Δες μια αγαπημένη μου ταινία - 15 (Απρίλιος 2020)

[Στιλλ Ιλλ]

Χαίρομαι που σου άρεσε Νικόλα
Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη ταινία αλλα και τοσο ανθρώπινη στον πυρήνα της. Νομίζω θα ξετρελαθείς με τα παράσιτα, αν δεν τα έχεις τσεκάρει..

Μπορείς να σχολιάσει αν θες για τον Aguire, δεν θα την δώ τώρα άμεσα.

Μετα απο αρκετή καθυστέρηση είδα και γώ την ταινία που είχα επιλέξει, την Anomalisa. Μου ταιριάζει πολύ ο Κάουφμαν όπως έχω παρατηρήσει και αλλού και μπορώ να πω οτι μου άφησε μια γλυκόπικρη αλλα όμορφη αίσθηση. Πολύ μου άρεσε που επέλεξαν να το κάνουν με κούκλες, προσδίδει κάτι πολύ ταιριαστό στο κόνσεπτ, και τονίζει τις διαφορές που συναντά ο πρωταγωνιστής στον υπόλοιπο γκρίζο κόσμο και στο ακριβώς αντίθετο που βλέπει να ξετυλίγεται μπροστά του όταν γνωρίζει την Λίζα. Ότι βιώνει εσωτερικά, το βλέπουμε να βρίσκει και πραγματική εφαρμογή στην συναναστροφή του με τον κόσμο. Ιδιοφυές πραγματικά, σαν κάποιου είδους ψυχανάλυση. Αναζήτηση του νοήματος και του έρωτα που καμιά φορα χρειάζεται ίσως τα πιο απλά σημάδια για να καταλάβεις οτι τα χρειάζεσαι και οτι τα θέλεις. Πολύ καλο το voice acting
Ενα 8/10

[Αντίβαρο]

Τέλεια. Οπότε όσον αφορά το "Αγκίρε, η οργή του Θεού" θα πω τα εξής:
Ενώ είναι μια ταινία διάρκειας μιάμιση ωρών, εγώ έκανα να τη δω τρεις. Ξεχνιόμουν ...και αντί να βλέπω τους υπότιτλους....άρχισα να χασκω τα καρέ, τις λήψεις. Οπότε ότι έχανα από την πλοκή το ξανά πήγαινα πίσω και το ξανά έβλεπα...γιατί δεν με λες και multitasker.
Πόση ομορφιά να μαζευτεί σε μια ταινία;! Λες και ξεφύλλιζα παλιά τεύχη του national geographic.
Κάποιες λήψεις θύμιζαν πρώιμα στάδια Ντοκιμαντέρ.

Επίσης στα χαρτάκια μου σημείωσα δύο πράγματα. Έχουμε την κατάχρηση εξουσίας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αλλά υπό το πρίσμα δύο παρανομαστων. Έχουμε την κατάχρηση εξουσίας με το έτσι θέλω (βλ. Αγκίρε)...αλλά έχουμε και την άλλη μεριά. Όπου, δηλαδή, δίνεις βήμα στους ανθρώπους και τελικά θα καταλήξουν να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας (βλ. Δον Φερνάντο).
Πάρα τις δυσκολίες των πρωταγωνιστών βλέπουμε, επ' ακροατηρίω, να στήνουν μια πρόχειρη δίκη κακήν κακώς, υπό το φόβο του Αγκίρε και τον νέο "αυτοκράτορα" Δον Φερνάντο.

Τέλος βλέπουμε το όνειρο του Αγκίρε ("Όποιος ακολουθήσει εμένα και το ποτάμι θα κερδίσει ανείπωτα πλούτη") να καταρρέει, μπροστά στα μάτια μας.

Λίγο σεναριακά έχασε για εμένα η ταινία, αλλιώς θα έπαιρνε 9/10.
8/10.

(Συγγνώμη που τα λέω μπακαλιστικα αλλά στη φάση αυτή τα εγκεφαλικά μου κύτταρα σκάνε σαν pop corn μέσα στο κεφάλι μου)

[Μπιατριξ Κιντο]

Τελικα ειδα το 2046 (2004). Θεωρω οτι το τεχνικο της μερος ηταν αψογο. Ειχε ομορφα πλανα, εκπληκτικη φωτογραφια -σαν πινακας ζωγραφικης- και ωραια μουσικη που εναρμονιζοταν πληρως με το υφος της ταινιας.
Απιστευτη ατμοσφαιρα, αισθησιασμος και ερωτισμος σε καθε κινηση και βλεμμα, απιστευτες εικονες. Το acting ηταν σχετικα καλο. Οφειλω ομως να πω πως σεναριακα ηταν καπως μπερδεμενη αν και οχι τελειως ακατανοητη. Γενικα το νοημα της ταινιας και τα μηνυματα που ηθελε να σου περασει αισθανοσουν οτι καπου τα εχεις ξαναδει. Σαν νοημα δεν ηταν κατι το συγκλονιστικο (προσωπικη γνωμη, ετσι;). Ομως, η ταινια σιγουρα αξιζει διοτι βλεπεις κατι διαφορετικο, ενδιαφερον και ομορφο αισθητικα. Εν ολιγοις, μου αρεσε περισσοτερο αισθητικα και σκηνοθετικα παρα σεναριακα. 7/10

[Νικόλας Δε Κιντ]

Όπως καταλαβαίνω τελειώσαμε αυτό το γύρο με απόλυτη επιτυχία!
ΕΔΩ και το ανανεωμένο Ιστορικό!

@Μπιατριξ τελευταία και καταϊδρωμένη!

@Στιλλ ήμουν σίγουρος πως θα σου ταίριαζε η ταινία. Έχει και αρκετά καφκικά / αλλόκοτα στοιχεία. Πχ οι περίεργες φωνές που ακούει ο καθηγητής εκτός από αυτή της Λίζας, τα ανεξήγητο άγχος του και πάει λέγοντας!
Η ιστορία πάντως γίνεται απροσδόκητα ερωτική...

@Αντίβαρο όπως ακριβώς τα είπες για τον Χέρτσογκ!
Στην ταινία η πλοκή νομίζω έχει τριτεύοντα ρόλο, μετά την φοβερή φωτογραφία και την εκπληκτική ερμηνεία του Κλάους Κίσκι.

[Τρίνιτυ]

Μπιατριξ, χαίρομαι που πέρασες καλά βλέποντάς την! Αγαπώ πολύ την αισθητική αυτού του σκηνοθέτη και όπως παρατήρησες έχει καταπληκτική φωτογραφία και πλάνα. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αυτή η ταινία θεωρείται μέρος μιας άτυπης τριλογίας και περιλαμβάνει αρκετές αναφορές από την προηγούμενή της, την In the mood for love. Μετά την παρατήρησή σου ότι την ένιωσες κάπως μπερδεμένη, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο στέκει αυτόνομη (έτσι πίστευα), γιατί είχα δει και τις τρεις με την άτυπη σειρά τους. Όπως και να έχει έβγαλες άκρη και αν δεν την έχεις δει, αν έχεις όρεξη να το κάνεις θα την χαρείς κι αυτή. Είναι άλλο στυλ, με την ίδια όμως αισθητική και ξεδιπλώνει ποιητικά την αρχή της ίδιας απλής ιστορίας.

Νικόλα, είδα κι εγώ την ταινία "Αγκίρε, η οργή του Θεού" που μου την πρότεινες στο άλλο νήμα. Συμφωνώ με αυτά που λέει το Αντίβαρο για την κατάχρηση εξουσίας και να συμπληρώσω ότι εκεί στην μέση του πουθενά ήταν το ιδανικό σκηνικό για να παρακολουθήσουμε αυτή την πλοκή και όντως, καταπληκτικός ο Κλάους Κίνσκι.

[Σάωρη]

Πάμε και για άλλο γύρο ή θα είναι υπερβολή;

[Αννετούσκα]

Τίποτα δεν είναι υπερβολή πλέον ή και να είναι θα είναι η μικρότερη! Εγώ λέω να πάμε

[Τρίνιτυ]

Γιατί όχι; Μας παίρνει για άλλο έναν γύρο!

[Μπιατριξ Κιντο]

Κι εγω μεσα ειμαι, για ακομα εναν γυρο.

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Μην τρως πολλά πιτόγυρα, δεν κάνουν καλό..