Τίτλος: Tenebre
Ελληνικός τίτλος: Ο παρανοϊκός δολοφόνος
Έτος παραγωγής: 1982
Σκηνοθεσία: Dario Argento
Σενάριο: Dario Argento
Ηθοποιοί: Anthony Franciosa, Giuliano Gemma, John Saxon |
Πρωτότυπη μουσική: Massimo Morante, Fabio Pignatelli, Claudio Simonetti (Goblin)
Διάρκεια: 100΄
Υπόθεση
Ένας Αμερικάνος συγγραφέας πηγαίνει στην Ρώμη για να προωθήσει το καινούργιο του βιβλίο. Εκεί θα διαπιστώσει πως ένας παρανοϊκός δολοφόνος, που θεωρεί τον εαυτό του τιμωρό των αμαρτωλών, έχει συνδέσει τους φόνους τους με το βιβλίο. Ο ψυχοπαθής δολοφόνος θα αρχίσει ένα παιχνίδι επικοινωνίας σημειώματα και τηλεφωνήματα με τον ίδιο τον συγγραφέα, ενώ ο αστυνομικός που έχει αναλάβει την όλη υπόθεση θεωρεί όλους του εμπλεκόμενους ως υπόπτους.
Άποψη
Ο Αρτζέντο στήνει με το μοναδικό του στυλ ένα σκηνικό τρόμου, το οποίο πλαισιώνεται από όμορφες γυναίκες, μυστήριο και μπόλικο αίμα. Όσο η υπόθεση προχωράει και το κουβάρι του μυστηρίου ξετυλίγεται, παρακολουθούμε αποσπασματικά και ένα όνειρο. Ένα όνειρο που επαναφέρει χαμένες μνήμες του παρελθόντος και αποτελεί σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη στην προσπάθεια του να φτιάξει μια ζοφερή ατμόσφαιρα. Η πραγματικότητα εναλλάσσεται σταδιακά με με ένα χαμένο όνειρο, έτσι ώστε η ανατροπή να έρθει σαν φυσικό επακόλουθο.
Η μουσική τριών πρώην μελών των Γκόμπλιν (Ιταλική progressive rock μπάντα η οποία διαλύθηκε πριν γυριστεί το Tenebre) αποτελεί την τέλεια επένδυση για την ταινία. Όπως σε όλες τις ταινίες του Αρτζέντο έτσι και σε αυτή, οι εναλλαγές στους ήχους και στα διάφορα θέματα δημιουργούν ένα φινετσάτο αποτέλεσμα και κάνουν το φόνο να μοιάζει σαν τέχνη. Το αίμα ρέει άφθονο και οι τόποι του εγκλήματος θυμίζουν πίνακες του Τζάκσον Πόλοκ.
Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος με απαράμιλλο στυλ, λιγοστά μέσα και σχετικά άσημους ηθοποιούς φτιάχνει ένα κομψό υπόδειγμα ταινίας τρόμου. Ο Ταραντίνο έχει πει πολλές φορές πως η δολοφονία μιας κοπέλας με το τσεκούρι, είναι η αγαπημένη του σκηνή από ταινίες τρόμου ενώ έχει επισημάνει πως το αίμα στις ταινίες του Αρτζέντο μοιάζει με τοιχογραφία.
Trademark του σκηνοθέτη, τα κοντινά πλάνα στα μαύρα γάντια του ψυχοπαθή δολοφόνου.
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι πως η συγκεκριμένη ταινία ήταν απαγορευμένη στην Γερμανία για 25 χρόνια ενώ στην Αγγλία η αφίσα της ταινίας με την κοπέλα με τον κομμένο λαιμό είχε λογοκριθεί και αντικαταστάθηκε.
Η ταινία κυκλοφόρησε σε 2 κόπιες. Μια στην οποία η γλώσσα είναι τα Ιταλικά και μια στην οποία είναι τα Αγγλικά. Δυστυχώς στη δεύτερη κόπια η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη, το αποτέλεσμα της μεταγλώττισης είναι κάπως άβολο και λίγο κακόηχο.
Αν βρείτε την Ιταλική κόπια θα το απολαύσετε καλύτερα.
Από μένα 8/10!
Τρέιλερ
