Βλέπω αναφορές σε ψυχοπαθείς πιο πάνω και η αλήθεια είναι οτι με γοητεύουν πάντοτε οι ιστορίες τους.
Και επίσης να πώ παρ'οτι την μισούν γενικώς οτι η Κρίστεν έχει βελτιωθεί πολύ με τα χρόνια. Βέβαια εμένα μου άρεσε και στο Λυκόφως (όπως μου άρεσαν γενικώς οι ταινίες και τα βιβλία. Ποιόν κοροιδεύω? Τα λάτρευα και ακόμα και τώρα έχουν ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου)
Η τριλογία του άρχοντα των δαχτυλιδιών παρολο που είναι πολύ αγαπημένη και αψεγάδιαστη για μένα, πάντα είχε ένα μελανό σημείο
τον Φρόντο. Ήταν αρκετά άοσμος, άχρωμος και βαρετός. Μπορεί να συμπάσχω μαζί του γιατι το φορτίο που επωμίστηκε είναι βαρύ αλλα χωρίς τον Σάμ δεν θα έπαιζε μπαλίτσα ουτε Β εθνική
(που είναι η αδυναμία μου και πρότυπο συντρόφου και φίλου
)
Αντιπαθώ τρομερά τον
Μπέν Άφλεκ οπου κι αν τον έχω δεί να παίζει. Είναι πάντα ανέκφραστος και πάντα ατάλαντος
Μισώ τον
Άλεξ απο το Κουρδιστό Πορτοκάλι.
Και είναι κι άλλοι αλλα δεν μου έρχονται