Assault Οn Precinct 13 (Επίθεση Στον Σταθμό 13) (1976)

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τίτλος: Assault on Precinct 13
Ελληνικός τίτλος: Επίθεση στον Σταθμό 13
Έτος παραγωγής: 1976
Σκηνοθεσία: John Carpenter
Σενάριο: John Carpenter
Ηθοποιοί: Austin Stoker, Darwin Joston, Laurie Zimmer, Nancy Kyes
Πρωτότυπη μουσική: John Carpenter
Διάρκεια: 91'


Υπόθεση
Η ιστορία ξεκινάει στις 3 πμ, όπου μια συμμορία ονόματι 'Street Thunder' πέφτει σε μια ενέδρα αστυνομικών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 6 μέλη της. Μετά από αυτό 4 ανώτατοι αρχηγοί της συμμορίας παίρνουν όρκο αίματος (Τσόλο) για να εκδικηθούν τα μέλη που χάσανε στην συμπλοκή με την αστυνομία. Μετά από μια σειρά γεγονότων ένας αστυνομικός και μερικοί άλλοι άνθρωποι μπλέκονται σε μια κατάσταση πολιορκίας από την συμμορία, στο υπό κατάργηση Αστυνομικό τμήμα 13.



Άποψη
Από τις πρώτες λοιπόν ταινίες του μεγάλου Τζον Κάρπεντερ, όπου πραγματικά έδειξε γιατί θα γινόταν ένας από τους καλύτερου σκηνοθέτες τρόμου και φαντασίας. Το σενάριο, η μουσική και η σκηνοθεσία είναι του ίδιου Κάρπεντερ. Ειδικά το μουσικό θέμα δημιουργεί μια επιβλητική ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τα αργά πλάνα της ταινίας και την σκληροπυρηνική συμμορία που διψάει για εκδίκηση .
Ο Κάρπεντερ από την αρχή ακόμα δείχνει της διαθέσεις του. Δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς. Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού προμηνύει τι ακριβώς θα ακολουθήσει στην συνέχεια.

Τα μέλη της συμμορίας κινούνται στον χώρο σχεδόν σαν ζόμπι. Σε όλη την ταινία δεν ανταλλάσσουν ούτε μια κουβέντα μεταξύ τους και δημιουργούν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Η τελική επίθεση στον σταθμό 13 θυμίζει το "Night of the living Dead". Τα πρόσωπα τους είναι ανέκφραστα και άγρια.

Το σενάριο του Κάρπεντερ είναι μινιμαλιστικό και έτσι εστιάζει ακριβώς εκεί που θέλει. Χτίζει την στιγμή της πολιορκίας με μεγάλη μαστοριά και χειρίζεται άψογα τους χαρακτήρες του. (πηγή έμπνευσής του ήταν η ταινία γουέστερν "Rio Bravo"). Οι ήρωες δεν είναι ακριβώς ήρωες, η γυναίκες δεν είναι ακριβώς αθώες και οι αστυνομικοί απλά κάνουν το καθήκον τους χωρίς να είναι ακριβώς καλοί. Φυσικά όπως σε όλες τις ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη δεν λείπει το χιούμορ και οι "cheesy" διάλογοι.

Ένας συνδυασμός λοιπόν τρόμου και γουέστερν , χαμηλού προϋπολογισμού δουλεμένος με μεγάλο μεράκι και ακρίβεια, δείχνει πως ούτε τα έφε είναι απαραίτητα ούτε τα πολλά κλισέ (βλ. Χόλιγουντ) για να γυριστεί μια καλή ταινία τρόμου..

Από μένα 8/10

Τρέιλερ

[Ζόφος]

Έχω δει και το αυθεντικό και το remake του 2005.
Ακριβώς πριν 7 μέρες πέθανε ο ηθοποιός που έκανε το μαύρο κρατούμενο (Tony Burton το όνομα του).

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τα remake γενικά τα αποφεύγω...

Πως σου φάνηκε αλήθεια Ζόφε;;;

[Ζόφος]

Ε για να είδα και το remake σημαίνει μου άρεσε. Είμαι φαν των παλιών του Carpenter.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Βασικά για το remake ρώτησα όχι για το πρωτότυπο!!!

[Ζόφος]

Και τα δύο καλά ήταν. Δε θα το έβλεπα ολόκληρο αν δε μου άρεσε.

[Φαροφύλακας]

Μετά από αυτήν την παρουσίαση μού ήρθε μια όρεξη για Κάρπεντερ και κάθισα και την είδα.

Άλλη μια καλά εκτελεσμένη απλοϊκή ιδέα από τον μετρ, στην οποία πρέπει οπωσδήποτε να δεχτείς σαν μαγικό στοιχείο ότι οι κακοποιοί, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, λειτουργούν σαν ζόμπι: δεν μιλάνε κι ορμάνε ομαδικά δίχως να νοιάζονται για την ζωή τους.

Εάν την έβλεπα πολύ πιο πιτσιρικάς μάλλον θα μου άρεσε περισσότερο. Τώρα, δυστυχώς, σκαλώνω στα διάφορα κι έχω μια συνεχή αίσθηση πως βλέπω μια υπερβολική ταινία. Δεν μπορώ να μην δω π.χ. το κοριτσάκι που πυροβολείται με ένα σπλατς από νερωμένο κέτσαπ ή να μην μου φανεί παράξενο ότι όταν σμπρώχνονται (με την πινακίδα ανάμεσα) από την μια μεριά είναι δύο, που δεν παθαίνουν τίποτα, ενώ από την άλλη ένα μπούγιο, από το οποίο ανεξήγητα σωριάζονται κάτω πολλοί (και μιλάω για πριν την έκρηξη).



Στα συν η Laurie Zimmer, της οποίας μου άρεσε πολύ ο τύπος, (κι η οποία έκανε μια-δυο ταινίες έπειτα και δεν συνέχισε την καριέρα της) καθώς κι η μουσική του Κάρπεντερ, για άλλη μία φορά, η οποία μπορεί να μην είναι Goblin, αλλά είναι the next best thing, που λένε κι οι Ιάπωνες.

Μάλλον ένα 6☆ από εμένα.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα εν τέλει και το remake...
Δεν μου άρεσε πολύ. Για την ακρίβεια μου φάνηκε σαν να προσπαθεί να καταστρέψει την αρχική ιδέα του Κάρπεντερ.
Σίγουρα βλέπεται πιο άνετα λόγω των σύγχρονων μέσων, αλλά το απόκοσμο στοιχείο δεν το έχει.
Αρκετά καλός ο Ήθαν Χωκ στο ρόλο του.