Θα πω μία που είδα πριν από λίγες μέρες.
Bride Wars, με την Κέιτ Χάντσον και την αγαπημένη μου Αν Χαθαγουέι. Δεν θυμάμαι να νευρίασα άλλη φορά τόσο πολύ σε ταινία. Κάποιος σκέφτηκε να διακωμωδήσει τη μανία των γυναικών με τη διαδικασία της προετοιμασίας του γάμου και με τον ίδιο τον γάμο, και να δείξει πόσο χαμηλά μπορούν να πέσουν δυο φίλες όταν θέλουν το ίδιο πράγμα (στην προκειμένη να παντρευτούν στο ίδιο ξενοδοχείο).
Μια που δεν έχουμε ακόμα το κουμπί για σπόιλερς, προειδοποιώ ότι παρακάτω λέω την υπόθεση της ταινίας μέχρι το τέλος: \
΄
'
'
'
'
Ο χαρακτήρας της Χάντσον και ο χαρακτήρας της Χαθαγουέι ονειρεύονται από μικρές να παντρευτούν σε ένα συγκεκριμένο, πανάκριβο εννοείται, ξενοδοχείο κι έχουν εμμονή μ' αυτό το θέμα. Εντάξει, ως εδώ αντέχεται κάπως.
Οι δυο κολλητές κλείνουν κατά λάθος την ίδια μέρα και ώρα στο ξενοδοχείο (σε διαφορετικές αίθουσες). Τσακώνονται για το ποια θα αλλάξει ημερομηνία, δεν αλλάζει καμία και... ψυχραίνονται. Αντί να μείνουν τσακωμένες και να παντρευτούν την ίδια μέρα και ώρα σαν κανονικοί άνθρωποι, αποφασίζουν να καταστρέψουν η μία την άλλη με γελοίους, ύπουλους και κατινίστικους τρόπους. Το κομπλεξιλίκι και η υστερία που επιδεικνύουν είναι εκτός ορίων. Λυπάμαι που κάποιοι σίγουρα γέλασαν μ' αυτά τα καμώματα και κάποιοι βρήκαν αφορμή να σχολιάσουν περί γυναικείας φιλίας και γυναικείου ξεκατινιάσματος

Το χειρότερο είναι ότι στο τέλος της ταινίας ΕΠΡΕΠΕ να υπάρξει χάπι εντ. Με το ζόρι. Βλέπουμε ότι στην αρχή ο χαρακτήρας της Χαθαγουέι δέχεται μια πολύ συγκινητική και ανθρώπινη πρόταση γάμου από τον πολύ γλυκό φίλο της. Ο συγκεκριμένος, στο τέλος της ταινίας, ξαφνικά γίνεται ανυπόφορος, ώστε να δικαιολογηθεί ο χωρισμός τη στιγμή του γάμου και η συμφιλίωση των δύο φιλενάδων. Σαν να μην ήξεραν πώς να το λήξουν καλά οι σεναριογράφοι. Διάνθισαν το τέλος και με διάφορες συγκινητικές σαχλαμάρες και... έδεσε το γλυκό. Πολύ σπάνια εκφράζομαι έτσι για μια ταινία, όμως με αυτή τη σεξιστική μπούρδα ένιωσα ότι μερικοί υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.