Rope (Ο Βρόχος/Η Θηλιά) (1948)

[Στιλλ Ιλλ]

Τίτλος: Rope
Ελληνικός τίτλος: Ο Βρόχος / Η Θηλιά
Έτος παραγωγής: 1948
Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock
Σενάριο: Hume Cronyn,Patrick Hamilton
Ηθοποιοί: James Stewart, John Dall, Farley Granger...
Διάρκεια: 80΄


Υπόθεση
Δύο νεαροί δολοφονούν τον "κατώτερο" συμφοιτητή τους,τον κρύβουν σε ένα μπαούλο και έπειτα διοργανώνουν πάρτυ καλώντας φίλους και γνωστούς θέλοντας να δοκιμάσουν το πόσο επιτυχημένο είναι το εγχείρημα τους προσθέτοντας κύρος στην αποτρόπαια πράξη τους.

άποψη
Ο Χίτσκοκ θεωρούσε την ταινία του αυτή ενα αποτυχημένο πείραμα καθώς για τουλάχιστον 30 χρόνια έμεινε εκτός κυκλοφορίας.Θα διαφωνήσω με τον μετρ καθώς ειναι ένα απο τα πιο ενδιαφέροντα εγχειρήματα και μια απο τις αγαπημένες μου ταινίες του Χίτσκοκ. Φοιτητές την φιλοσοφίας οι Φιλιπ και Μπράντον φαίνεται να γοητεύονται απο την θεωρια του Νιτσε για τον Υπεράνθρωπο και να επηρεάζονται απο τις εκλεκτικές και ασύμβατες ιδέες του πρώην καθηγητή τους κυρίου Κένταλ.Φαίνεται να είναι ο μόνος που θα μπορούσε να μοιραστεί το όραμα τους και να τους καταλάβει αναγάγωντας το πείραμα τους σε μια υψηλή μορφή τέχνης.



Η κίνηση της κάμερας είναι συνεχής πότε στο νευρικό πρόσωπο του Φίλιπ,πότε στα χέρια του που τραυματίζονται λογω του ποτηριού που κρατά έπειτα από μια σύγχυση,στο σκοινί με το οποίο δένουν τα βιβλία που δίνουν ως δώρο στον κ.Κέντλει. Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη ήδη απο την αρχή και μάλιστα όσο βυθιζόμαστε στην ιστορία αντιλαμβανόμαστε πόσο διεστραμμένη είναι η ψυχοσύνθεση των δύο πρωταγωνιστών. Η ένταση(με ομοφυλοφιλικό υπόβαθρο και η ανάγκη για επιβολή) ανάμεσα στον νευρικό,φοβισμένο Φίλιπ που έχει ηδη μετανιώσει για την πράξη του και τον διαβολικό,ψύχραιμο Μπράντον πυροδοτεί ξεσπάσματα που αργα ή γρήγορα γίνονται αντιληπτά απο τον καθηγητή Κένταλ που προσπαθεί να εντοπίσει την πηγή τους. Φυσικά δεν λείπουν οι ατακαδόρικοι διάλογοι, το χιούμορ, οι μηδενιστικές απόψεις και οι φιλοσοφικές συζητήσεις και πάνω από ολα φαίνεται η ικανότητα του Χιτσκοκ να ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στο χιούμορ και την αγωνία.

Επηρεασμένο απο την περίφημη υπόθεση των Leopold και Loeb αλλα και στην θεατρική παράσταση του Hamilton στην οποία βασίστηκε, το έργο του Χίτσκοκ διαθέτει θεατρική ποιότητα και ουσία(και ως προς τη σκηνοθεσία) και αποτελεί ενα μικρό διαμαντάκι στην φιλμογραφία του. Μια καταβύθιση στην αρρωστημένη ψυχοσύνθεση των ηρώων(με εξαιρετικές ερμηνείες απο το δίδυμο και τον καθηγητή) με σατυρικές τάσεις ως προς την διανόηση. Όσο για το τέλος σπεύσατε φαν και μη του Χιτσκοκ στις οθόνες σας.

Τρέιλερ

[Φαροφύλακας]

Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που έχουν θεατρικό στήσιμο κι αυτή εδώ είναι μια τέτοια περίπτωση καθώς ετυλίσσεται όλη σε έναν περιορισμένο χώρο, σε ένα σπίτι, και κυρίως γιατί η πλοκή είναι σε "πραγματικό χρόνο", όπως στο θέατρο, εδώ με ένα συνεχές πλάνο.

Στην πραγματικότητα, αν καθίσει κανείς να παρατηρήσει θα δει πως το πλάνο σβήνει κάθε 10 περίπου λεπτά διότι τόσο διαρκούσε τότε το μάξιμουμ μήκος της πομπίνας. Όμως η πλοκή παραμένει να συμβαίνει αδιάλειπτα, σε πραγματικό χρόνο.

Μου αρέσει ο Χίτσκοκ, γενικότερα, και μάλλον έχω δει σχεδόν όλες τις πολλές ταινίες του κι έχω κάμποσες και στην ταινιοθήκη μου, καθώς ανά καιρούς υπήρχαν διάφορες προσφορές από εφημερίδες. Αυτή εδώ ήταν μια ταινία που την απόλαυσα και που θα την ξανάβλεπα ευχάριστα. Πόσο συχνά έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε μια "θεατρική παράσταση" ένα περίτεχνο θρίλερ αγωνίας γυρισμένο από έναν μετρ;

[Στιλλ Ιλλ]

Δηλὠνω πλεον φαν του Χἰτσκοκ αν και ἐχω δεἰ μολις 7 ταινἰες του. Αυτἠ που δεν με ενθουσἰασε τοσο ἠταν το Spellbound,το βρἠκα κἀπως ανιαρὀ. Η συγκεκριμἐνη εἰναι απλἀ αριστοὐργημα και οι ερμηνεἰες υποδειγματικἐς (και μια ιδιαἰτερη αδυναμἰα στον Φἰλιπ την ἐχω)