Δες μια αγαπημένη μου ταινία — 7 (Νοέμβριος 2016)

[Φθινόπωρο]

Μόλις τελείωσα την ταινία... δεν είμαι σε φάση να γράψω πολλά, μόνο να πω πως ο απίστευτος αλλά και τόσο αληθινός και ανθρώπινος τρόπος του Αλμοδοβάρ, ο αισθησιασμός, η τραγικότητα αλλά και η αισιοδοξία της ταινίας, για μια ακόμη φορά δεν με απογοήτευσαν! Συγκινημένη, ίσως γράψω κάποια στιγμή περισσότερα, ίσως όχι...
Καλό βράδυ!

[Φαροφύλακας]

(θα πρότεινα, πάντως, γενικότερα, εφόσον υπάρχει νήμα για μια ταινία, να γράφουμε εκεί... )

[Τόνιασινε]

Αμάν φαροφύλακα!! Εκεί..!! Να μας χαλάσεις τη στιγμή!!
Φθινόπωρο χαίρομαι πάρα πολύ!! Νομίζω η άλλη ταινία ήταν το the body (αν θυμάμαι καλά) αν δεν την έχεις δει, είναι κι αυτή πολύ ωραία, αν και διαφορετικού ύφους και είδους ταινία.. αν πέσει ποτέ κι αυτή στα χέρια σου.. δες την!!

[Φθινόπωρο]

Επειδή ίσως μου έρθει κάποια στιγμή να γράψω κάποια από τα πολλά που έχω στο μυαλό μου για αυτή την ταινία, καλό θα ήταν να γίνει σε ανάλογο νήμα. Αλλά δεν το βρήκα, αν υπάρχει...

[Θεατής]

Είδα το Virgin spring του Μπέργκμαν...

Πρόκειται για μια υπέροχη ταινία κι ευχαριστώ την Σάωρη που μου την πρότεινε...
Ο Δαιμόνιος Σουηδός σκηνοθετεί ένα παραμύθι τύπου Κοκκινοσκουφίτσας όπως αυτό διαβάζεται από μεγάλους κι όχι από παιδιά,δημιουργόντας ένα έργο διαχρονικό που εκτοξεύει ηθικά διδάγματα ένθεν κακείθεν...
Υπάρχουν και θεολογικοί προβληματισμοί του σκηνοθέτη στην ταινία για όσους αρέσκονται σε αυτούς...

[Σάωρη]

Είδα την κωμωδία. Καμμενιά, αλλά είχε που και που καλές ατάκες και κάποια νοήματα. Για να περάσει η ώρα εντάξει ήταν.

[Τόνιασινε]

Ε καλά κωμωδία είναι.. αρκεί να γελάσεις.. δε χρειάζεται να δώσει και νοήματα ντε και καλά.. το θέμα είναι να σου ταιριάξει το χιούμορ μιας ταινίας. Εμένα συγκεκριμένα η les seigneurs (αν αναφέρεσαι σ' αυτή Σάωρη) είναι απ' τις αγαπημένες μου!!

Εκεί ειδικά που τον έχουν πιάσει τον άλλο επειδή πήγε με ανήλικη και χτυπάει αυτός το χέρι του στο τραπέζι και με φυσικότητα λέει "μου είπε ότι είναι 36! με ξεγέλασε! Ζε σουί λε βικτίμ!!" Πεθαίνω..

[Σάωρη]

@Τόνιασινε
Δεν μπορώ να πω, γέλασα. Ειδικά σε κάποιες σκηνές.

Μόλις αναφέρθηκε στην ηλικία της κοπέλας (και όλες οι χειρονομίες και αυτά που έλεγαν), κόντεψα να πνιγώ με το νερό. Πάλι καλά που δεν έτρωγα.

[Φαροφύλακας]

Λοιπόν:

1) Terraferma (2011), του Emanuele Crialese.
2) El Club (2015), του Pablo Larrain.
3) Ο νεκρός (1995), του Jim Jarmush.

Το Dead Man του Τζάρμους το έχω καιρό στα προσεχώς οπότε παίζει να το δω κι αυτό.

Το θέμα του Terraferma με στεναχωρεί πολύ γενικότερα και δεν είμαι σίγουρος πως μπορώ να καθίσω να δω την ταινία.

Έτσι διάλεξα το El Club, το οποίο μου άρεσε (7☆). Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν η κάμερα. Πολύ ευρεία προβολή και η εικόνα εδώ κι εκεί θολή και σχεδον παραμορφωμένη, με μια αισθητική που έχει κάτι από.... χμ... οικογενειακή βιντεοκάμερα του '80, ξέρω 'γω.

Το θέμα πολύ ενδιαφέρον. Η εκκλησία παγκοσμίως, και δει στην χώρα μας, έχει μια άλφα κατάντια, όσο να πεις. Πολύ ρεαλιστικό στήσιμο. Άρχισε να με τραβά κυρίως από όταν οι ιερείς είχαν τις τετ-α-τετ στιχομυθίες με τον ερευνητή του Βατικανού. Εκεί που έβγαινε ο χαρακτήρας κι ο κόσμος του καθενός προς τα έξω, καθώς ερχόταν αντιμέτωπος με μια μικρή πρώτη κρίση.

( Μου άρεσε κι η προφορά τους. Γενικότερα μου αρέσει η αργεντίνικη προφορά όπου τρώνε τα "σ" και τα κάνουνε δασύτητα, πράγμα που το κάνουν, άλλωστε, αρκετά και στην Ανδαλουσία. Κι η χιλιανή προφορά στην ίδια παρέα, λοιπόν. )

[Φαροφύλακας]

Λοιπόν, 28 του μηνός σήμερα, να ολοκληρώνουμε όλοι, όσο γίνεται, ώστε να πέσει νέα γύρα με το έμπα του Δεκέμβρη; Ποιοι εκκρεμούν ακόμη;

Νομίζω Νικόλας δε Κιντ, Τσίου, Μεταλλαγμένη;