Τίτλος: Warlock
Ελληνικός τίτλος: O Δεσμώτης του Διαβόλου
Έτος παραγωγής: 1989
Σκηνοθεσία: Steve Miner
Σενάριο: David Twohy
Ηθοποιοί: Julian Sands, Lori Singer, Richard E. Grant
Πρωτότυπη μουσική: Jerry Goldsmith
Διάρκεια: 103΄
Υπόθεση
Ένας διαβολικός μάγος, ο Γουώρλοκ, παραμονή της εκτέλεσης του στην Καλιφόρνια του 17ου αιώνα, μεταφέρεται από τον Σατανά στην Καλιφόρνια του 20ου αιώνα με σκοπό να βρει και ενώσει τα 3 κομμάτια της Βίβλου του Εωσφόρου. Ο Ρέντφερν, ένας κυνηγός μάγων ακολουθεί τον Γουώρλοκ στην σημερινή εποχή για να εμποδίσει την επανένωση της Βίβλου, η οποία σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο μπορεί να αποκαλύψει το όνομα του Θεού και να προκαλέσει την καταστροφή της Δημιουργίας Του.
Άποψη
Η ταινία ξεκινάει από την μεσαιωνική εποχή και μας μεταφέρει στην φυλακή όπου βρίσκεται αλυσοδεμένος ο Γουώρλοκ. Εκεί καταλαβαίνουμε εξ αρχής τις διαθέσεις του Τζούλιαν Σαντς, ως μάγο. Ο Άγγλος ηθοποιός δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ, σαν διαβολικός μάγος, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό της ταινίας. Η ερμηνεία του κλέβει ουσιαστικά την παράσταση και χωρίς υπερβολές φτιάχνει έναν μοναδικό χαρακτήρα τον οποίον χαρακτηρίζουν η κομψότητα, η αυτοπεποίθηση, η συγκαταβατικότητα, η άνεση ενός Πρίγκιπα του Σκότους, η σχεδόν δυσδιάκριτη "ασεξουαλικότητα", η τρομακτική ματιά και βέβαια η ιδιαίτερη ομιλία του.
Κατά τα άλλα η ταινία είναι μια σφιχτοδεμένη και συμπαγής ταινίας τρόμου της δεκαετίας του '80. Είναι μια ταινία συνεχούς καταδίωξης και σε κανένα σημείο δεν κάνει "κοιλιά" ούτε γίνεται βαρετή. Κι αυτό επειδή διανθισμένη με σαρκαστικό χιούμορ και με πολλά και ακριβή μυθολογικά/πραγματολογικά στοιχεία γύρω από την μαύρη μαγεία. Καρφιά στα ίχνη του μάγου για να τον σταματήσεις, υποδόριο λίπος παιδιού για φίλτρο που δίνει την δυνατότητα να πετάει κάποιος, κέρματα στο στόμα, κατάρες σε προσωπικά αντικείμενα, μέντιουμ, ταρώ και άλλα διάφορα λοιπόν τέτοια στοιχεία μας ανοίγουν τις πόρτες για ένα ταξίδι στον κόσμο των μαύρων τεχνών και του αποκρυφισμού.
Ο σκηνοθέτης δεν φοβήθηκε σε καμια περίπτωση να ξεδιπλώσει την σατανική πλευρά του Γουρλωκ. Για την ακρίβεια δεν άφησε καμια χαραμάδα ανθρωπιάς στον χαρακτήρα του μάγου κι αυτό φαίνεται σε μια χαρακτηριστική σκηνή όπου ο Γουώρλοκ πλησιάζει ένα μικρό παιδάκι σε μια έρημη παιδική χαρά και παίζουν μαζί ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Το τέρας του Φράνκενστάιν και πολλοί άλλοι διαβολικοί χαρακτήρες αφήνουν να φανεί σε παρόμοιες σκηνές μια μικρή αχτίδα ανθρωπιάς. Όχι όμως ο Μαύρος Μάγος, όπου απλά παρασέρνει το παιδάκι για να το σκοτώσει και να του πιει το λίπος. Επίσης σε όλη την ταινία, διακρίνει τον Γουώρλοκ ένας ακαθόριστος μισογυνισμός. Με λίγα λόγια, ο μάγος είναι ένας χαρακτήρας βγαλμένος από την κόλαση που είναι διατεθειμένος να μας οδηγήσει όλους εκεί.
Ο χαρακτήρας του Ρέντφερν, ως κυνηγός μάγων έχει αποδωθεί όμορφα από τον Ρίτσαρντ Γκράντ χωρίς όμως να αποφευχθούν κάποια κλισέ και στερεότυπα. Δηλαδή, ο Ρέντφερν είναι αγνός υπέρμαχος της αλήθειας που ταξιδεύει στον χρόνο για να εξοντώσει τον Μαύρο Μάγο, παίρνοντας εκδίκηση για τον θάνατο της αγαπημένης του ενώ παράλληλα βρίσκεται σε μια κωμική σύγχυση με τον τρόπο ζωής και τα τεχνολογικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα. Ένας χαρακτήρας που τον συναντάμε σε ουκ ολίγες ταινίες με ταξίδια στον χρόνο και μεσαιωνικές αποχρώσεις.
Η ταινία στιγματίστηκε δυστυχώς από ένα αποτρόπαιο γεγονός. Ένας 14χρονος και ο φίλος του στις ΗΠΑ παρέσυραν ένα μικρό 7χρονο παιδάκι και αφού το σκότωσαν, το έγδαραν για να του πάρουν το υποδόριο λίπος, μιας και σύμφωνα με την ταινία με αυτό τον τρόπο μπορεί κάποιος να πετάξει. Ο 14χρονος στο δικαστήριο είχε υποστηρίξει πως είχε πάθει εμμονή με την συγκεκριμένη ταινία και τις σκοτεινές τέχνες.
Στο σύνολο της 8/10.
Τρέιλερ
Μόνο σε μένα φαίνεται απαίσιος αυτός ο τύπος; )
οπότε από εμένα παίρνει προσκύνημα. Ο άνθρωπος απλά είναι άφταστος στις πολεμικές τέχνες.