True detective (2014 - )

[Βου Παπ]

Τίτλος: True Detective
Έτη προβολής: 2014 -
Δημιουργός: Nic Pizzolatto
Σκηνοθέτης: Cary Joji Fukunaga
Ηθοποιοί: Matthew McConaughey, Woody Harrelson
Μέσος χρόνος επεισοδίου: 57'
imdb

Υπόθεση
Δύο αστυνομικοί στην πολιτεία της Λουιζιάνα, ο Rustin Spencer Cole (Rust) και ο Martin Eric Hart (Marty), αναλαμβάνουν μια περίεργη και σκοτεινή υπόθεση. Η σειρά παρακολουθεί την προσπάθειά τους να βρουν λύση στο μυστήριο, αλλά και πώς αυτή η έρευνα επηρεάζει την ζωή του καθενός.

Άποψη
Προσωπικά, δεν μπορώ να την ξεπεράσω αυτή τη σειρά. Θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες σειρές που έχω δει. Οι ερμηνείες είναι κορυφαίες, απ' όλους τους ηθοποιούς, η σκηνοθεσία το ίδιο.
Το περίεργο είναι πως όσους έχω ακούσει να τη θαυμάζουν, άλλους τόσους έχω ακούσει να την "θάβουν". Λένε πως δεν είχε πλοκή, πως η υπόθεση ήταν χαζή και πολύ απλή, πως η σειρά ήταν πολύ αργή.

Η πλοκή είναι έξυπνη και σκοτεινή, ωραία για αστυνομική σειρά. Το ξεχωριστό στοιχείο όμως, είναι πως εμβαθύνει στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Δεν μένει απλά στη διαλεύκανση της υπόθεσης, όπως οι περισσότερες σειρές του είδους. Οι χαρακτήρες διηγούνται κομμάτια της ζωής τους, μεταφέρουν την αγωνία τους, την απελπισία τους γι' αυτήν την υπόθεση. Και επεκτείνεται και στον τρόπο που αυτή επηρεάζει ανεξίτηλα την προσωπικότητά τους και την προσωπική τους ζωή. Αυτό είναι ίσως και το στοιχείο που "τρώει" χρόνο από το κάθε επεισόδιο και, για αυτούς που θέλουν δράση και αγωνία συνεχόμενη, καταντάει βαρετό.



Οι δύο πρωταγωνιστές, οι δύο αστυνομικοί, είναι εξίσου έξυπνοι, με πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης ο ένας απ' τον άλλον, είναι και οι δύο δυναμικοί χαρακτήρες και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κάποιος το πώς αφήνουν στην άκρη αυτές τις διαφορές και προσπαθούν να συνεργαστούν για την υπόθεση. Δένονται μεταξύ τους με πολύ περίεργο τρόπο και, μετά από ένα σημείο, εμπιστεύονται τυφλά ο ένας τον άλλον, ακόμα και όταν δεν το κάνει κανένας άλλος.

Κάποια ακόμη πράγματα που αξίζει να σημειωθούν:

• Πρώτον, οι τίτλοι αρχής. Είναι ένα αριστούργημα από μόνο του, καταφέρνει να σε βάλει στην κατάλληλη ψυχολογία για να παρακολουθήσεις τη σειρά.
• Δεύτερον, η μουσική επένδυση. Η επιλογή των κομματιών είναι κορυφαία (έχω ένα μήνα που ακούω μόνο αυτά στο αμάξι). Ξεχωρίζω το Far From Any Road από The Handsome Family, που είναι και το κομμάτι που συνοδεύει τους τίτλους αρχής, και το Young Men Dead από The Black Angels.
• Τρίτον, αυτή η σκηνή, (χωρίς ιδιαίτερα σπόιλερ) από το τέλος του πρώτου επεισοδίου, που άλλαξε για πάντα μέσα μου τον Matthew McConaughey.

Τρέιλερ
Αυτό είναι το επίσημο τρέιλερ, αν και έχει σκηνές που θα προτιμούσα να μην έχω δει πριν δω την σειρά. Δεν βρήκα όμως καταλληλότερο. Αν κρατιέστε, μην το δείτε!

[Φαροφύλακας]

Είδα τα τέσσερα πρώτα επεισόδια δίχως να την σιχαθώ και δίχως να με κερδίσει. Δεν έχω να ψέξω κάτι. Κάθε άλλο, όλα είναι όπως τα λές: ωραίες ερμηνείες και προσεγμένη εμβάθυνση στους χαρακτήρες. Νομίζω πως δεν με τράβηξε ακριβώς κυρίως λόγω της ακαθόριστης πλοκής της. Ίσως κάποια στιγμή ξαναπιάσω το νήμα από εκεί που το άφησα.

Το τέλος του πρώτου επεισοδίου βλέπω πως το ξεχωρίσαμε όλοι. Δίχως πολλά καταφέρνει να γίνει, πράγματι, μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική στιγμή της τηλεόρασης.

Θα ήθελα κι εγώ να σημειώσω την καταπληκτική και πολύ καλλιτεχνική εισαγωγή με το όμορφο τραγούδι και την μείξη των εικόνων:

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Μα τι απίστευτη σειρά! Την είδα πριν κάνα δίμηνο κι έπαθα πλάκα! Βέβαια, εδώ που τα λέμε, η πλοκή δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο. Μάλιστα, μου φάνηκε πως είχε και αρκετές τρύπες. Όμως σκηνοθετικά κι ερμηνευτικά, για μένα, η σειρά άγγιξε το τέλειο. Απίστευτη ατμόσφαιρα, φοβερή μουσική κι ένας Μακόναχι για πολλά Όσκαρ. Κι όπως λέει παραπάνω και η Βου Παπ, δεν παίζουν απλώς πολύ καλά οι ηθοποιοί, είναι και οι χαρακτήρες τους τρομερά καλογραμμένοι. Εκεί οι σεναριογράφοι νομίζω πως έδωσαν τα ρέστα τους, ειδικά με τον σοπεναουερικό Μακόναχι.

[Ίζι]

Μπράβο σου Βου, για την υπέροχη παρουσίαση αυτής της αριστουργηματικής σειράς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον χαρακτήρα του Ράστι Για τη δεύτερη σεζόν έχω επιφυλάξεις... πόσο καλή μπορεί να είναι χωρίς Ραστ Κολ;

[Βου Παπ]

Στο imdb λέει πως η δεύτερη είναι με Colin Farrell... Η αλήθεια είναι πως η πρώτη ξεπέρασε πολλές σειρές για μένα... Μου έκανε ζημιά! Έχει γίνει μέτρο σύγκρισης για μένα...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Έχουμε κανένα νέο για την Β σεζόν????

Εμένα η πρώτη μου άρεσε πολύ καθότι μου άρεσε και το βιβλίο " Ο βασιλιάς με τα κίτρινα"

[Φαροφύλακας]

Για πες: πώς συνδέεις το True Detective με τον "Βασιλιά με τα Κίτρινα"; Έχω περιέργεια να σε ακούσω.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Φάρε δεν είπα ότι το συνδέω!!!

Απλά επειδή μιλούσαν για αυτό το βιβλίο μου άρεσε!!!Επίσης χρησιμοποιούσε εκφράσεις και ονόματα από τις ιστορίες του βιβλίου!!!

Σαν ροή υπόθεσης σαφώς και δεν έχει καμια σχέση. Ή έχει και δεν το έπιασα εγώ!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Ίζι τα λάθη σε αυτή τη ζωή πληρώνονται και ήρθε η ώρα να πληρώσεις το δικό σου

Απλά παραθέτω τις σκέψεις μου - κάπως σουλουπωμένες - που σημείωνα μετά το τέλος κάθε επεισοδίου. Αν δεν την έχετε δει, ή σας άρεσε, προχωράτε με δική σας ευθύνη - αυτό ισχύει και για σένα Ίζι

e1
Πάλι φλάσμπακς, όπως με το Tinker Tailor Soldier Spy που είδα χτες. Είναι μια μικρή απογοήτευση, γιατί χάνω το άγχος για τους πρωταγωνιστές.
Η κοσμοθεωρία του Rust στο αυτοκίνητο είναι περισσότερο για μας παρά για τον Marty αλλά οριακά προσπερνιέται.
Η διένεξη με τον αστυνομικό όχι ιδιαίτερα πιστευτή και θα με ενοχλήσει αν το προχωρήσουν.
Βλέπεται άνετα, χωρίς να ενθουσιάζει.

e2
Δεν με πείθουν οι σκηνές έντασης. Στο συνεργείο, στα αποδυτήρια, όπως και η συζυγική σκηνή.
Πλατειάζει περισσότερο από όσο θέλω.
Αυτά τα φλάσμπακς αρχίζουν και με ενοχλούν όλο και περισσότερο.
Συνεχίζει να βλέπεται άνετα αλλά αρχίζει κάπως να με απογοητεύει.

e3
Η αδυναμία του σκηνοθέτη να με κάνει να νιώσω την κοσμοθεωρία του Rust, οδηγεί στο να μου την πετάξει όλη στη μούρη. Τίποτα λιγότερο από τον ορισμό της ανυπόφορης σκηνοθεσίας στα μάτια μου.
Η ταινία αγγίζει πια τον πάτο του βαρελιού μου άλλα και για μένα - μετά από τρεις ώρες - δεν υπάρχει γυρισμός...
Η σκηνή του κηρύγματος, όπως και η είσοδος στο σπίτι της ερωμένης, μου ήταν ανυπόφορες.
Μόνη μου ελπίδα να αρχίσει η ιστορία να ασχολείται με το τώρα.

e4
Η όλη ληστεία με τους μηχανόβιους μου βγήκε σαν ένα ανούσιο filler.

e5
Το πιο ανυπόφορο επεισόδιο μέχρι τώρα.
Η εν ψυχρώ εκτέλεση του κύριου υπόπτου, ο “βιασμός” της κόρης, τα μεταφυσικά και οι υποψίες προς τον Rust, μου βγήκαν όλα τελείως λάθος. Συνεχώς μου βγαίνει η αίσθηση ότι δεν ξέρουν που να σταματήσουν και είναι σα να βλέπω Τούρκικο σήριαλ.
Με ενοχλούν αφάνταστα οι υποψίες του Μάρτυ για τον Rust, όταν αυτός ήταν που εκτέλεσε τον κύριο ύποπτο. Αυτή η σκηνή μου είναι τόσο ακραία και αφύσικη που δε μου βγαίνει από το κεφάλι.

e6
Εξαιρετικά απογοητευμένος από το προηγούμενο επεισόδιο, το συγκεκριμένο μου φάνηκε εντελώς αδιάφορο για να ασχοληθώ με τα αρνητικά του. Δε θέλω καν να μπω στο θέμα του ότι όλες οι γυναίκες του Marty είναι σα να έχουν βγει από καλλιστεία.

e7
Μου φτιάχνει κάπως μιας μπαίνει στο θέμα, αλλά χωρίς νόημα πια. Γιαγιά = κοπέλα στο ψυχιατρείο #2.

e8
Φυσικά το τηλέφωνο δεν θα πιάνει, το σπίτι δεν θα έχει τηλέφωνο και θα ακολουθήσουν την πιο ριψοκίνδυνη επιλογή έχοντας μάλιστα χωριστεί. Όχι ευχαριστώ. Ευτυχώς τουλάχιστον με γλύτωσαν από μια αντίστοιχη σκηνή με αυτήν του Interstellar στο νοσοκομείο.

Δε βαθμολογώ, είμαι σίγουρος ότι καταλάβατε πόσο το λάτρεψα.

[Φαροφύλακας]

Δεν θα την ξαναπιάσω την σειρά, οπότε διάβασα τα κρυμένα.

Ευτυχώς τουλάχιστον με γλύτωσαν από μια αντίστοιχη σκηνή με αυτήν του Interstellar στο νοσοκομείο.

Άλλο ανεξήγητο για μένα: η επιτυχία του Interstellar.