Ο σκηνοθέτης της ζωής σας

[Πολύνιους]

Με κίνδυνο να φανώ ψωνάκι και ματαιόδοξη θα ήθελα να εκφράσω την επιθυμία μου σχετικά με την μελλοντική ταινία που θα είναι βασισμένη στην ζωή μου.

Και εξηγούμαι χωρίς φόβο και πάθος: Έχετε ποτέ σκεφτεί την ζωή σας σαν ταινία; Είτε ολόκληρη μέχρι τώρα, είτε συγκεκριμένα περιστατικά, που λέτε "είναι σα να ζω σε ταινία". Προσωπικά το σκέφτομαι συχνά, αλλά σήμερα πρώτη φορά διερωτήθηκα ποιος θα ήθελα να σκηνοθετήσει την ζωή μου, αν ποτέ γινόταν κάτι τέτοιο, με αφορμή την ταινία "On the road" που είδα χθες και σκέφτηκα πως πραγματικά αν ήμουν ο Κέρουακ δεν θα ήθελα μια τέτοια ταινία για να με περιγράψει. Προσωπικά για την δική μου ταινία θα προτιμούσα ίσως περισσότερο έναν Bertolucci, έναν Jean-Jacques Beineix, έναν Jarmusch... Δεν καταλήγω όμως προς το παρόν, γιατί θέλω να το σκεφτώ λίγο ακόμα - το νήμα, βέβαια, δεν μπορούσε να περιμένει.

Κι εσείς; Αν ποτέ για κάποιον λόγο κάποιος καταπιανόταν με την ζωή σας και αποφάσιζε να την κάνει ταινία; Ποιον σκηνοθέτη θα θέλατε να επιλέξει για την ταινία σας; Αυτό βέβαια μπορεί να πάει πιο μακρυά, στους ηθοποιούς, την μουσική και τα διάφορα άλλα που φτιάχνουν μια ταινία...

[Φαροφύλακας]

Πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη, Πολύνιους. Νομίζω πως θα είχα μεγάλη περιέργεια να δω την προσέγγιση όλων των σκηνοθετών που εκτιμώ.

Σκέφτομαι πως κατά κάποιον τρόπο το πιο στρωτό και ρεαλιστικό αποτέλεσμα ίσως το είχε ο Κιούμπρικ σε διάθεση Μπάρη Λίντον. Αλλά κι ο Μπερτολούτση.

Έχω ζήσει απίστευτες κι εφιαλτικές στιγμές, έτοιμο ποιοτικό υλικό για θρίλερ αγωνίας, τις οποίες θα ήθελα να δω, σαν μακρινός θεατής όμως πια, πώς θα τις απέδιδε ο Χίτσκοκ. Όχι όμως ο Πολάνσκη γιατί θα με ξετίναζε στο τέλος.

Με πολύ ενδιαφέρον θα έβλεπα τα όνειρά μου κατά Λιντς.

[Ονειρευτής]

"Σε λίγο κλείνω τα 40 εντάξει; Στα 40 αρχίζεις να ζεις συνέχεια με εκείνον τον περίεργο φόβο πως … όταν στρίψεις σε μια γωνία, υπάρχει κίνδυνος να δεις τον εαυτόν σου να ‘ρχεται από το απέναντι πεζοδρόμιο να σε συναντήσει. Άλλωστε κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του, ακόμα κι αν είναι ήρωας του Joseph Conrad".

Νομίζω πως ναι, το έχω σκεφτεί, κι αυτό επειδή κάποτε μου συνέβη να νιώσω, το παραπάνω απόσπασμα μιας ταινίας που είχα δει έφηβος. Τότε είχα σκεφτεί : τι εννοεί άραγε; Και αυτή η σκέψη παρέμεινε υπόγεια κρυμμένη στο υποσυνείδητο μου, μέχρι που οι συνθήκες κάποια στιγμή την έφεραν στην επιφάνεια, επαληθεύοντας τις επιλογές και τις προτιμήσεις μου, οι οποίες στηρίχτηκαν κυρίως στον τρόπο αντίληψης βιωμάτων και καταστάσεων που σκηνοθετούσε τις ταινίες του και έγραφε τα βιβλία του ο Νίκος Νικολαΐδης.

Τώρα πλέον ευελπιστώ να σκηνοθετήσει για μένα και έναν ανάλογο με τις ταινίες του θάνατο!

[Πολύνιους]

Με πολύ ενδιαφέρον θα έβλεπα τα όνειρά μου κατά Λιντς.

Είσαι άρρωστος.

Ονειρευτή είναι πολύ ωραίο αυτό που λες, δεν έχω να πω κάτι άλλο. Βασικά μου φαίνεται ότι γαμάει που είσαι τόσο σίγουρος, λογικά έχεις πολύ ξεκάθαρη και συνεχόμενη εικόνα για τη ζωή σου.

[Αξία]

Πολύ ωραία θέμα! Ποτέ δεν είχα σκεφτεί κάτι ανάλογο και τελικά αποδεικνύεται μια απόφαση πιο δύσκολη από όσο νόμιζα στην αρχή. Προσωπικά δε θεωρώ τον εαυτό μου γνώστη των διάφορων χαρισματικών σκηνοθετών και του έργου τους, ωστόσο από όσους έχω παρακολουθήσει αυτά τα χρόνια καταλήγω σε δύο επιλογές. Σίγουρα θα θελα να γίνω κινούμενο σχέδιο, η ζωή μου μέσα από ένα ανιμέισον. Δημιοργός της ταινίας αυτής θα πρέπει να είναι η Πίξαρ υπό την καθοδήγηση του Τιμ Μπάρτον. Εξωφρενικός συνδυασμός, το αναγνωρίζω. Οι δημιοργοί της Πίξαρ θα δώσουν το χιούμορ κα τη ζωντάνια που τόσο απαραίτητα θεωρώ ότι είναι στην καθημερινότητά μου, ενώ ο Μπάρτον θα τονίσει όλα τα διφορούμενα, σκοτεινά, ενοχικά κλπ σημεία. Σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

[Ίζι]

Η ζωή μου θα ήταν μια κάπως αργή ταινία, που παρακολουθείς με μέτριο ενδιαφέρον, κι εκεί που σ' έχει ψιλοκοιμίσει, σκάει Η ανατροπή και μένεις έτσι --->
Ποιος άλλος; Ο M. Night Shyamalan

[Μπιατριξ Κιντο]

Την ζωη μου θα ηθελα να την σκηνοθετουσε ο Πολανσκι.

[Φαροφύλακας]

Τότε θα είχε κακό τέλος.

[Μπιατριξ Κιντο]

Σε μενα το λες; ναι, το γνωριζω.