Ανάρτησηαπό Χήθκλιφ » 07 Φεβ 2020, 21:56
Νικόλα (σε ευχαριστώ για τον κολακευτικό χαρακτηρισμό) ο μόνος λόγος που δεν έγραψα νωρίτερα είναι η παροιμιώδης αναποφασιστικότητά μου που, ειδικά όταν πρέπει να συντάξω λίστα αγαπημένων με εξουθενώνει. Πονοκεφαλιάζω και μόνο στην σκέψη να επιλέξω τι θα κρατήσω και τι θα αφήσω εκτός, πόσο μάλλον που πρέπει να μπει και σε σειρά προτίμησης (το ίδιο μου έχει συμβεί και με άλλα νήματα στα οποία ενώ ήθελα από την πρώτη μέρα να αναρτήσω την δική μου λίστα, ακόμη το αναβάλλω).
Και τώρα πάλι που κοιτάζω την παραπάνω μου δημιουργούνται αμφιβολίες για ορισμένους τίτλους της τελευταίας κυρίως ομάδας, αλλά και για το αν κάποιοι τίτλοι της δεύτερης αδικήθηκαν ενώ θα έπρεπε να μπουν στην πρώτη, όπως π.χ. Η σοφία των Κροκοδείλων που μάλιστα την έχω δει περισσότερες φορές από όλες τις άλλες. Και εφόσον κράτησα την Vampire Journals γιατί δεν συμπεριέλαβα δύο επιπλέον που μου άρεσαν ίσως περισσότερο;! Θα τις παραθέσω λοιπόν πιο κάτω αφού απαντήσω για την συνέντευξη με έναν βρικόλακα καθώς σχετίζονται.
Σχετικά με την συγκεκριμένη, μου άρεσε μόνο για την ατμόσφαιρα και τον Λεστάτ, στον ρόλο του οποίου μου ταίριαξε πολύ ο Τομ Κρουζ. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της αναλώνεται σε έναν αντιπαθέστατο για μένα Λουί ο οποίος μεμψιμοιρεί θέλοντας πίσω την μίζερη ανθρώπινη φύση του ενώ έχει το δώρο της αγέραστης αθανασίας, προσπαθώντας να μας πείσει ότι προτιμά την ασχήμια της ζωής και υποφέρει που την στερήθηκε..! Προσωπικά όλο αυτό το βρίσκω τουλάχιστον εξοργιστικό και συνεπώς όσο κι αν εκτιμώ το στιλ της ταινίας, η ιδεολογική αποστροφή που μου προκαλεί έχει μεγαλύτερη βαρύτητα.
Αντίθετα μου άρεσε πολύ η Βασίλισσα των καταραμένων, στην οποία κεντρική μορφή είναι ο Λεστάτ με τη συναρπαστική ζωή του στο προσκήνιο και κυρίως για την μοναδικά πιστή απεικόνιση της γκόθικ κουλτούρας που δίνεται με σεβασμό και προσοχή στις μικρές σημαντικές λεπτομέρειες.
Η δεύτερη προσθήκη σχετίζεται με τον σκηνοθέτη της συνέντευξης και είναι η ταινία Αιωνιότητα, για την οποία είχα έναν εσωτερικό διχασμό. Ενώ λάτρεψα το μέρος της ιστορίας που αφορά στην Έλενορ και τον Φρανκ ενσαρκωμένο από τον Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς - για την εκθαμβωτική βαμπιρική ομορφιά και σαγηνευτική γοητεία του οποίου δεν έχω λόγια, ο ιδανικός, ο πιο ακαταμάχητος για μένα βρικόλακας (πόσο ζήλεψα την τύχη της Έλενορ) - μου ήταν μάλλον ανυπόφορη η Κλάρα και όσα σχετίζονται με αυτή. Καθώς όμως τα θετικά είναι εντονότερα και το φινάλε μου ταιριάζει απόλυτα πρέπει να έχει την θέση της στις αγαπημένες μου.
Υπάρχει όμως και τρίτη προσθήκη την οποία απλά ξέχασα να συμπεριλάβω στην αρχική μου λίστα. Συγκεκριμένα:
Byzantium - Αιωνιότητα (2012) -Νιλ Τζόρνταν
Queen Of The Damned - Η Βασίλισσα Των Καταραμένων (2002) - Μάικλ Ράιμερ
Shadow Of The Vampire - Στη Σκιά Του Βρικόλακα (2000) Ελάιας Μέριτζ
"Parce que moi je rêve, moi je ne le suis pas.."
