Κινηματογραφική Λέσχη

Τίτλος: Sing Street
Έτος παραγωγής: 2016
Σκηνοθεσία: John Carney
Σενάριο: John Carney
Ηθοποιοί: Ferdia Walsh-Peelo, Lucy Boynton
Διάρκεια: 106΄


Υπόθεση
Δουβλίνο του 1985. Χτυπημένη από την ανεργία η οικογένεια του νεαρού Conor τον αναγκάζει να πάει σε δημόσιο καθολικό σχολείο. Εκεί θα γνωρίσει τον έρωτα και θα φτιάξει το συγκρότημα του.



Άποψη
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο John Carney κάνει μουσική ταινία για να μας ταξιδέψει, φαίνεται πλέον να το συνηθίζει. Θέλοντας να ξεπεράσει την επιτυχία που είχε με το Once το 2007, είπε να μας γυρίσει στην αγαπημένη δεκαετία του 80, παρέα με σχήματα της τότε εποχής όπως τους Duran Duran, Cure, Genesis κ.α.

Φανατικός ακροατής τους ο 15χρονος πρωταγωνιστής μας που βρίσκει διαφυγή μέσω αυτών (μεταφορικά και κυριολεκτικά). Καταπιέζεται λόγω της οικογενείας του, bullying και παρατηρήσεις στο νέο αυστηρό σχολείο, σε μία περίοδο που οικονομικά η χώρα δε πήγαινε και τόσο καλά με αποτέλεσμα τη μετανάστευση.

Δεν αργεί να ερωτευτεί μία 16χρονη εξωσχολική που ονειρευόταν να γίνει μοντέλο, η οποία θα τον κάνει να δημιουργήσει τη δικιά του μπάντα, μαζί με κάμποσους losers συμμαθητές του, αλλά και τον μεγαλύτερο αδερφό του σαν καθοδηγητή. Αρχικά για να την εντυπωσιάσει, αργότερα κι αφού είδε πρόοδο πιο σοβαρά, για να φτάσει να βγάλει και demo.

Μία ιστορία ενηλικίωσης που μοιάζει με ρομαντική κωμωδία, και μας δείχνει τη δύναμη που έχει η μουσική. Απλή σεναριακά, μα για κάποιους αποτελεί και φαντασίωση. Άλλοι ίσως βρουν ομοιότητες με το σουηδικό We Are the Best! (2013), μα αυτό είναι καλύτερο.

Ερμηνευτικά κανείς δεν απογοητεύει, παρά τις μικρές τους ηλικίες, κι εκτός του πολύ καλού πρωταγωνιστή, ξεχωρίζει και η όμορφη Lucy Boynton. Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς!

Τρέιλερ

Μ' άρεσε πάρα πολύ Κι εμένα μου θύμισε το we are the best, αν και αρκετά διαφορετικά, οπότε, ευτυχώς δεν μπήκα σε διαδικασία σύγκρισης, γιατί το we are the best μου άρεσε όχι απλά πολύ, αλλά άπειρα!

Αγαπημένο τραγούδι, για τον στίχο, κυρίως... This is your life, you can go anywhere, you gotta grab the wheel and own in and...

Drive it like you stole it!

Μπράβο Ζόφε την είχα σταμπάρει και γώ την συγκεκριμένη !! Το we are the best μου άρεσε κάμποσο και μένα μιας και αποτελεί γλυκιά φαντασίωση και για μένα η μουσική που λίγο λίγο ευτυχώς γίνεται πραγματικότητα οπότε ταυτίστηκα.

Γλυκιά ταινία. Δεν έχω δει το "We Are the Best", που λένε τα παιδιά, κι έτσι εμένα μου έφερε περισσότερο στο μυαλό το "Lost Stars", με την Κείρα Νάιτλη. Θεωρώ πως είναι το ίδιο κινηματογραφικό είδος.

Πρωτότυπα τραγούδια γραμμένα για την ταινία με όμορφο ήχο αν και δίχως να μπορώ να ξεχωρίσω κάποια έμπνευση σε αυτά. Αλλά δεν χρειάζεται κιόλας καθώς η προσδοκία πέφτει στην αφήγηση. Αν μου άρεσε κάποιο, αυτό ήταν το "The Riddle of the Model", που αληθινά είχε κάτι από εκείνη την αγαπημένη δεκαετία.

Η λαϊκή τάξη στο αστικό ιρλανδικό τοπίο, οι εφηβεία μέσα στις δυσκολίες της, βγάζανε κάτι το αληθινό.

Η Lucy Boynton πανέμορφη, 22 χρονών στην ταινία, μάλλον δεν έπειθε για 16άρα. Αλλά αυτά είναι πράγμα που ακόμη μπορώ να συγχωρέσω αφού όλη αυτή η τέχνη έχει καταγωγή στο Αρχαίο Θέατρο όπου ένα προσωπείο αρκούσε να πείσει για μια ξέχωρη ταυτότητα.

Την είδα ευχάριστα και μου άρεσε η 80ντίλα. Οπότε ένα 7☆ από εμένα.

Η ταινια παραδοξως μου αρεσε, ειχε πολυ πλακα. Και τα σαουντρακ ωραια.
7.5/10