Τίτλος: Noviembre
Ελληνικός τίτλος: Νοέμβρης
Έτος παραγωγής: 2003
Σκηνοθεσία: Achero Mañas
Σενάριο: Achero Mañas, Federico Mañas
Ηθοποιοί: Óscar Jaenada, Ingrid Rubio, Javier Ríos
Πρωτότυπη μουσική: Eduardo Arbide
Διάρκεια: 104΄
imdb
Υπόθεση
Ο Alfredo, ένας νεαρός που αγαπούσε τη τέχνη, πάει στη Μαδρίτη να σπουδάσει υποκριτική, μα σύντομα θα τα παρατήσει για να στήσει το δικό του ανεξάρτητο θέατρο του δρόμου παρέα με τους φίλους του.
Άποψη
Ο Ισπανικός κινηματογράφος θεωρώ πως είναι κάπως αδικημένος. Αν κι έχει αυθεντικές ταινίες, έχω την εντύπωση πως οι πιο πολλές δε λαμβάνουν την αναγνώριση που πρέπει, εκτός αν φέρουν το όνομα του del Toro ή Almodóvar.
Εδώ έχουμε τη δεύτερη ενός όχι τόσο γνωστού σκηνοθέτη που μας παρουσιάζει την ιστορία ένος νεαρού ηθοποιού που ονειρευόταν να αλλάξει το κόσμο. Αφού παράτησε τις σπουδές του αποφασίζει να βγει με την ομάδα του στο δρόμο και να αυτοσχεδιάσει. Ήθελε ένα θέατρο πιο ζωντανό, που οι θεατές θα συμμετέχουν. Οι περισσότερες σκηνές είναι γυρισμένες εκεί, με τους πρωταγωνιστές να "ανεβάζουν" διάφορες παραστάσεις. Τη μία βαμμένοι κόκκινοι σαν διαολάκια, την άλλη ντυμένοι σαν ζητιάνοι, αλληλεπιδρούν με τους περαστικούς ενοχλώντας τους. Έτσι, δεν αργούν να μπλέξουν με την αστυνομία και να προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα, αλλά συνεχίζουν αφού σκοπό έχουν να επηρεάσουν το κόσμο. Σημασία γι'αυτούς έχει η τέχνη για τη τέχνη και όχι για το χρήμα. Φυσικά μετά από λίγο οι επιλογές λιγοστεύουν και τα βρίσκουν σκούρα αφού τα πάντα σε αυτή τη ζωή κινούνται με τα λεφτά.
Ταινία που έχει και σχολιασμό σαν ντοκιμαντέρ, αλλά δεν βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Θα μπορούσαμε να τη περιγράψουμε και σαν το τέλος της αθωότητας του Alfredo, αφού για να επιζήσει θα πρέπει να δημιουργεί κάτι κοινωνικά αποδεκτό και θεμιτό, ώστε να βγάζει τα προς το ζην. Κι εκεί κάπου χάνεται η ελευθερία του καλλιτέχνη.
Η τέχνη μπορεί να είναι ένα όπλο οπλισμένο με μέλλον όπως μας λεει το τέλος, μα δυστυχώς ο κόσμος αλλάζει εμάς κι όχι εμείς τον κόσμο.
Τρέιλερ
