Κινηματογραφική Λέσχη

Τίτλος: Logan
Έτος παραγωγής: 2017
Σκηνοθέτης: James Mangold
Σενάριο: James Mangold, Scott Frank, Michael Green
Ηθοποιοί: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Dafne Keen
Πρωτότυπη μουσική: Marco Beltrami
Διάρκεια: 141΄


2029, όλοι οι μεταλλαγμένοι είναι εξαφανισμένοι. Ο Wolverine πλέον γερασμένος, ζει με τον αλμπίνο Caliban και τον Professor X που πάσχει από αλτσχάιμερ, κυνηγημένος κοντά στα σύνορα του Μεξικό.



Η λογική λέει πως τη τρίτη φορά που παίζει συγκεκριμένος χαρακτήρας σε μία ταινία, δεν θα είναι τόσο καλή όσο η πρώτη. Το είδαμε πρόσφατα και με το X-Men Apocalypse που δε κατάφερε να ξεπεράσει το First Class. Το Logan ευτυχώς είναι εξαίρεση, δε ξεπερνά μόνο τους δύο προηγούμενους τίτλους που πρωταγωνιστούσε ο Wolverine, αλλά είναι κι από τις καλύτερες του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel! Όπως και το Deadpool που συνδίαζε κωμωδία με δράση, εδώ έχουμε δράμα συνδιασμένο με δράση, μαζί φυσικά με την απαραίτητη βία. Και λίγο περισσότερη, αφού κρίθηκε κι αυτό R-Rated, που σημαίνει είναι για 17 ετών και άνω. Και ίσως να είναι καλύτερα με αυτό το τρόπο, παρ΄όλο που συνηθίζουμε να λέμε πως οι ταινίες τούτες απευθύνονται πιο πολύ σε παιδιά. Βοηθά να τις βλέπουμε πιο σοβαρά.

Αν και μας μεταφέρει στο κοντινό μέλλον, δεν υπάρχουν πολλά φουτουριστικά στοιχεία. Πιο πολύ θυμίζει road movie, ένα κυνηγητό στην ουσία του πρωταγωνιστή για να προστατεύσει τους ελάχιστους μεταλλαγμένους που έχουν απομείνει στο κόσμο. Για χρόνια φαίνεται πως κρατούσε χαμηλό προφίλ μακριά από μπελάδες, δουλεύοντας σαν σοφέρ. Η προσπάθεια του εντείνεται όταν μαθαίνει την ύπαρξη ενός κοριτσιού που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν. Αναλαμβάνει λοιπόν να τη πάει κάπου ασφαλές. Σαν ένα εναλλακτικό Leon ή Terminator 2.

Ο Jackman έχει 17 χρόνια στη πλάτη του με τον χαρακτήρα, συνδεδεμένος περισσότερο από όποιον άλλο ενσάρκωσε σουπερήρωα της Marvel. Κι ενώ μπορεί να πει κανείς ξέραμε περίπου τι να περιμένουμε, εδώ παίζει κάπως πιο ανθρώπινα, τον βλέπουμε αδύναμο, σχεδόν παρατημένο. Φταίει που βασίστηκε στο κόμικ Old Man Logan και δεν έχει τρελά εφέ. Μοναδικό αρνητικό θα έλεγα ο αντίπαλος που του βάλαν, που είναι χωρίς ταυτότητα. Και η διάρκεια, που αν και ξεπερνά τις 2 ώρες, σε αφήνει να θες κι άλλο. Αλλά κι έτσι, το Logan κερδίζει και το Fury Road της προηγούμενης χρονιάς, και είναι ο ιδανικότερος τρόπος για τον ηθοποιό να αποχαιρετήσει το κοινό του σαν Wolverine.

Δεν είχα διαβάσει την εδώ παρουσίαση παρ' όλο που είχα δει την ανάρτηση. Προτίμησα να δω την ταινία, χωρίς να διαβάσω λεπτομέρειες ούτε να δω τρέιλερ, και νομίζω πως καλά έπραξα. Πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία που ξεφεύγει κάπως από το γνωστό στυλ των υπέρ ηρωικών ταινιών, ιδιαίτερα βίαιη και ίσως η τελευταία του Hugh Jackman ως Wolverin.
Δεν έχω να συμπληρώσω κάτι περισσότερο στην παρουσίαση του Ζόφου. Για μένα που διάβαζα από μικρός τα κόμικ της Μάρβελ όταν δημοσιευόντουσαν από την Kabanas Hellas, και αργότερα όταν αναζητούσα τεύχη από το εξωτερικό, δύο πράγματα με συγκίνησαν ιδιαίτερα.
Το πρώτο ήταν η εμφάνιση καθ' όλη την διάρκεια της ταινίας, του Καθηγητή Xavier και το δεύτερο, οι αναφορές στα κόμικ των X- Men.
Οι X- Men πρωτοεμφανίστηκαν σε τεύχος ( X-Men #1) τον Σεπτέμβριο του 1963 και ήταν η πρώτη ομάδα μεταλλαγμένων ηρώων, καθιερώνοντας έτσι την έκφραση "μεταλλαγμένος" στο λεξιλόγιο, για ανθρώπους με εκ φύσεως ιδιαίτερες δυνάμεις.
Η αναφορά στα κόμικ από τον ίδιο τον Λόγκαν, ήταν μία από τις πιο δυνατές στιγμές της ταινίας κυρίως για εκείνους που μεγάλωσαν διαβάζοντας τα.

Την είδα κι εγώ χθες την συγκεκριμένη ταινία!
Μου άρεσε πολύ και έβαλα 8/10.

Τελικά ο Χιού Τζάκμαν είναι ο Γούλβεριν και ο Γούλβεριν είναι ο Χιού ΤΖάκμαν.
Πραγματικά δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερη κατάληξη στην ιστορία του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Η ερμηνεία του Τζάκμαν ήταν απόλυτα ταιριαστή με το τραγικό φινάλε!

Στην ταινία αυτή δεν υπάρχουν οι δυνατοί μεταλλαγμένοι με τις στολές τους, τις υπερδυνάμεις τους και τα τεχνολογικά τους υπερόπλα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πεθάνει και οι μόνοι εναπομείναντες είναι πραγματικά για λύπηση. Παρίες! Ο Γούλβεριν προσπαθεί να προστατεύσει τον γερασμένο πια και ανήμπορο καθηγητή Ξαβιέρ, ενώ ο ίδιος για πρώτη φορά βλέπει επάνω του τα σημάδια του χρόνου. Μου φάνηκε πολύ τραγικό και στενάχωρο αυτό, σε έναν χαρακτήρα σαν τον Γούλβεριν.

Η ταινία όπως είπε και ο Ονειρευτής ήταν αρκετά σκληρή με σκηνές ακραίες.
Νομίζω όμως σε μια τέτοια ταινία παρακμής δεν χωράνε λεπτότητες.

Εν τέλει μια πολύ καλή ταινία για φίλους της Μάρβελ και όχι μόνο.