Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Φαροφύλακας]

Un homme et une femme - Ένας άνδρας και μία γυναίκα (1966) - Κλοντ Λελού

Ίσως ένα μέρος της επιτυχίας της οφείλεται και στο ασυναγώνιστο θέμα στο σάουντρακ

Έχει μέσα μια ατάκα που αγαπώ. Όταν κάποια στιγμή τον καλεί, κι αυτός είναι μακριά, του λέει μέσα σε όλα, κάπως απρόσμενα, αλλά με απλή βεβαιότητα "σας αγαπώ" (ίσως μήνυμα σε τηλεφωνητή; δεν θυμάμαι). Κι αυτός, παρότι δεν το είχε στο πρόγραμμα, πηδάει στο αυτοκίνητο και ξεκινάει πολλά χιλιόμετρα για να πάει να την βρει, και μέσα σε όλα λέει "Όταν μια γυναίκα σου λέει με ένα τηλεγράφημα 'σ' αγαπώ' σηκώνεσαι και πας να την βρεις!"

[Χήθκλιφ]

Προφανώς έχεις δίκιο για την μουσική επένδυση. Για να είμαι ειλικρινής όμως, σε εμένα δεν ταίριαξε καθόλου και γι' αυτό αντί να λειτουργήσει ενισχυτικά στην μεταφορά του συναισθήματος, με απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από την ιστορία.

Σωστά την θυμάσαι την σκηνή, του στέλνει ένα μήνυμα μέσω του τηλεφωνικού κέντρου μετά την νίκη του στον αγώνα.

Είδα την ταινία:
Alas De Mariposa - Τα φτερά της πεταλούδας (1991) - Χουάνμα Βάχο Ουγιόα
Η Αμάντα, ένα σοβαρό, κλεισμένο στον εαυτό του παιδί λατρεύει την μητέρα της και επιζητεί διαρκώς την προσοχή της. Θαυμάζει τις πεταλούδες και περνά τον χρόνο της προσπαθώντας να αποτυπώσει τα περίτεχνα φτερά τους για να χαρίσει τις ζωγραφιές της στην Κάρμεν. Εκείνη όμως ζει με την πικρία πως δεν απέκτησε ποτέ τον γιο που λαχταρούσε και μνησικακεί απέναντι στην κόρη της, η οποία δεν το αντιλαμβάνεται ακόμη πλήρως. Όταν όμως η Κάρμεν μείνει έγκυος, σίγουρη πως κυοφορεί το πολυπόθητο αγόρι, γίνεται καχύποπτη απέναντι στην Αμάντα, την αποκλείει από εγκυμοσύνη της και σχεδόν ξεχνά την ύπαρξη της, ξυπνώντας συναισθήματα απόρριψης και επικίνδυνης ζήλιας

Βαθιά οδυνηρή ταινία με έντονους συμβολισμούς και εντυπωσιακή φωτογραφία που εστιάζει στην τραγωδία της παιδικής ηλικίας ενός κοριτσιού σε έναν κόσμο «ευνουχιστικά» πατριαρχικό και στην δύναμη του οικογενειακού περιβάλλοντος να φορά φτερά σε ένα παιδί ή να τα ξεριζώνει. Το πρώτο μισό στοιχειωμένο από τα μεγάλα θλιμμένα μάτια της απίστευτα όμορφης μικρής Αμάντα είναι περισσότερο εσωστρεφές και ονειρικό ενώ στο δεύτερο, η ταινία σκοτεινιάζει και παράλληλα ανοίγει προς τον έξω κόσμο και αλληλεπιδρά με αυτόν, προσφέροντας δυνατότητες για νέους εφιάλτες. Οι ερμηνείες είναι όλες κορυφαίες τόσο της Σίλβια Μουντ στο ρόλο της πικρόχολης καταστροφικής μητέρας, όσο και της Σουσάνα Γκαρθία Ντίεθ ως νεαρής ενήλικης Αμάντα αλλά κυρίως η Λάουρα Βακέρο είναι συγκλονιστική και αλησμόνητη στον ρόλο της εξάχρονης πρωταγωνίστριας. Πολύ ιδιαίτερη δημιουργία που πραγματικά με συγκίνησε. 8/10

[Στεπ]

Είδα το Sleepers (1996)
Ταινία με ουσιαστικά δύο μέρη. Το πρώτο - και μακράν καλύτερο - περιγράφει την ιστορία τεσσάρων εφήβων που από μια πλάκα καταλήγουν στο αναμορφωτήριο. Εκεί πέφτουν σε ομάδα παιδεραστών και σαδιστών δεσμοφυλάκων όπου θα υποστούν τα πάνδεινα. Στο δεύτερο μέρος έχουν ενηλικιωθεί και από τύχη αποφασίζουν να πάρουν την εκδίκησή τους.
Εδώ έρχονται οι σεναριακές ευκολίες και η μέτρια υποκριτική (οι πιτσιρικάδες του πρώτου μέρους σίγουρα καλύτεροι) να υποβαθμίσουν το αποτέλεσμα.
Δε θα την ξαναδώ εύκολα.
Μόλις μέτρια 6/10