Συγκινητικές σκηνές σε ταινίες

[Ίζι]

Κλαίω πάντα με το τέλος του "Μωρού της Ρόζμαρι", το οποίο και δεν σας αποκαλύπτω. Το είδα πρώτη φορά, απροετοίμαστη, αρκετά μικρή. Η ταινία με έκανε να νιώσω μια πλήρη γκάμα συναισθημάτων. Χαρά, ενθουσιασμό, φόβο, λύπη, φρίκη, οργή και, τέλος, αυτήν τη βαθιά συγκίνηση που πολύ λίγα (και διαφορετικά για τον καθένα) έργα τέχνης πετυχαίνουν. Γι' αυτό και της έχω δώσει τον τίτλο "η αγαπημένη μου ταινία".
Πάντως, η επίδρασή της πάνω μου μπορεί να οφείλεται και στο ότι ήμουν πολύ μικρή (κάτω από 15), γιατί δεν έχω βρει κανέναν άλλον που να βρίσκει αυτό το τέλος συγκινητικό.

[Μπιατριξ Κιντο]

Εμενα αυτο:

[Ιαβερης]

Πολύ κωλόπαιδο ο Μπίλης όμως κι εγώ στεναχωρέθηκα που πεθανε τελικά. Μη με κράξετε τώρα για σποϊλερ, το λέει κι ο τίτλος της ταινίας τι τον περιμένει στο τέλος.

[Μπιατριξ Κιντο]

Οντως, κακο παιδι αλλα κι εγω τον λυπηθηκα στο τελος.
Ναι, ο τιτλος ειναι προοικονομια....εξαλλου, δεν νομιζω να υπαρχουν ατομα στο σαιτ που να μην εχουν δει αυτη τη ταινιαρα!