Game of Thrones (2011-2019)

[Ίζι]

Ότι ο Τζον σφαγιασε τη μάνα του και ο δράκος το κατάπιε, μμμ. Σεβάστηκε τον θειο του, θα μου πείτε.

Τον πρώτο του ξάδελφο

Ε, λογικά δεν τον έφαγε γιατί είχε αίμα Ταργκάρυεν, που είναι δρακοαφέντες.

Πάντως είδα αυτό και έλιωσα

Όσο για το τείχος, γιατί όχι; Δηλαδή σε περιόδους ειρήνης μένουν αφύλακτα τα σύνορα; Άλλωστε ποιος ξέρει τι άλλες απειλές θα μπορούσε να κρύβει ο ανεξερεύνητος αυτός κόσμος...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είναι η ίδια Σέρσεϊ που έχει χάσει τη μαγκιά της και που, μόνη και πανικόβλητη στα υπόγεια, βλέπει μπροστά της ένα οικείο πρόσωπο, το ΜΟΝΟ που την αγάπησε στη ζωή της. Απόλυτα κατανοητή και αναμενόμενη, για μένα, η συμπεριφορά της. Πολύ λίγοι κρατούν τα προσχήματα μπροστά στο θάνατο.

H Σέρσι αγάπησε; Καλά μετά από την εξέλιξη τέτοιου χαρακτήρα εσύ περίμενες να πεθάνει αγκαλίτσα με τον Τζέιμι; Σαν να μου λες πως ο Τζόφρι έπρεπε να πεθάνει κλαίγοντας στην αγκαλιά της μαμάς του... Δηλαδή...

Παραδέχομαι ότι δεν έπρεπε να "δώσει" τον Βάρυς, αλλά το έκανε επειδή πίστευε πολύ στη Ντενέρις. Όπως πίστεψε ότι τον αγάπησε πραγματικά η Σέι, ας πούμε. Γενικά, λέμε ότι ο Τύριον έχει κάνει άπειρα λάθη στην όγδοη σεζόν, ενώ έχει κάνει τις βλακείες του σε όλες τις σεζόν. Δες κι εδώ.

Υπάρχει βέβαια μια διαφορά. Ότι οι πράξεις του Τύριον στις προηγούμενες σεζόν είχαν κάποιον αντίκτυπο, ενώ από την 7η σεζόν και μετά έκανε απλά βλακείες...

Για τον Τζον Σνόου δεν θα τα ξαναπώ.
Εξελίχθηκε σε ένα πρώτης τάξεως Β χαρακτήρα με μια κατάληξη σχεδόν αστεία. Για να μην θυμηθώ κάτι σκηνές που γκάριζε μπρος στον Ice Dragon χωρίς λόγο...

ΟΜΩΣ εξακολουθώ να πιστεύω ότι το GOT μας έχει κακομάθει κιόλας. Μάθαμε στο τέλειο και περιμένουμε το τέλειο. Προσωπικά, η μάχη με τους ww με συγκλόνισε και τη βρήκα κινηματογραφικά άρτια.

Ίζι σύμφωνα με αυτό που λες, όταν πάω σε ένα εστιατόρια που με έχει "κακομάθει" σε καλό φαγητό και καταλαβαίνω πως η ποιότητα του πέφτει συνεχώς τι πρέπει να κάνω; Να τους πω και μπράβο που έπεσαν σε ποιότητα επειδή παλιά ήταν κορυφή; Δεν στέκει καθόλου...

Το Game of Thrones τελείωσε την 4η σεζόν. Από κει και μετά άρχισε η παρακμή, τα σκόντα στην ιστορία, οι άνευ ουσίας ανατροπές κλπ κλπ...
Έτσι φτάσαμε σε αυτό το σχεδόν αστείο φινάλε που κατέστρεψε όλη την μαγεία της σειράς...

[Ίζι]

H Σέρσι αγάπησε; .

Όχι, δεν είπα κάτι τέτοιο. Είπα ότι ο Τζέιμι την αγάπησε.

Από κει και πέρα διαφωνώ με όλα όσα λες, αλλά δεν έχει και σημασία.

[Φαροφύλακας]

Λοιπόν, εμένα δεν μου φάνηκε τόσο χάλια το κλείσιμο, κυρίως διότι είχε πολύ απρόσμενη εξέλιξη και τέλος.

Με ενοχλεί η προδότικη μαχαιριά του Τζων από την άποψη πως δεν μου κολλάει στον χαρακτήρα του. Αφήνοντας στην άκρη πως ήταν η αγάπη του, επρόκειτο για μια άοπλη γυναίκα. Ψιλοτρελή και φονική, βέβαια, αλλά… άοπλη γυναίκα.

Και ναι, Έλλη, μου άρεσε πολύ το χιούμορ, στην ουσία, του να προτείνει κάποιος σε εκείνη την συνάντηση Δημοκρατία.

Όπως και να ΄χει, η κατάληξη ενός τόσο σπουδαίου και μακριού δρόμου συγκεντρώνει ένα τεράστιο βάρος προσδοκίας στην οποίο, αδιαμφισβήτητα, μόνο η ασύλληπτη πένα του ΡουΡου Μάρτιν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει.

Την στιγμή που ο Τύριων τακτοποιεί τις θέσεις για την συνάντηση με τον βασιλιά, μου ήρθε στο μυαλό η αίσθηση εκείνων των πρώτων επεισοδίων με τον Μικροδάχτυλο και τον Βάρη, σε αυτό το ίδιο τραπέζι. Η αίσθηση πως βρίσκεσαι απέναντι στο τέλειο. Σίγουρα, αυτή η τελευταία σεζόν έχανε στα διάφορα και μόνο τέλεια δεν την λες. Παρόλα αυτά προσωπικά δεν μπορώ ούτε να γκρινιάξω ούτε να κράξω. Ήταν στο σύνολό του ένα όμορφο ταξίδι.

Μου απομένει μια περιέργεια πώς θα χειριστεί ο ΡουΡου το όλο θέμα στα βιβλία του. Δυστυχώς, είμαι σε μια φάση της ζωής μου όπου δεν διαβάζω, ποιος ξέρει όμως για κάποιο μέλλον.

Και ναι, Ίζι, πολύ καλή φάση που τα λέμε εδώ μέσα στα χρόνια! Και μπορείς και να ανατρέξεις σε αυτά που σκεφτόσουν και έλεγες τότε. Κατά κάποιον τρόπο κρατάμε εδώ ένα μεγάλο συλλογικό ημερολόγιο.

[Ίζι]

Βρε παιδιά, εσείς καταλάβατε ότι ο μελαχροινός νεαρός στο συμβούλιο στο τέλος ήταν ο Ρόμπιν Άρην ο γιος της Λίσα και ανιψιός της Κέιτλιν; Εγώ τώρα το διάβασα και έπαθα σοκ. Δεν τον αναγνώρισα χθες! Άλλαξε πολύυυυ (προς το πολύ καλύτερο).

[Ξενέρωτας]

Εμενα μου κανει εντυπωση οτι 2-3 εικασιες ου ειχα διαβαει στο παρελθον, βγηκαν τελικα αληθινες οπως οτι

καταστραφηκε ο θρονος
το γυρισαν σε δημοκρατια

Επισης, απο τα πρωτα επεισοδια...

ειχαν παρει λιγο-πολυ πρωταγωνιστικο ρολο οι Σταρκ, και ειχαν επικεντρωθει ιδιαιτερα στον τραυματισμο του Μπραν, που τραβηε τη συμπαθεια του θεατη, σταμπαρωντας τον σαν ενα τυπο "πρωταγωνιστη" ή "εκλεκτό". Η πορεια της σειρας μας εδειξε οτι, οπως στην πραγματικη ζωη, δεν υπαρχουν πρωταγωνιστες και εκλεκτοι, το φιναλε ομως το γυρισε εκει.

Απο οτι καταλαβαινω αυτη η σεζον δεν εγινε σε συνεργασια με τον ΡΡ, το οποιο ισως ηταν λαθος.

[Ιαβερης]

Αν το καλοσκεφτεί κανείς η σειρά ήταν μάλλον καταδικασμενη να τελειώσει κάπως άδοξα. Αφενός επειδή οι σεναριογράφοι είχαν πολλά plots να κλείσουν το οποίο ήταν απλά αδύνατο να γίνει σε μόλις 6 επεισόδια κι αφετέρου επειδή στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι το φινάλε οι προσδοκίες όλων μας είχαν πάει στο Θεό. Αναμενόμενο ήταν λοιπόν να υπάρξει μια απογοήτευση ως προς το τελικό αποτέλεσμα.
Για το ίδιο το φινάλε τώρα. Προσωπικά μάλλον δεν με χάλασε ιδιαίτερα που έγινε ο Μπραν τελικά βασιλιάς του Γουέστερος, ήταν θα'λεγα μια ανατροπή την οποία ελάχιστοι από μας περίμεναν. Η Σανσα δικαίως έγινε βασίλισσα του Βορρά εφόσον ήταν η μόνη Σταρκ που απέμεινε να συνεχίσει την παράδοση. Η Άρια όπως ήταν λογικό άνοιξε πανιά για το άγνωστο, ανήσυχο πνεύμα καθώς είναι από τη φύση της, κι εφόσον δεν έχει πλέον κανέναν στη λίστα της για να σκοτώσει, δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει πάρα αυτό. Επίσης η κατάληξη του Τζον Σνοου με βρίσκει σύμφωνο, να πάει να ζήσει πέρα από το Τείχος ελεύθερος, άσχετα που ήθελαν να μας το πλασάρουν και καλά σαν εξορία. Γενικά οι Σταρκ πιστεύω δικαιώθηκαν μετά από όσα πέρασαν καθολη την πορεία της σειράς.
Η Ντενερης όπως ήταν αναμενόμενο δεν έζησε να κάτσει στο θρόνο, κάτι που εξαγριωσε τους φαν της, όμως κατά την ταπεινή μου άποψη η εξέλιξη αυτή ήταν καθαρά Μαρτινική. το να μετατραπεί δηλαδή σε μανιακή δολοφόνος και να πεθάνει από το χέρι του αγαπημένου της.
Σε γενικές γραμμές δηλαδή η κατάληξη της σειράς δεν μου φάνηκε ανούσια. Ο ίδιος ο Μάρτιν έχει πει σε συνέντευξη ότι είχε δώσει στους σεναριογράφους τα σημεία - κλειδιά για το πώς θα ήθελε να τελειώσει όλη η ιστορία. Οπότε νομίζω ότι οι Μπενιοφ ακολούθησαν τις οδηγίες του και δε πιστεύω να έκαναν εντελώς του κεφαλιού τους.
Εκεί που ξινιζει όλη η υπόθεση είναι ο τρόπος που εκτελέστηκε όλο το σχέδιο: άγαρμπα, αδέξια, βεβιασμένα και προσθέστε ότι άλλο αρνητικό επίθετο μπορείτε να φανταστείτε. Σας έχουμε πριξει να λέμε συνέχεια για το πόσο καλύτερες ήταν οι πρώτες 4 σεζόν αλλά δε μπορείς να μη κάνεις τη σύγκριση. Παλιά υπήρχε μια ακολουθία γεγονότων που δικαιολογουσε το τι γινόταν μετά. Οι χαρακτήρες, οι διάλογοι, οι ανατροπες, όλα ήταν στη θέση τους, πήγαιναν χέρι χερι. Στις επόμενες σεζόν, ιδιαίτερα στις δύο τελευταίες, κάποια πράγματα γίνονταν γιατί με τη λογική των Μπενιοφ έτσι ΕΠΡΕΠΕ. Η Ντανη κι ο Τζον αγαπήθηκαν ( ένα από τα μεγαλύτερα φάουλ σε ολόκληρη τη σειρά παρεμπιπτόντως ) επειδή ΕΠΡΕΠΕ να εξυπηρετήσουμε τους φαν. Στη μάχη με τον Νάιτ Κινγκ ΕΠΡΕΠΕ να πεθάνουν οι δευτερεοντες ή αλλιώς οι όχι τόσο κουλ ήρωες και να κρατήσουν τους δημοφιλείς. Ο δεύτερος δράκος ΕΠΡΕΠΕ να σκοτωθεί βλακωδως από κείνο το γίδι τον Γιουρον και η Μισαντει ΕΠΡΕΠΕ να αποκεφαλιστει, έτσι για να νευριασουμε την Deanerys και να κάψει όλο το Κινγκ Λαντινγκ. Ο Μάρτιν σε αυτό μας είχε χεσμενους εμάς τους φαν, δεν υπήρχε αυτό το ΠΡΈΠΕΙ στη πλοκή του και έκανε ότι γούσταρε, σκοτώνοντας όποιον γούσταρε, πρωταγωνιστές και μη αλλά με λογική βέβαια. Γιαυτό και αγαπήσαμε την σειρά δηλαδή. Να μην αναφέρω τους ανούσιος διαλόγους και την απόλυτη γελοιοποίηση μερικών χαρακτήρων όπως του Τυριον και του Τζον Σνου.
Στα συν της σεζόν θα έβαζα το τεχνικό κομμάτι, τη σκηνοθεσία των μαχών, τα εφέ, τη μουσική. Φαίνεται ότι έβαλαν πολύ μεράκι σε αυτά και το αποτέλεσμα ήταν αριστουργηματικό πιστεύω. Ως προς αυτό συγχαρητήρια σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν σκληρά πίσω από τις κάμερες για να δούμε αυτό το κινηματογραφικο θέαμα.
Σε γενικές γραμμές η σεζόν είχε και τις καλές και τις κακές στιγμές της, σίγουρα δεν μας ικανοποίησε και θα μπορούσαν, δεδομένου του χρόνου που είχαν στη διάθεσή τους, να μας δώσουν κάτι πολύ καλύτερο.
Ας μη καταδικάζουμε όμως ολόκληρη τη σειρά από τις τελευταίες σεζόν. Το game of thrones ήταν μια εμπειρία, κάτι που δεν είχα ξαναδεί στη τηλεόραση και σίγουρα δεν μετανιώνω που την παρακολούθησα τόσα χρόνια. Δε νομίζω ποτέ σειρά να έχει προκαλέσει τέτοια πορωση σε παγκόσμιο επίπεδο. Εάν στο μέλλον κάποιος που δεν την έχει δει με ρωτήσει εάν αξίζει να τη δει θα του πω να μη διστάσει και να την ξεκινήσει αμέσως. Το τέλος δεν ήταν τέλειο αλλά σαν σύνολο η σειρά για μένα είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στην τηλεόραση τα τελευταία χρονιά. Κι ας ακουστεί υπερβολή.
Υ. Γ. Στα συν της σειράς να προσθέσω και το γλέντι με τα αμέτρητα ευφάνταστα memes που έκαναν στα social media οι φαν.

[Φαροφύλακας]

Με καλύπτει πάρα πολύ η τοποθέτησή σου, Ιαβέρη. Κι εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα.

[Ίζι]

Μπράβο Ιαβέρη, μαζί σου.
Ψύχραιμη και λογική τοποθέτηση.

Νομίζω ότι χρειαζόταν δυο ενδιάμεσες σεζόν ακόμα για να ειπωθεί η ιστορία σωστά (με 10 επεισόδια η καθεμιά).

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αν το καλοσκεφτεί κανείς η σειρά ήταν μάλλον καταδικασμενη να τελειώσει κάπως άδοξα.

Διαφωνώ σε αυτό...
Η σειρά καταδικάστηκε από την 5η σεζόν και μετά που τελείωσαν τα βιβλία. Μέχρι σε ένα σημείο το πήγαιναν καλά βέβαια από ένα και μετά όμως τους έφυγε από τα χέρια και το έριξαν σε φτηνούς εντυπωσιασμούς για fan boys. Τα ανοιχτά σεναριακά μέτωπα δεν μπόρεσαν να τα κλείσουν γιατί δεν 'ηξεραν πως.
Αλλά όχι και αναμενόμενο μια σειρά με μέσω όρο βαθμολογίας επεισοδίων πάνω από 9,0 στην imdb να καταλήξει σε 4,4... Αυτό λέγεται ξεπεσμός.

Προσωπικά μάλλον δεν με χάλασε ιδιαίτερα που έγινε ο Μπραν τελικά βασιλιάς του Γουέστερος, ήταν θα'λεγα μια ανατροπή την οποία ελάχιστοι από μας περίμεναν.

Δλδ συγνώμη, αν η Άρια αποδεικνύονταν πως ήταν βρικόλακας ή εξωγήινος στο τέλος θα ήταν ανατροπή;
Το να κάνεις ότι σου κατέβει στο κεφάλι δεν λέγεται ανατροπή λέγεται σεναριακή αδυναμία. Οι σωστές ανατροπές είναι συνδεδεμένες με το σενάριο και η στέψη του Μπραν ως βασιλιά του Γουέστερος είναι από μόνη της ότι να' ναι... Ο Μπραν έγινε το Κοράκι χωρίς λόγο και κατέληξε βασιλιάς χωρίς λόγο.... Αυτός κάποτε διατείνονταν πως δεν είναι ο Μπραν Σταρκ αλλά μετουσιώθηκε σε κάτι άλλο....

Γενικά οι Σταρκ πιστεύω δικαιώθηκαν μετά από όσα πέρασαν καθολη την πορεία της σειράς.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σεναριογράφοι και παραγωγοί θέλησαν να ευχαριστήσουν το κοινό και έπιασαν το hype με τους Σταρκ. Νομίζω η Σάνσα στα βιβλία είναι σχεδόν ανύπαρκτη άρα κάτι άλλο θα ετοιμάζει ο Μάρτιν!

Η Ντενερης όπως ήταν αναμενόμενο δεν έζησε να κάτσει στο θρόνο, κάτι που εξαγριωσε τους φαν της, όμως κατά την ταπεινή μου άποψη η εξέλιξη αυτή ήταν καθαρά Μαρτινική. το να μετατραπεί δηλαδή σε μανιακή δολοφόνος και να πεθάνει από το χέρι του αγαπημένου της.

Και στην συνέχεια οι πολεμοχαρείς Ντοθράκι και οι δολοφόνοι Άσπυλοι πείστηκαν πανεύκολα να μην σφάξουν τους πάντες και τράβηξαν τον δρόμο τους...
Θα το έλεγε κανείς και Φωσκολικό εκτός από Μαρτινικό.

Ο Μάρτιν σε αυτό μας είχε χεσμενους εμάς τους φαν, δεν υπήρχε αυτό το ΠΡΈΠΕΙ στη πλοκή του και έκανε ότι γούσταρε, σκοτώνοντας όποιον γούσταρε, πρωταγωνιστές και μη αλλά με λογική βέβαια.

Ο Μάρτιν φυσικά και έκανε ότι έκανε με λογική. Χτυπούσε εκεί που οι χαρακτήρες του πονούσαν. Εύρισκε τα αδύναμα σημεία τους και τους τιμωρούσε. Όλα είχαν συνοχή.
Χεσμένους μας είχαν οι σεναριογράφοι της σειράς που ανατίναζαν 10 χαρακτήρες μαζί γιατί δεν ήξεραν τι να κάνουν ή βάζαν γκέστ κάτι χαζό ποπ είδωλα για να τραβήξουν τα κοριτσάκια...

Πάντως Ιαβέρη, το φινάλε σε ένα βιβλίο, μια ταινία, μια σειρά, ένα θεατρικό είναι που απογειώνει το έργο. Εκεί φαίνεται η μαεστρία του δημιουργού.
Η πώρωση που λες δημιούργησε τα fan boys και το οπαδιλίκι.
Έ όχι επειδή οι 4 πρώτες σεζόν ήταν κορυφή να δεχτούμε και την κάθε βλακεία της παραγωγής. Η σειρά σαν σύνολο δεν ήταν κακή, αλλά το φινάλε της την έκανε απλά καλή και όχι κορυφαία.

Αυτά!!