Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Ας ανάψουν κανένα φως ή στην τελική αν θέλουν να κρατήσουν τα σκοταδια έτσι για το στοιχείο του φόβου, ας το κάνουν πιο αληθοφανή και ας σκονταψουν κάπου.
"There was no harbor for hope" R. Lupton
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Στο τρίτο επεισόδιο του τελευταίου κύκλου του GoT:
Το να διαβάζεις μεταφρασμένη ποίηση είναι σαν να κολυμπάς με αδιάβροχο...
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Συμφωνώ με τον Θεατή σε πολλά.
Με ενοχλούσε όταν οι Άσπιλοι υποχωρούσαν στην απόλυτη παράταξη. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Βέβαια, σε αυτήν την σειρά πάντα υπάρχει ο παράγοντας του "μαγικού", αλλά... δεν μου κάθισε καθόλου καλά.
Ομοίως δεν μου κολλούσε πως οι ήρωες που έσφαζαν τόνους ζόμπι παρέμεναν ζωντανοί και όρθιοι... Αφήνοντας την αδιαμφισβήτητη μαχητική δεξιότητα στην άκρη, πόσο μάλλον απέναντι σε αδέξια ζόμπι, θα έπρεπε να τους είχε καταβάλει η σωματική κούραση.
Το ότι δεν σκοτώθηκε κανείς δε, εντάξει... δεν βοήθησε στην πειστικότητα.
Το ότι τα ζόμπι ήταν ορδές αλλά εκεί που θα έπρεπε να είναι.. δεν ήταν, επίσης δεν βοήθησε. Π.χ. εκεί που είναι η Καλίση με τον Τζώρα είναι μια πολύ διαχειρίσιμη ποσότητα που μάλιστα εξαντλείται. Πολύ βολικό.
Το ότι ενώ τους έδειχνε να κρατιούνται στις πλάτες των δράκων από δυο, ας πούμε, χερούλια, και στις δρακομαχίες υπέθετες πως παράλληλα ήταν κολλημένοι και με κόλλα, δεν βοηθούσε.
Το ότι ή Αρυα πέρασε αόρατη είναι από αυτά που μπορώ να δεχτώ προσωπικά. Αυτό πάντα υπήρχε στο Lord of the Rings, Dungeons and Dragons κτλ.
Με ενοχλούσε όταν οι Άσπιλοι υποχωρούσαν στην απόλυτη παράταξη. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Βέβαια, σε αυτήν την σειρά πάντα υπάρχει ο παράγοντας του "μαγικού", αλλά... δεν μου κάθισε καθόλου καλά.
Ομοίως δεν μου κολλούσε πως οι ήρωες που έσφαζαν τόνους ζόμπι παρέμεναν ζωντανοί και όρθιοι... Αφήνοντας την αδιαμφισβήτητη μαχητική δεξιότητα στην άκρη, πόσο μάλλον απέναντι σε αδέξια ζόμπι, θα έπρεπε να τους είχε καταβάλει η σωματική κούραση.
Το ότι δεν σκοτώθηκε κανείς δε, εντάξει... δεν βοήθησε στην πειστικότητα.
Το ότι τα ζόμπι ήταν ορδές αλλά εκεί που θα έπρεπε να είναι.. δεν ήταν, επίσης δεν βοήθησε. Π.χ. εκεί που είναι η Καλίση με τον Τζώρα είναι μια πολύ διαχειρίσιμη ποσότητα που μάλιστα εξαντλείται. Πολύ βολικό.
Το ότι ενώ τους έδειχνε να κρατιούνται στις πλάτες των δράκων από δυο, ας πούμε, χερούλια, και στις δρακομαχίες υπέθετες πως παράλληλα ήταν κολλημένοι και με κόλλα, δεν βοηθούσε.
Το ότι ή Αρυα πέρασε αόρατη είναι από αυτά που μπορώ να δεχτώ προσωπικά. Αυτό πάντα υπήρχε στο Lord of the Rings, Dungeons and Dragons κτλ.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
- Νικόλας Δε Κιντ
- Ταινιοδύτης
- Αναρτήσεις: 1449
- Εγγραφή: 12 Οκτ 2014, 21:29
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
GoT το ανάγνωσμα...
- Πως ήταν δυνατόν να μην δει η Ντανέρις τα καράβια του Γκρέιτζοι, την στιγμή που πετούσε με τους δράκους της;
Πως απέφυγε τόσα βέλη;
Γιατί ενώ γλύτωσε από την πρώτη επίθεση δεν γύρισε να κάψει τα πάντα;
Γιατί πήραν αιχμάλωτη την Μισάντει; Πως την γνώρισαν; Τι έγινε στην ναυμαχία;
Excuse me... I dislike being touched... an Eastern prejudice
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Limitless, η σειρά. Πρώτο επεισόδιο.
Ο ήρωας πέφτει στις ράγες του μετρό και θυμάμαι πως εκεί δίπλα υπάρχει μια εγκαταλειμμένη γραμμή. Μπαίνει σε αυτήν από ένα μικρό άνοιγμα. Πράγματι, ένα τούνελ, κάτω χαρτιά και σκουπίδια μάς λένε πως είναι εγκαταλειμμένο.
Γιατί όμως διάολο φωτίζουν επιμελώς, δεξιά-αριστερά, αναμμένα φωτάκια; Γιατί να φωτίζεις μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει, ένα τούνελ που είναι παντελώς αχρησιμοποίητο; Και γιατί να αλλάζεις τις λάμπες που καίγονται, μέσα στα χρόνια;
Αφήνοντας στην άκρη πως, όπως όλοι ξέρουμε, φως υπάρχει μόνον στους σταθμούς κι όχι στο τούνελ από όπου απλά περνάνε οι συρμοί.
Ο ήρωας πέφτει στις ράγες του μετρό και θυμάμαι πως εκεί δίπλα υπάρχει μια εγκαταλειμμένη γραμμή. Μπαίνει σε αυτήν από ένα μικρό άνοιγμα. Πράγματι, ένα τούνελ, κάτω χαρτιά και σκουπίδια μάς λένε πως είναι εγκαταλειμμένο.
Γιατί όμως διάολο φωτίζουν επιμελώς, δεξιά-αριστερά, αναμμένα φωτάκια; Γιατί να φωτίζεις μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει, ένα τούνελ που είναι παντελώς αχρησιμοποίητο; Και γιατί να αλλάζεις τις λάμπες που καίγονται, μέσα στα χρόνια;
Αφήνοντας στην άκρη πως, όπως όλοι ξέρουμε, φως υπάρχει μόνον στους σταθμούς κι όχι στο τούνελ από όπου απλά περνάνε οι συρμοί.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Νικόλας Δε Κιντ έγραψε:Γιατί πήραν αιχμάλωτη την Μισάντει; Πως την γνώρισαν;
[/list]
Η Μισαντέι ήταν στη συνάντηση της Ντενέρις, του Τζον και της Σέρσεϊ στην προηγούμενη σεζόν, όταν έφεραν το ζόμπι (σε ένα κουτί που το κουβαλούσε ο Σκύλος, αν θυμάσαι). Ήταν κι ο Γκρέιτζοϊ εκεί και τους είχε ρωτήσει αν τα ζόμπια κολυμπούν και είχε πει ότι θα γυρίσει στα νησιά.
Με εντυπωσιάζει η μνήμη μου
I'm not normally a praying man, but if you're up there, please save me, Superman!
-Homer Simpson
-Homer Simpson
- Νικόλας Δε Κιντ
- Ταινιοδύτης
- Αναρτήσεις: 1449
- Εγγραφή: 12 Οκτ 2014, 21:29
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Έχεις δίκιο...
Μέσα σε μια ναυμαχία που χάθηκε κόσμος και κοσμάκης οι στρατιώτες της Σέρσι βρήκαν την Μισάντει, την θυμήθηκαν και την πήραν αιχμάλωτη...
Οοοοοκ!
Μοιάζει λογικό!
Μέσα σε μια ναυμαχία που χάθηκε κόσμος και κοσμάκης οι στρατιώτες της Σέρσι βρήκαν την Μισάντει, την θυμήθηκαν και την πήραν αιχμάλωτη...
Οοοοοκ!
Μοιάζει λογικό!
Excuse me... I dislike being touched... an Eastern prejudice
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Αυτό το ένα, πάντως, είναι από τα σημεία που θα μπορούσα να καταπιώ. Στην τελική έχεις ένα τσούρμο σκληροτράχηλους άντρες στρατιώτες. Μια όμορφη, αρχοντικά ντυμένη γυναίκα, όσο να πεις ξεχωρίζει.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Να το πάλι. Σε μια ισπανική σειρά που βλέπω, η σερβιτόρα, που μάλιστα σερβίρει μια "ινφλουενσερ" και θέλει να κάνει την καλύτερη εντύπωση, σερβίρει ένα "βερμούτ" σε χαμηλό ποτήρι, δίχως να το βάλει σε δίσκο(!) Δηλ απλά το παίρνει στο χέρι από το μπαρ και το μεταφέρει έτσι στο τραπεζάκι. Και έπειτα το ίδιο με τα πιάτα. Εντάξει, είναι λαϊκό μαγαζί σε μια λαϊκή συνοικία της Μαδρίτης, αλλά δεν ξέρω. Έχω την αίσθηση πως τουλάχιστον το ποτήρι δεν το σερβίρεις έτσι. (Ε Ιαβέρη; )Φαροφύλακας έγραψε:Σε πάρα πολλές σειρές/ταινίες το γκρασόνι σερβίρει το ποτήρι ή το μπουκάλι και το πιάνει από ψηλά. Μια φορά να έχεις κάνει γκαρσόνι ξέρεις πως το ποτήρι και το μπουκάλι το πιάνεις από χαμηλά για να το σερβίρεις. Ο πελάτης δεν έχει όρεξη να ακουμπήσει τα χείλη του πάνω στα βρόμικα δακτυλικά σου αποτυπώματα, δίπλα στο χείλος.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
- Φαροφύλακας
- Φωτόφρακτος Δροσουλίτης
- Αναρτήσεις: 3453
- Εγγραφή: 31 Μάρ 2013, 09:00
Re: Μικρές ατέλειες που με ενοχλούν σε μια σειρά/ταινία
Δεν βλέπω τις Άγριες Μέλισσες, οι οποίες, από όσο καταλαβαίνω, κάνουν πανελλαδικά αίσθηση.
Δεν είναι του τύπου μου, η σειρά, αλλά πέρα από οτιδήποτε, κάθε φορά που βλέπω σκηνές εκνευρίζομαι με τον τρόπο που μιλάνε. Όλοι όσους έχω δει, μιλάνε άψογα σύγχρονα Ελληνικά, ενώ όπως την βλέπω την σειρά τοποθετείται σε μια πολύ παλιότερη Ελλάδα.
Καταρχήν, εκείνον τον καιρό όλοι απαρέγκλιτα, δηλ. και η ανώτερη τάξη, μιλούσαν το ιδίωμα του τόπου τους. Ο λαός δε, και δει η αγροτιά, μιλούσε βαριά "χωριάτικα". Είμαι βέβαιος πως δεν χρησιμοποιούσαν την αβρή γλώσσα που ακούω πραγματικά κάθε φορά που να χρησιμοποιείται στην σειρά (π.χ. "Η Ελένη είχε την ευγενή καλοσύνη να με καλέσει...")
Η μητέρα μου δε, που μεγάλωσε στα χωράφια, και την παρακολουθεί την σειρά, σχολιάζει "όταν είναι στα χωράφια είναι για γέλια". Μου λέει π.χ. πως τσαπίζανε ανόργωτο χωράφι. Το χωράφι πρώτα το οργώνεις και το σπέρνεις, βέβαια, και έπειτα έχει νόημα να τσαπίσεις π.χ. τα αγριόχορτα. Επίσης, σχολιάζει γόβες κτλ. στο χωράφι. Εκείνον τον καιρό εάν είχες ένα σωστό ζευγάρι παπούτσι το είχες σαν κόρη οφθαλμού. Δηλ. το είχες, τρόπος του λέγειν, στο εικονοστάσι και το φορούσες στις σωστές περιστάσεις. Και φυσικά όχι σε χωράφι, δηλ. φρόντιζες να μην τύχει να περάσεις από εκεί. Για το χωράφι φόρεσες καλά παπούτσια;
Όμως γενικά. Π.χ. περνάω μπροστά από την τηλεόραση και βλέπω μια σκηνή: ένας άντρας και μια γυναίκα, που δεν είναι ζευγάρι, στέκονται στην μέση του δρόμου και συζητάνε με την ώρα. Αυτά δεν γίνονταν. Θα σχολίαζε ο κόσμος. Δηλ. ακόμα και ξαδέρφια δεν νομίζω πως θα το κάνανε. Πήγαινες και μιλούσες στο σπίτι. Και φυσικά όχι σε αυτά τα άψογα, εξευγενισμένα, δίχως ίχνος προφοράς, σύγχρονα Ελληνικά.
Για εμένα δηλ., αν ήμουν σκηνοθέτης, το να μείνω πιστός στην γλώσσα και στην κοινωνική πραγματικότητα μιας εποχής μακρινής για εμένα, θα ήταν και το πιο συναρπαστικό.
Δεν είναι του τύπου μου, η σειρά, αλλά πέρα από οτιδήποτε, κάθε φορά που βλέπω σκηνές εκνευρίζομαι με τον τρόπο που μιλάνε. Όλοι όσους έχω δει, μιλάνε άψογα σύγχρονα Ελληνικά, ενώ όπως την βλέπω την σειρά τοποθετείται σε μια πολύ παλιότερη Ελλάδα.
Καταρχήν, εκείνον τον καιρό όλοι απαρέγκλιτα, δηλ. και η ανώτερη τάξη, μιλούσαν το ιδίωμα του τόπου τους. Ο λαός δε, και δει η αγροτιά, μιλούσε βαριά "χωριάτικα". Είμαι βέβαιος πως δεν χρησιμοποιούσαν την αβρή γλώσσα που ακούω πραγματικά κάθε φορά που να χρησιμοποιείται στην σειρά (π.χ. "Η Ελένη είχε την ευγενή καλοσύνη να με καλέσει...")
Η μητέρα μου δε, που μεγάλωσε στα χωράφια, και την παρακολουθεί την σειρά, σχολιάζει "όταν είναι στα χωράφια είναι για γέλια". Μου λέει π.χ. πως τσαπίζανε ανόργωτο χωράφι. Το χωράφι πρώτα το οργώνεις και το σπέρνεις, βέβαια, και έπειτα έχει νόημα να τσαπίσεις π.χ. τα αγριόχορτα. Επίσης, σχολιάζει γόβες κτλ. στο χωράφι. Εκείνον τον καιρό εάν είχες ένα σωστό ζευγάρι παπούτσι το είχες σαν κόρη οφθαλμού. Δηλ. το είχες, τρόπος του λέγειν, στο εικονοστάσι και το φορούσες στις σωστές περιστάσεις. Και φυσικά όχι σε χωράφι, δηλ. φρόντιζες να μην τύχει να περάσεις από εκεί. Για το χωράφι φόρεσες καλά παπούτσια;
Όμως γενικά. Π.χ. περνάω μπροστά από την τηλεόραση και βλέπω μια σκηνή: ένας άντρας και μια γυναίκα, που δεν είναι ζευγάρι, στέκονται στην μέση του δρόμου και συζητάνε με την ώρα. Αυτά δεν γίνονταν. Θα σχολίαζε ο κόσμος. Δηλ. ακόμα και ξαδέρφια δεν νομίζω πως θα το κάνανε. Πήγαινες και μιλούσες στο σπίτι. Και φυσικά όχι σε αυτά τα άψογα, εξευγενισμένα, δίχως ίχνος προφοράς, σύγχρονα Ελληνικά.
Για εμένα δηλ., αν ήμουν σκηνοθέτης, το να μείνω πιστός στην γλώσσα και στην κοινωνική πραγματικότητα μιας εποχής μακρινής για εμένα, θα ήταν και το πιο συναρπαστικό.
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
Ποιος είναι συνδεμένος
Χρήστες που περιηγούνται σε αυτό το φόρουμ: Δεν υπάρχουν εγγραμένοι χρήστες και 2 επισκέπτες