Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Τρίνιτυ]

Ευχαριστώ για την απάντησή σου Μυρμηγκοφάγε, αν και από όσα έγραψες μόνο δύο ονόματα σκηνοθετών μου ήταν γνωστά. Βάζω όμως στο πρόγραμμα να ψάξω και να δοκιμάσω κάποιους από αυτούς που αναφέρεις.

[Θεατής]

Λοιπον είδα μαζεμένες πολλές ταινίες από αυτές που είχα στα προσεχως του 2019:

Mortal Engines:υπέροχη steam punk αισθητική...δυστυχώς έμεινε εκεί...5/10

The Favourite:ο Λάνθιμος κανει άνοιγμα στο ευρύτερο κοινό διατηρώντας παράλληλα αρκετά απο τα ιδιαίτερα στοιχεία που τον ανέδειξαν και εισάγοντας νέα όπως τα υπέροχα ευρυγώνια πλάνα και τους σχεδόν τραγουδιστούς διαλόγους...8/10

Suspiria:μου άρεσε παρα πολύ η γενικότερη αισθητική του αλλά σαν σενάριο όπως και το πρωτότυπο δεν με ενθουσίασε...6/10 για την εξαιρετική Τιλντα που παίζει και τον γιατρό...

The kindergarten teacher:δυστυχώς δεν βρήκα την πρωτότυπη ισραηλινή αλλά ακόμα και το ριμέικ το βρήκα εξαιρετικό με σουπερ ερμηνεία απο την Μαγκυ ΤζίλενΧαλ...7/10

The house that Jack built:ο Λαρς με παρέσυρε ολοκληρωτικά στο χαοτικό μυαλό του κατα συρροήν δολοφονου του και στα πλάνα πινακες ζωγραφικής του...(στην Τόνια δεν άρεσε παρόλαυτα...που είναι ο Μυρμηγκοφάγος που έλεγε αν συμφωνούμε σε όλα ) 8/10

Bohemian Rhapsody:με εναν εξαιρετικό Ράμι Μαλεκ στον ρολο του Φρέντι Μέρκιουρι και υπέροχα αγαπημένα τραγουδια των queen...7/10

Widows:περιπέτεια για να περάσει η ώρα βασισμένη σε πετυχημένη σειρά καθόλα προβλέψιμη με φωτεινή εξαίρεση την Βαιολα Ντέιβις...5/10

Climax:έχετε πετύχει ποτέ στην τηλεόραση κάτι γλυκαναλατα ντανς μουβις με τίτλο step up 1,2,3,4,5-v? Φανταστείτε λοιπόν μια τέτοια ταινία να την σκηνοθετεί ενα από τα πιο διεστραμμένα μυαλά του κινηματογράφου με στόχο να μας παρασύρει στην παράνοια της κατανάλωσης LSD...8/10

Shoplifters:γιαπωνέζικο κοινωνικό δράμα όσο πρέπει γυαλισμένο για το δυτικότροπο κοινό...πρόκειται για εξαιρετική ταινία με σαφείς για εμένα κορεατικές επιρροές...8/10

Annihilation:ταινία ΕΦ απο τον δημιουργό του πολύ καλού Ex-Machina...δυστυχώς η επαναφορά της τάσης στις ταινίες ΕΦ να προσανατολίζονται σε ενα ανθρωποκεντρικό-φιλοσοφικο μοτίβο έχει σαν αποτέλεσμα βαριές,δυσπεπτες και εντέλει αδιάφορες κουλτουροπαπαριες...3/10

Overlord:πολεμική ταινία του ΒΒΠ με ζόμπι γίνεται?Σε σχέση με παλαιότερες προσπάθειες οι οποίες ηταν άθλιες εδω δείχνει κάπως να τσουλαει το πράμα και να είναι σχετικά υποφερτή...4/10

A ghost story:όπως λέει κι ο τίτλος πρόκειται για την ιστορία ενός φαντάσματος και (τι άλλο?) μιας αγάπης...τα πλάνα καταφέρνουν να δώσουν την σιωπή,την μοναξιά και το άχρονο της ύπαρξης του φαντάσματος (βάση των κλισέ που επικρατούν στην σχετική μυθολογία) και δύο τρεις όμορφες φωτογραφίες...απο κει και πέρα δεν βρήκα κάτι αξιόλογο...5/10

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

""Annihilation:ταινία ΕΦ απο τον δημιουργό του πολύ καλού Ex-Machina.. δυστυχώς η επαναφορά της
τάσης στις ταινίες ΕΦ να
προσανατολίζονται σε ενα
ανθρωποκεντρικό-φιλοσοφικο μοτίβο έχει σαν αποτέλεσμα βαριές, δυσπεπτες και εντέλει αδιάφορες κουλτουροπαπαριες...3/10""


Μου άρεσε η προσέγγιση σου στο θέμα, κυκλοφορεί πολύ σαβούρα και μετά λένε για το Deadpool, κουλτούρα να φύγουμε δικέ μου!

[Μπιατριξ Κιντο]

Ειδα το Death Wish με τον Μπρους Γουιλις, το απολαυσα πολυ περισσοτερο απο το original, γιατι τουλαχιστον δεν εδειχνε βιασμους που με φρικαρουν. Ωραια προσεγγιση, ειχε δραση, σασπενς, μου αρεσε.. 7/10.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα χθες το Tanin no kao / The face of another (1966)
Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, την οποία ήταν είχα καιρό στο πρόγραμμα.
Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω και ΕΦ λόγω του θέματος της.
Ένας τύπος με παραμορφωμένο πρόσωπο αποφασίζει να λάβει μέρος σε ένα περίεργο πείραμα ενός γιατρού / επιστήμονα. Ο γιατρός έχει ανακαλύψει ένα υλικό με το οποίο μπορεί να φτιάξει μάσκες, οι οποίες προσαρμόζονται στα πρόσωπα ασθενών και μετά από λίγο δείχνουν απόλυτα φυσιολογικά. Σαν πραγματικά πρόσωπα...
Όμως ο ασθενής θα καταλάβει πως με την μάσκα αλλά και με την δύναμη ενός καινούργιου και ανύπαρκτου προσώπου μπορεί να κάνει πράγματα τα οποία πιο πριν ούτε καν τολμούσε να σκεφτεί.
Αρκετά αλληγορικό φίλμ που πατάει στην ιστορία του Δρ. Τζέκιλ και Μρ. Χάιντ.
Τι πραγματικά θέλουμε, τι είναι μοναξιά και πότε είμαστε εν τέλει απόλυτα ελεύθεροι;
Εκπληκτική μουσική επένδυση, αρκετά κοντινά πλάνα και ψυχεδελικά σκηνικά ολοκληρώνουν την πολύ ιδιαίτερη αυτή δημιουργία!

8/10!

[Θεατής]

Είδα το
Burning 2019:κορεατική μυστηρίου για την οποία ειχα διαβάσει πολλά καλά σχόλια και είχα αυξημένες προσδοκίες...η αλήθεια είναι πως είναι ιδιαίτερη ταινία μιας και πολλά γεγονοτα υπόνοούνται...αυτό προσθέτει κάτι φρέσκο στην αφήγηση και στην συγκεκριμένη δείχνει να δουλεύει αρκετά καλά μεχρι το δυνατό φινάλε...αλλά...υπάρχει ενα όριο (νομιζω στον καθένα μας) από το οποίο και μετά ο πρόλογος καταντάει τόσο κουραστικός που ακυρώνει το ενδιαφέρον για την συνέχεια όσο καλή και να είναι...δυστυχώς η συγκεκριμένη πέρασε το προσωπικό μου όριο καθώς απο τις δυόμιση ώρες της διάρκειας της, σχεδόν πανω απο το μισό το πάει παραλία...6/10

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Ειδα το Death Wish με τον Μπρους Γουιλις, το απολαυσα πολυ περισσοτερο απο το original, γιατι τουλαχιστον δεν εδειχνε βιασμους που με φρικαρουν. Ωραια προσεγγιση, ειχε δραση, σασπενς, μου αρεσε.. 7/10.

Ναι, και θα πιστέψουμε πως ο μπάρμπα Γουίλις με αυτήν την φάτσα (με πλαστικές, ψιλοτρόμαξα λίγο που τον είδα) και τον ψευτοτσαμπουκά είναι σε θέση να τα βάλει με τους κακούς, α ρε Μπρόνσον θα τρίζουν τα κόκκαλά σου που έκανε κάποιος remake τον ρόλο σου αντί να κάθεται σε κάποιο πολυτελές καπή του Μπέβερλι Χιλλς να πίνει το χαμομήλι του.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Annihilation:ταινία ΕΦ απο τον δημιουργό του πολύ καλού Ex-Machina...δυστυχώς η επαναφορά της τάσης στις ταινίες ΕΦ να προσανατολίζονται σε ενα ανθρωποκεντρικό-φιλοσοφικο μοτίβο έχει σαν αποτέλεσμα βαριές,δυσπεπτες και εντέλει αδιάφορες κουλτουροπαπαριες...3/10

Την έχω δει και γω την συγκεκριμένη ταινία αλλά οι συμβολισμοί της και οι φιλοσοφικές της προεκτάσεις μου φάνηκαν μια χαρά. Σε πολλά σημεία μάλιστα θύμιζε το Σολάρις αλλά και το βιβλίο "Πικ-νικ στην άκρη του δρόμου". Αυτό που με χάλασε και εν τέλει έδωσα ένα 6αράκι ήταν κατά κύριο λόγο τα εκνευριστικά cgi και οι σεναριακές τρύπες...
Νομίζω κάπου το έχουμε ξανασυζητήσει αλλά δεν γίνεται μια ομάδα επιστημόνων να μπαίνουν σε μια περίεργη ζώνη με άγνωστη ακτινοβολία και να μην φοράν προστατευτικό ρουχισμό. Δηλαδή κάπου δεν στέκει. Επίσης η επιστημονική ομάδα φαίνεται να είναι κάπως απροετοίμαστη για το τι θα συναντήσει...
Βέβαια θα την έλεγα κακή ταινία αλλά ούτε και κάτι εξαιρετικό.
Πάντως βλέπω και στην imdb ότι η ταινία είναι αρκετά αμφιλεγόμενη. Έχει χαρακτηριστεί από αριστούργημα έως και σκουπίδι!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα τον Δράκουλα του 1958 aka Horror of Dracula (1958) με τον Κρίστοφερ Λη!!

Κλασική ταινία τρόμου της Hammer film production, και η αρχή μια σειράς ταινιών με πρωταγωνιστή τον Κρίστοφερ Λη στον ρόλο του Κόμη και τον Πίτερ Κάσινγκ σαν τον θανάσιμο εχθρό του, Δρ. Βαν Χέλσινγκ!
Ατμοσφαιρική ταινία, ο Κρίστοφερ Λη εκπληκτικός στον ρόλο του αλλά εν τέλει κάπου δείχνει λίγο "γερασμένη"...
Βασισμένη πάνω στο βιβλίο του Μπραμ Στόκερ φυσικά αλλά με τεράστιες αλλαγές η ταινία κατά κύριο λόγο έχει σαν βασικό της ατού τον εκπληκτικό Λη. Δεν τυχαίο άλλωστε που ο ρόλος αυτός τον σημάδεψε!!
Στην συγκεκριμένη ταινία ο Δράκουλας δεν έχει και πολλές υπερφυσικές ικανότητες. Βασικό του όπλο είναι η γοητεία του στις γυναίκες και βέβαια το θανατηφόρο του δάγκωμα!
Δεν ξέρω αν η Hammer λόγω χαμηλού μπάτζετ δεν μπόρεσε να φτιάξει τα ειδικά εφέ αλλά ακόμα και έτσι η ταινία έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Θα της έβαζα ένα 6 ίσως και 7αρακι!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα χθες την ταινία Loveless / Nelyubov / Χωρίς αγάπη (2017)
Ρωσική ταινία του σκηνοθέτη Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ.
Η ταινία παρακολουθεί την ζωή ενός ζευγαριού που βρίσκονται στα πρόθυρα ενός, όχι και τόσο, ευχάριστου χωρισμού. Και οι 2 έχουν βρει καινούργιο σύντροφο και απλά περιμένουν τα διαδικαστικά. Δεν έχουν υπολογίσει όμως τις επιπτώσεις τους χωρισμού τους στον μικρό τους γιο.
Ο μικρός θα πιεστεί και μια μέρα θα εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω του.
Το ζευγάρι πανικοβλημένο θα προσπαθήσει να βρει με κάθε τρόπο τον χαμένο του γιό και μέσα από αυτή την αναζήτηση θα αρχίσουν να ανακαλύπτουν τι πήγε λάθος στην μέχρι τώρα ζωή τους.
Δυνατή ταινία από τον Ρώσο σκηνοθέτη. Μια ματιά στην σύγχρονη οικογένεια αλλά και στις παθογένειες του σύγχρονου τρόπου ζωής. Απλή σκηνοθεσία και αρκετά καλές ερμηνείες από τους βασικούς πρωταγωνιστές.
Το τέλος μου άρεσε επίσης πολύ. Φανερώνει πως ότι είμαστε δεν αλλάζει όσο κι αν πιστεύουμε πως θα αλλάξει...
8/10