Split (Διχασμένος) (2016)

[Μυρμηγκοφάγος]

Κι εγώ μάλλον σκέφτομαι να τη βάλω στο πρόγραμμα. Ξέρω μάλιστα και σε ποια θα επιρρίψω την ευθύνη αν δεν μου αρέσει

[Ίζι]

Αν έχω καταλάβει έστω λίγο το γούστο σου, δεν νομίζω να σου αρέσει. Ποτέ δεν ξέρεις όμως

[Φαροφύλακας]

Τα λεφτά μου βάζω ότι δεν θα σου αρέσει.

[Μυρμηγκοφάγος]

Αυτό λέω συνέχεια. Ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά μετά τα Prisoners, Birdman και Logan που είδα πρόσφατα, δεν θα με αναγνωρίζει ο κουρέας μου και νομίζω ότι χρειάζομαι λίγη υποστήριξη. Τι λες λοιπόν Ίζι, να δω εγώ το Split κι εσύ το Mascot του Starewicz που λέγαμε;

[Ίζι]

Μέσα Μυρμηγκοφάγε! Αυτό είναι σωστά;

[Μυρμηγκοφάγος]

ακριβώς

Ξαφνικά θυμήθηκα την αρχή του Village που την είχα βρει ικανοποιητική και με έχει πιάσει μια σχετική αισιοδοξία

[Μυρμηγκοφάγος]

Γνωρίζοντας ότι έχει σχέση με το Unbreakable - το οποίο και είχα δει στο σινεμά χωρίς όμως να το θυμάμαι - περίμενα κάτι με μεταφυσικά στοιχεία, οπότε και εξαρχής αποφάσισα να μην είμαι αυστηρός μαζί του. Όμως πολύ σύντομα άρχισε να μου είναι αδιάφορο και αν και σχετικά ανώδυνα ξεπέρναγα ενοχλητικές σκηνές, δεν μπορούσα με τίποτα να ξεπεράσω την αίσθηση ότι τα πάντα γίνονται για μένα.

Ήταν στιγμές που μου θύμισε έντονα άλλες ταινίες, όπως το Full Metal Jacket, το Tesis και το Kind Hearts and Coronets, που με βοήθησε να παραμείνω στην ιστορία, χωρίς όμως να μου προκληθεί κάποιο ενδιαφέρον ή αγωνία. Και όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, αυτή μου κατέληξε αρκετά διασκεδαστική ώστε να γελάσω - αν και μάλλον είχα ήδη ξεκινήσει από τον σύρτη. Πάντως δεν σκοπεύω να παραπονεθώ. Το φινάλε στη καφετέρια σχεδόν με αποζημίωσε με ένα νευρικό γέλιο που μου κράτησε κανα μισάωρο

[Ίζι]

Ε καλά, ήμουν σίγουρη

Δεν μου λες έχεις δει καμιά ταινία του Σιάμαλαν που να σου άρεσε έστω λίγο;

[Μυρμηγκοφάγος]

Έχω δει άλλες τέσσερις ταινίες του, αλλά μόνο το Airbender με την τωρινή μου αντίληψη. Αν και το έχω ξεχάσει, θυμάμαι πολύ καλά ότι μου ήταν παντελώς ανυπόφορο. Το Split μπροστά του ήταν εργάρα.

Το Village και το Unbreakable τα είχα δει σινεμά και το πρώτο είναι χωρίς δεύτερη σκέψη η πιο ευχάριστη ανάμνηση - έστω και αν αυτό αφορά μόνο το πρώτο μέρος του, το στήσιμο δηλαδή της ιστορίας. Αλλά πάντα είχα μια ιδιαίτερη κλίση σε αυτού του είδους τις ιστορίες. Από το δεύτερο αν και δεν έχει μου μείνει καμία ανάμνηση, θυμάμαι καθαρά ότι με είχε αφήσει αδιάφορο προς ενοχλημένο. Ίσως γιατί ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους σούπερ ήρωες.

Την Έκτη Αίσθηση, με εξαίρεση το twist, την έχω και αυτή παντελώς ξεχάσει. Όχι μόνο την ταινία, αλλά ούτε καν την αίσθηση που μου άφησε δεν θυμάμαι και το που και πότε - ούτε καν αν ήταν πριν ή μετά το Unbreakable. Θα μπορούσα να αρχίσω να πιστεύω ότι το έχω διαβάσει σε ένα spoiler, που δεν θα το χαρακτήριζα ενθαρρυντικό όσον αφορά το πόσο μου άρεσε

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δοκίμασα να την δω αλλά δεν άντεξα...
Μου φάνηκε απίστευτα βαρετή και προβλέψιμη! Για ακόμη μια φορά διαπιστώνω πως εγώ και Σιαμαλαν δεν ταιράζουμε...
Ένα 4 με το ζόρι και για την ερμηνεία του Μακαβόι...