Filth (Διαφθορά) (2013)

[Ζόφος]

Τίτλος: Filth
Ελληνικός Τίτλος: Διαφθορά
Έτος Παραγωγής: 2013
Σκηνοθεσία: Jon S. Baird
Σενάριο: Jon S. Baird
Πρωτότυπη Μουσική: Clint Mansell
Ηθοποιοί: James McAvoy, Imogen Poots, Jamie Bell
Διάρκεια: 97'
imdb

Υπόθεση
Ο Bruce Robertson είναι ένας διεφθαρμένος διπολικός αστυνομικός, εθισμένος στο σεξ τη κοκαΐνη και το αλκοόλ, κάνει τα πάντα για να πάρει προαγωγή, ενώ παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος, την οικογένεια του.



Άποψη
Βασισμένη σε βιβλίο του Irvine Welsh όπως και το Trainspotting, το Filth ξεχωρίζει τελευταία από τον Βρετανικό κινηματογράφο. Ο σχετικά καινούργιος σκηνοθέτης, παρά την έλλειψη εμπειρίας του θα έλεγε κανείς, κατάφερε να αποδώσει άψογα τη προσπάθεια του κακού μπάτσου που δίνει μάχη να ανέβει θέση και να κρατηθεί στα λογικά του. Σε συνδιασμό με τη πολύ καλή ερμηνεία του McAvoy, μας οδηγεί στη καλύτερη ταινία της καριέρας του μέχρι τώρα! Ωμή, κυνική, βγάζωντας έναν κωμικοτραγικό τόνο σε βαθμό παράνοιας, θυμίζει μία μίξη των Bad Lieutenant, American Psycho και Fear and Loathing in Las Vegas, ενώ ελάχιστες σκηνές φέρνουν και το Clockwork Orange στο μυαλό. Αν θέλετε κάτι που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και ίσως σοκάρει κι όλας λίγο, τότε αυτή είναι για σας.

Τρέιλερ

[Πολύνιους]

Με έψησε η παρουσίαση εδώ και την είδα σήμερα, ωραία ταινία Όντως ξεφεύγει απ' τα συνηθισμένα, σκηνοθετικά, κυρίως, και λόγω κάποιων ακραίων, αλλά ενδιφέρουσων καταστάσεων, αλλά βρήκα την ιστορία και την ανατροπή, κάπως τετριμένες... Μ' άρεσε πολύ ο James McAvoy, δεν τον είχα τσεκάρει! Τελικά έχω δει και το trance με τον ίδιο, που ήταν κ εκεί καλός...

[Χήθκλιφ]

Την είδα κι εγώ χθες παρακινημένη από την παρουσίαση. Μέχρι τη μέση ομολογώ πως δυσκολευόμουν να μπω στο κλίμα της και την παρακολουθούσα μάλλον μηχανικά, ίσως επειδή ο καταιγιστικός τρόπος ομιλίας του κεντρικού χαρακτήρα μου φάνηκε κάπως κουραστικός ενώ ο ίδιος ήταν άκρως απεχθής.

Ωστόσο, γύρω στα τρία τέταρτα της, το σταδιακό σκοτείνιασμα της υπόθεσης με κέντρισε και άρχισα να αλλάζω γνώμη παρατηρώντας με μεγάλο ενδιαφέρον όσα εκτυλίσσονται στον ολοένα και πιο διαταραγμένο νου του αντιήρωα. Το τελευταίο μισάωρο για μένα ήταν συναρπαστικά καθηλωτικό.

Ίσως η ανατροπή του τέλους να έχει χρησιμοποιηθεί πολύ στον πρόσφατο κινηματογράφο, παρόλα αυτά η ταινία αποτελεί μεταφορά ενός μυθιστορήματος γραμμένου το 1998 και υποθέτω πως εκείνη την εποχή δεν είχε γίνει ακόμη υπερ-χρήση του ευρήματος οπότε θα πρέπει να προκάλεσε έντονη αίσθηση.

Διαπίστωσα έντονες επιρροές από διάφορες ταινίες και ιδιαίτερα από τις "Κουρδιστό Πορτοκάλι" και "Trainspotting" (οι ομοιότητες με την τελευταία φανερώνουν μάλλον το κοινό ύφος της λογοτεχνικής πρώτης ύλης και των δύο)

Κάτι που με προβλημάτισε είναι η φύση της διαταραχής του Μπρους. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, οπότε δεν γνωρίζω αν εκεί αναφέρεται πιο καθαρά, στην ταινία όμως δεν θυμάμαι να έγινε σαφές από τι ακριβώς υποφέρει, ίσως απλώς να μου διέφυγε. Η διπολική διαταραχή που είδα να του αποδίδεται ταιριάζει πολύ αλλά ίσως θα μπορούσε να ισχύει και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας.

Επίσης θα ήθελα ίσως μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για την σχέση του με την οικογένεια του

και τους λόγους που τον εγκατέλειψαν.

Γενικότερα μολονότι αρχικά ήμουν πολύ αρνητική, μου άφησε εν τέλει θετική εντύπωση και αυτή κρατάω από την ταινία.

[Ζόφος]

Τελικά έχω δει και το trance με τον ίδιο, που ήταν κ εκεί καλός...

Έχω δει και το Trance και το επίσης περσυνό του Welcome to the Punch. Αξιόλογη ταινία αλλά η ερμηνεία του στο Filth για μένα τουλάχιστον ήταν ότι καλύτερο ως τώρα! Του ταίριαζε ο ρόλος.

Η διπολική διαταραχή που είδα να του αποδίδεται ταιριάζει πολύ αλλά ίσως θα μπορούσε να ισχύει και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας.

Επίσης θα ήθελα ίσως μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για την σχέση του με την οικογένεια του

και τους λόγους που τον εγκατέλειψαν.

Δεν έχω διαβάσει ούτε εγώ το βιβλίο για να μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, αλλά στα περισσότερα sites διπολική λένε. Ψάχνωντας λίγο και τις διαφορές, μοιάζει περισσότερο για αυτό παρά σαν οριακός.

Όσον αφορά την οικογένεια του

μπορεί να έχει πεθάνει κι όλας και εξαιτίας τους να έγινε έτσι.

[Χήθκλιφ]

Εξακολουθώ να μην είμαι σίγουρη σχετικά με την διαταραχή του, δεδομένου πως η κατάσταση του φαίνεται ιδιαίτερα σοβαρή.. παρόλα αυτά για να γίνεται, όπως λες κι εσύ, τόσο συχνή αναφορά στην διπολική διαταραχή, τότε μάλλον αυτό το στοιχείο θα πρέπει να δίνεται σαφέστερα στο βιβλίο.. κρίμα που είναι εξαντλημένο και πλέον δυσεύρετο, θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μία ανάγνωση - κατάδυση στον ζοφερό ψυχικό κόσμο του πρωταγωνιστή.

Σχετικά με την οικογένεια του

μου έκανε μεγάλη εντύπωση η πλήρης διακοπή των μεταξύ τους σχέσεων, αυτή η ολοκληρωτική αποξένωση - αποκοπή του από τη ζωή τους. Ούτε αυτό ειπώθηκε ξεκάθαρα, φαίνεται όμως πως δεν έχει καν το δικαίωμα να δει την κόρη του, ενώ το γεγονός πως στην τυχαία συνάντηση του μαζί τους στο κατάστημα, η κόρη δεν γυρίζει καν να κοιτάξει τον πατέρα της, σημαίνει πολλά.. αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι!

- Αυτή την εικασία σου, πως ίσως έχουν πεθάνει, την είχα κάνει κι εγώ, καθώς εκεί φαινόταν να οδηγούν οι αποκαλύψεις. Ωστόσο, η (πολύ τραγική) συνάντηση τους στο σούπερ μάρκετ (όπου επιπλέον αποκαλύπτεται πως η ρατσιστική εμμονή του προς τους μαύρους οφείλεται στο γεγονός πως η πρώην γυναίκα του διατηρεί πλέον δεσμό με έναν μαύρο άντρα) με έκανε να εγκαταλείψω αυτή την ιδέα.

Και πάλι, πιστεύω πως το βιβλίο θα έλυνε τις απορίες που μου άφησε η ταινία.

[Φαροφύλακας]

Γιατί μου θυμίζει το "Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν" όλη αυτή η συζήτηση;

[Χήθκλιφ]

Εάν αναφέρεσαι στην κατά αντιστοιχία υπερβολικά αλλόκοτη συμπεριφορά του Κέβιν, μάλλον έχεις δίκιο, στην δική του περίπτωση βέβαια έφτανε σε σημείο να μην μοιάζει καν ανθρώπινη (προσωπικά πιστεύω πως ο Κέβιν βρισκόταν στο φάσμα του αυτισμού έχοντας παράλληλα έντονα στοιχεία αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας).

Αντίθετα, ο Μπρους με όλη την σχεδόν απόλυτη διαφθορά του, παραμένει βαθιά ευάλωτος και γι' αυτό πολύ ανθρώπινος. Αποδεικνύεται εν τέλει ένας τραγικός χαρακτήρας.

Όπως και να έχει πρόκειται για δύο πολύ ενδιαφέρουσες, αν και δύσκολες ταινίες, με την έννοια πως είναι πιθανό να ενοχλήσουν περισσότερο ευαίσθητους θεατές.