιζα ότι ήσουν συνομήλικη του Φάρου και του Νικόλα που είναι λίγο πάνω από είκοσι... άντε εικοσιπέντε. Και είναι άκρως εντυπωσιακό που θυμάσαι ταινίες που έχεις δει είκοσι χρόνια πριν. Ούτε τολμάω να σκεφτώ τι άλλο θα έχεις δει σε αυτά τα είκοσι χρόνια. Στη θέση σου, με περίσσια άνεση θα περηφανευόμουν σε γνωστούς και αγνώστους, ότι θυμάμαι ταινίες τόσο καλά από είκοσι χρόνια πίσω. Άντε να τολμήσουν μετά να σε περάσουν για άβγαλτη κοπελίτσα στο άνθος της νιότης της!

Και δε μπορώ να σου περιγράψω πόσο ντρέπομαι τώρα, που εγώ που την είδα πριν κάμποσους μήνες, ρωτάω εσένα, που την είδες είκοσι ολόκληρα χρόνια πριν, σε μια, χωρίς αμφιβολία, ήδη ιδιαίτερα ώριμη περίοδο της ζωής σου! Είκοσι συγνώμη να σου ζητήσω!

[Θεατής]

Τωρα εγω ηθελα να εκφρασω καποιες σκεψεις πανω στο Λουφα και Παραλλαγη 2 (το 2, μαλιστα) αλλα βλεποντας τις παραπανω συζητησεις νομιζω οτι θα ειμαι παραταιρος

Τώρα λες σε κάποιον που του αρέσει το Grindhouse (και ανεβάζει συνέχεια την πίεση του Νικόλα ) για παράταιρους;

[Έλλη Μ]

Κοίτα να δεις! Δεν είχα καταλάβει ότι είσαι τόσο μεγάλη, Έλλη! Νόμιζα ότι ήσουν συνομήλικη του Φάρου και του Νικόλα που είναι λίγο πάνω από είκοσι... άντε εικοσιπέντε.

Μα και τις ηλικίες τους να αθροισεις, μετα βίας προκυπτει η δικη μου.
Δε θυμαμαι την τελευταία φορα που με δούλεψαν ετσι κομψα και με το γαντι. Σου βγαζω το καπελο, γελασα με την καρδια μου.
Περα απο την πλακα:

Και είναι άκρως εντυπωσιακό που θυμάσαι ταινίες που έχεις δει είκοσι χρόνια πριν.

Η ταινια βγηκε το 1998 και την ειδα ειτε την ιδια χρονιά, ειτε την επόμενη. Θυμαμαι με ποιον και πού την ειδα, αρα ειμαι σιγουρη για το ποτε.
Και αυτο που θυμαμαι ειναι το κυριως θεμα (δεν ξεχνιεται ευκολα). Μη με ρωτησεις για τα κοστουμια.

Ούτε τολμάω να σκεφτώ τι άλλο θα έχεις δει σε αυτά τα είκοσι χρόνια.

Εχουνε δει τα μααατια μου... Καν και καν!!
(Για την πρωτη δεκαετια, μετα το ριξα στη μοδα)

Και δε μπορώ να σου περιγράψω πόσο ντρέπομαι τώρα, που εγώ που την είδα πριν κάμποσους μήνες..
Είκοσι συγνώμη να σου ζητήσω!

Καλε μην ντρεπεσαι, ξενοι ειμαστε;;
Ζητα οσα θες, αλλα τα θελω με δυο γ. Ειναι το χούι μου. Η ηλικια, βλεπεις.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ε, όπως και να το κάνουμε έχουμε ένα “μικρό” χάσμα γενεών και χρειάζεται κάποιο τακτ όταν σου απευθύνω τον λόγο . Αλλά αφού δε μου ζητάς δασείες, οξείες και δε συμμαζεύεται, δεν θα τα χαλάσουμε

[Ιαβερης]

Έκατσα κι είδα χθες δύο ταινίες που εδώ και μήνες ήθελα να δω όμως δεν έβρισκα τη σωστή διάθεση μέχρι χθες. Η μία ήταν το Get Out, η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε, η οποία έπαιξε στις Χρυσές Σφαίρες και πολύ πιθανόν να την δούμε και στα Όσκαρ. Δεν ξέρω,ρε παιδιά, ίσως το iq μου να είναι πολύ χαμηλό για να εκτιμήσει αυτό το έργο, όμως δεν με ενθουσίασε καθόλου. Οκ, το έπιασα το μήνυμα που ήθελε να περάσει, περί ρατσισμού κλπ, ωραίο και το στήσιμο γενικά της ταινίας, ο πρωταγωνιστής αρκετά καλούτσικος στον ρόλο του, από κει και πέρα όμως νάδα, τίποτα το ιδιαίτερο, για μένα τουλάχιστον. Δηλαδή αυτές οι διθυραμβικές κριτικές, αυτό το 99% από τους κριτές στις Ντομάτες δεν τα καταλαβαίνω. Ας μου πει και κάποιος άλλος ότι δεν του άρεσε για να μην νιώθω ο ηλίθιος της παρέας που δεν κατάλαβε τίποτα!
Η δεύτερη ταινία που είδα και καραγούσταρα είναι το Silence του Σκορσέζε. Εκεί ναι, βγάζω το καπέλο και την βάζω άνετα στο τοπ 5 των ταινιών του Σκορσέζε. Σχεδόν άψογη σε όλα της, εκτός τον έναν από τους πρωταγωνιστές, τον Γκάρφιλντ δηλαδή που γενικά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα.

[Φαροφύλακας]

Ιαβέρη, εγώ έβαλα ένα 10άρι στο Get Out. Ήταν ένα από τα δύο 10άρια που έβαλα μέσα στο 2017. Δίχως να έχω υπόψη μου πως σάρωσε σε κριτικές, όπως λες.

Και φυσικά, καθόλου για τα νοήματα. Μπορώ να τα δω και με ενδιαφέρουν στοιχειωδώς, αλλά δεν είμαι τόσο πολύ ο τύπος που ψάχνει για νοήματα. Είναι άλλα πράγματα που με τραβάνε σε μια ταινία. Εδώ με παρέσυρε η ανησυχητική κατάσταση να βρεθείς παγιδευμένος στα καλά του καθουμένου σε μια καλοστημένη πλεκτάνη εναντίον σου.

Δεν έχει να κάνει με ηλιθιότητα, πάντως. Εγώ απεχθάνομαι τα γεμιστά. Τί μπορεί να πει αυτό για το "iq" μου;

[Θεατής]

Έκατσα κι είδα χθες δύο ταινίες που εδώ και μήνες ήθελα να δω όμως δεν έβρισκα τη σωστή διάθεση μέχρι χθες. Η μία ήταν το Get Out, η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε, η οποία έπαιξε στις Χρυσές Σφαίρες και πολύ πιθανόν να την δούμε και στα Όσκαρ. Δεν ξέρω,ρε παιδιά, ίσως το iq μου να είναι πολύ χαμηλό για να εκτιμήσει αυτό το έργο, όμως δεν με ενθουσίασε καθόλου. Οκ, το έπιασα το μήνυμα που ήθελε να περάσει, περί ρατσισμού κλπ, ωραίο και το στήσιμο γενικά της ταινίας, ο πρωταγωνιστής αρκετά καλούτσικος στον ρόλο του, από κει και πέρα όμως νάδα, τίποτα το ιδιαίτερο, για μένα τουλάχιστον. Δηλαδή αυτές οι διθυραμβικές κριτικές, αυτό το 99% από τους κριτές στις Ντομάτες δεν τα καταλαβαίνω. Ας μου πει και κάποιος άλλος ότι δεν του άρεσε για να μην νιώθω ο ηλίθιος της παρέας που δεν κατάλαβε τίποτα!

Δεν είσαι μόνος σου...κι εμένα δεν μου έκανε κάτι περισσότερο από ενα απλό θριλερακι για να περάσει η ώρα...

[Ιαβερης]

Να'σαι καλά, βρε Θεατή! Όπως το είπες, ένα απλό θρίλερ για να περάσει η ώρα, ιδιαίτερα το τελευταίο 15λεπτο με τις σλατεριές κατέληξε σε Saw κατάσταση...

[Ξενέρωτας]

Λοιπον, ειδα (παλι) προσφατα το "Σειρηνες στο Αιγαιο". Δεν ξερω γιατι, αλλα μου αρεσει πολυ η ατμοσφαιρα και ο χαβαλες της ταινιας, εχει πετυχει πολυ την ατμοσφαιρα του στρατου, ειδικα της δικης μου θητειας, και μπραβο στον Περακη που την απεδοσε τοσο ωραια και τοσο φρεσκα (δεδομενου οτι ανηκει σε αλλη εποχη και σε αλλη "σειρα"). Εχει πετυχει εντεχνα κατι μικρες λεπτομερειες που μπορω να καταλαβω μονο επειδη εχω υπηρετησει.

Τωρα, το θεμα που εχω με την ταινια, που δεν ειναι και τοσο σημαντικο βεβαια, ειναι οτι δεν καταφερα να καταλαβω την υπο-θεση. Οτι γινεται μια κριση με την Τουρκια κοντα σε μια βραχονησιδα, αλλα ταυτοχρονα γινεται μια φαρσα στον Τσιμιτσελη και παει στη βραχονησιδα χωρις να χρειαζεται, για να μη παει αλλος. Η οτι τον εκαναν να πιστευει οτι υπαρχει κριση ενω δεν υπαρχει. Εντωμεταξυ ειναι ο Ρενος Αποστολιδης που λεει κατι ιστοριες και παρασκηνια στη Βικη Καγια, που δεν εχω καταλαβει αν ειναι το παρασκηνιο της υποθεσης ή τη γεμιζει φουμαρα απλα για να της την πεσει. Ειναι και μια σκηνη με τον Τσιμιτσελη που τηλεφωνει σε ενα Τουρκο Ναυαρχο και του λεει κατι για την κριση, αλλα δεν καταλαβαινω τι (ουτε με υποτιτλους) και τι συνεπειες εχει αυτο. Προς το τελος ενας καραβανας με κατι αλλους επισημους πιανει τον Χαραλαμπιδη και αφου λενε κατι ακαταλαβιστικα στο τελος του λεει "μη ξαναμπλεχτεις στα ποδια μου γιατι θα σε πατησω" αλλα δεν καταλαβα τι εχει μαζι του ουτε αν κατα τη διαρκεια της ταινια μπλεχτηκε τα ποδια του

Γενικως τη βρισκω ακαταλαβιστικη ταινια με πολυ επιτηδευμενο διαλογο που ειναι βγαλμενος απο βιβλιο, αλλα σαν ζωντανος διαλογος δε βγαζει και πολυ νοημα.