The Bitter Tears of Petra Von Kant (Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Βον Καντ) (1972)

Αβατάρι χρήστη
Στιλλ Ιλλ
Μυθευτής
Αναρτήσεις: 506
Εγγραφή: 01 Νοέ 2014, 14:38

The Bitter Tears of Petra Von Kant (Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Βον Καντ) (1972)

Ανάρτησηαπό Στιλλ Ιλλ » 31 Οκτ 2018, 01:00

Image

Τίτλος: The Bitter Tears of Petra Von Kant
Ελληνικός τίτλος: Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Βον Καντ
Έτος παραγωγής: 1972
Σκηνοθεσία: Rainer Werner Fassbinder
Σενάριο: Rainer Werner Fassbinder
Ηθοποιοί: Margit Carstensen, Hanna Schygulla, Katrin Schaake, Eva Mattes, Irm Hermann
Διάρκεια: 120΄


Υπόθεση
Διάσημη σχεδιάστρια μόδας γνωρίζει και ερωτεύεται εμμονικά μια νεαρή γυναίκα, εν δυνάμει μοντέλο.

Image

Άποψη
Η ταινία αυτή βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γερμανού σκηνοθέτη και ξετυλίγει την ιστορία της Πετρα Βον Καντ, μιας καταξιωμένης σχεδιάστριας μόδας,πολύ σίγουρης για τον εαυτό της ξέροντας τις προτεραιτότητες, τις επιθυμίες και της ανάγκες της. Το στήσιμο είναι θεατρικό και ως σκηνή επιλέγεται το υπνοδωμάτιο στο σπίτι της στην Βρέμη. Η Μαργκίτ Κράστενσεν είναι αφοπλιστικά ειλικρινής και γοητευτική ότι κι αν φοράει, οσο κι αν είναι βαμμένη, ειτε φλερτάρει, ειτε υποφέρει, ειτε αναπολεί ειτε πετάει μαργαριτάρια ανείπωτης σοφίας και εμπειρίας. Όταν όμως θα ερωτευτεί θα γνωρίσουμε μια πολύ διαφορετική Πετρα. Ο τρόπος που αλλάζει τα ρούχα και τα χτενίσματα της είναι σαν να φορά μονίμως ένα προσωπείο ή σαν να περνάει από την μια ψυχική κατάσταση στην άλλη.

Image

Συναναστρέφεται πέντε ακόμα γυναίκες και την βλέπουμε ως φίλη, μητέρα, κόρη, ερωμένη, και επαγγελματία να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας εύγλωττα και συναρπαστικά.Ούσα μια έξυπνη γυναίκα η εμπειρία της θα την κάνει να διαπιστώσει τα λάθη της (και ας παρουσιάζεται καπως ψυχρή στην αρχή επειδή ξερει να χρησιμοποιεί το μυαλό της όπως λεει στην φίλη της). Ενδιαφέρουσα είναι όχι μονο η σχέση με το μοντέλο(το οποίο αποδεικνύεται πιο σοφό ίσως και πιο υπολογιστικό χωρίς να πέφτει με τα μούτρα στον έρωτα αν όντως υπάρχει απο πλευράς της), που στο τέλος παραδέχεται με πικρία ότι ήθελε περισσότερο να την κατακτήσει και δεν την αγάπησε τοσο αλλα και η σαδομαζοχιστική σχέση με την βοηθό της, την σιωπηλή και πάντα παρούσα Μαρλίν. Δεν θα βρείτε εδώ αισθησιακές σκηνές. Ο σκηνοθέτης αφήνει το βλέμματα, το στήσιμο στο δωμάτιο, τις κινήσεις των σωμάτων και τους βηματισμούς καθώς και την εγγύτητα να τα πούν όλα με φυσικότητα και ρεαλισμό (και κάποια μελοδραματική παραφορά ενίοτε). Και το τέλος τοσο ταιριαστό, σχεδόν ποιητικό.
Διαπιστώνω οτι έχει αποτελέσει επιρροή για μια ακόμη ταινία που μου άρεσε επίσης το Clouds of Sils Maria αλλα και για ταινία που έχω στα προσεχώς.

Ενα 8/10
I'll show you light now. It burns bright forever. No more blue tomorrows. You on high now, love..

Επιστροφή “δεκαετία του 1970”

Ποιος είναι συνδεμένος

Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 2 επισκέπτες