Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον να τα συζητήσουμε καμιά φορά από κοντά όλα αυτά.

Το καλό που έχεις και δεν μας "κοστίζεις" είναι ότι έχεις την στοιχειώδη νηφαλιότητα να παίρνεις σαν βάση την προσωπική σου σχέση με την (όποια) ταινία και όχι π.χ. να την απαξιώνεις βάσει κάποιας υποτειθέμενης αντικειμενικής της αξίας. Από αυτήν την σκοπιά κανείς δεν μπορεί να θιγεί και όλα μπορούν να συζητηθούν.

Από μια σκοπιά δεν έχεις άδικο. Το επεισόδιο με το λεωφορείο, παρεμπιπτόντως, έχει πράγματι συμβεί. Εάν δεχτείς πως η ιστορία είναι αξιοδιήγητη για την τραγικότητά της (που τέτοια πράγματα, ή κι άλλα πιο τραγικά, πραγματικά συμβαίνουν) η σύμπτωση της πισίνας ίσως μοιάζει τραβηγμένη. Όπως και να 'ναι εγώ ευτυχώς δεν είδα χόλιγουντ και μπόρεσα να παρασυρθώ από την αφήγηση και το δράμα. Ειδικά το εσωτερικό παίξιμο της Ζαν, τα συναισθήματα που ήταν όλα εκεί, στα μάτια και στο πρόσωπο, τα απόλαυσα. Επίσης, ίσως ταυτίστηκα κάπου γιατί έχω ζήσει στιγμές όπου ήρθα κοντά με το αδέρφι μου σε σχέση με προβλήματα του ενός γονιού. Κι είναι στιγμές που σκέφτεσαι πολύ και λύνεις και γρίφους και καταλαβαίνεις και πράγματα που ήταν πάντα μπροστά κι ίσως δεν έβλεπες. Είναι στιγμές δηλ. που πραγματικά βρίσκεσαι να λες "ένα κι ένα κάνουν δύο".

Όπως και να 'χει, πάλι καλά έχει πολλές ταινίες κι υπάρχει κάτι για όλους!

[Στιλλ Ιλλ]

Είδα το Doctor Strange και τον βρήκα άκρως γοητευτικό χαρακτήρα με ένα δυνατο arc, ενδιαφέρουσα μυθολογία, με το γνώριμο διάχυτο χιουμοράκι της Marvel δίπλα σε επικές στιγμές (κοτζαμ παράλληλες διαστάσεις και μαγεία έχουμε). Με συνεπήρε πλήρως για άλλη μια φορά και με έκανε να θέλω να ψάξω και τα κόμιξ τα σχετικά με τον Doctor. Η μόνη μου ένσταση είναι οτι όλα έγιναν κάπως γρήγορα και εύκολα λες και φοβόταν το στούντιο οτι δε θα χωρέσουν αυτά που θέλουν να δείξουν σε 2 ώρες. Πάντως ελλειπή δεν τη λες την ταινία, ο χαρακτήρας σκιαγραφείται σωστά, αμφιταλαντεύεται, έρχεται σε σύγκρουση με την προηγούμενη ζωή του, την κοσμοθεωρία του. Καμπερμπατς . Και Τίλντα Σουίντον.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Στιλλ στα κόμιξ της Μάρβελ ο Δρ. Στρέιντζ πάντα ήταν γοητευτικός χαρακτήρας...

Εγώ πάντα τον συμπαθούσα σαν χαρακτήρα... Βοηθούσε πολλές φορες τον Σπάιντεμαν, τους Χ-Μεν, τον Άιρον Μαν και άλλους όταν έμπλεκαν με δυνάμεις του Κακού, που ήταν πέρα των δυνατοτήτων τους!!!
Ο Κάμπερμπατς θεωρώ πως ήταν ιδανική επιλογή για τον ρόλο!!!

***********************************

Εγώ προχθες ειδα το The Mummy (1932)... Εξαιρετικός ο Κάρλωφ στο ρόλο του Ιμχοτέπ...
Η ταινία έχει την μαγεία που έλειπε από το σχετικά πρόσφατο remake της και κυρίως εστιάζει στον έρωτα του Ιμχοτέπ και της Ανακσουναμούν...
Άνετα της έβαλα ένα 8αράκι!!!

[Μεταλλαγμένη]

@Στιλλ, την είδες σε 3D? Πρέπει να είναι πολύ τέλειο στην συγκεκριμένη ταινία.

Ο Κάμπερμπατς είναι τόσο γαμάτος ηθοποιός, που μοιάζει ψέμα Βλέπω ότι παίζει και ο Mads Mikkelsen. Επίσης, υπέροχος με υποδειγματική ερμηνεία στο Hannibal.

[Στιλλ Ιλλ]

Νικόλα τον είχα μονο ακουστά τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, δεν είχα ποτέ ασχοληθεί πιο εμπεριστατωμένα. Πάντως με έβαλε στο τριπάκι να ψαχτώ. Και αυτό το πράγμα το κάνει καθε ταινία της Μάρβελ σε αντίθεση με την DC που κλαίμε τα λεφτά μας.

Μεταλλαγμένη νο μάνει, νο χάνει !! Πάντως και σε κανονική προβολή τριπάρεις άσχημα . Αφου ρίχνει και αντίστοιχη ατάκα ο Στρέιντζ, έτσι γεμάτος αμφιβολία και λογικός όπως είναι οταν για πρώτη φορά ο πνευματικός εαυτός του αποχωρίζεται την ύλη. Τι ρίξατε μέσα στο τσάι, λέει lsd ?? Kαι ο Μίκελσεν πολύ καλός στον ρόλο του. Φοβερός χαρακτήρας ο δόκτωρ μου άρεσε πολύ .Τον ερωτεύτηκα απο την πρώτη στιγμή που χειρουργούσε με μουσική ξέροντας και την παραμικρή λεπτομέρεια για δίσκο, καλλιτέχνη, κομμάτι.

[Φαροφύλακας]

Κάθισα χθες με τον γιο μου και ξανάδα μαζί του (μία το μεσημέρι και μία το βράδυ) το Gotcha! και το Jurassic Park τα οποία, βέβαια, τον μάγεψαν και έτσι μαζί του μπόρεσα να ζήσω την παιδική μαγεία κι εγώ.

Το Gotcha! συνεχίζει να μου αρέσει. Δεν γέρασε στα μάτια μου, μέσα στα χρόνια, παρότι την απλοϊκότητα του '80 να κυνηγούν π.χ. "μυστικοί" πράκτορες ανοιχτά με πιστόλια κάποιον σε πανεπιστήμιο, στο φως της μέρας, με όλον τον κόσμο εκεί, σε αμερικανικό έδαφος.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το Gotcha! συνεχίζει να μου αρέσει. Δεν γέρασε στα μάτια μου, μέσα στα χρόνια, παρότι την απλοϊκότητα του '80 να κυνηγούν π.χ. "μυστικοί" πράκτορες ανοιχτά με πιστόλια κάποιον σε πανεπιστήμιο, στο φως της μέρας, με όλον τον κόσμο εκεί, σε αμερικανικό έδαφος.

Έλα τώρα πες την αλήθεια!!! Για την Λίντα Φιορεντίνο την είδες την ταινιούλα!!!

Παρεμπιπτόντως, χθες είδα το Punch-Drunk Love (2002) του Πολ Τομας Άντερσον... Συμπαθητική ταινία με ωραία σκηνοθεσία και γρήγορους ρυθμούς. Ίσως η μόνη αξιοπρεπής ταινία που έχω δει με τον Άνταμ Σάντλερ...
Ένας μικροέμπορος (ανύπαντρος και με 7 αδελφές) αποφασίζει να καλέσει ένα βράδυ μια ρόζ γραμμή. Για κακή του τύχη πέφτει ομως σε οργανωμένη σπείρα εκβιαστών, οι οποίοι εκβιάζουν τους "πελάτες" τους και τους ζητούν χρηματικά ποσά...
Εγώ έβαλα ένα 7αράκι, αν και είδα πως στο Imbd σκοράρει πολύ περισσότερο!!!

[Φαροφύλακας]

Όχι, ρε. Μου αρέσει το όλο στήσιμο. Αν κι η Φιορεντίνο είναι αδιαμφισβήτητα ακαταμάχητα γοητευτική.

[Ζόφος]

Greasy Strangler, παράξενη ταινία τη λες και κωμωδία. Προσπαθεί να γίνει όσο πιο αηδία μπορεί, τα καταφέρνει, μα περισσότερο αξίζει για το τέλος. Βρωμοκοπά σαπίλα!

Funhouse Massacre, η ταινία αυτή θα μπορούσε να είναι το Arkham Asylum, με 6 ψυχοπαθείς ελεύθερους σε λούνα παρκ. Μέχρι και Harley Quinn απομίμηση είχε!

Phantasm Ravager, το πέμπτο και τελευταίο μέρος επιτέλους (μετά από 18 χρόνια), παραμένει low budget, δε το σκηνοθέτησε ούτε ο Coscarelli. Παρωχημένο, μακριά.

[Στιλλ Ιλλ]

Το Jacket(2005) το οποίο μου άρεσε πολύ καθώς βαδίζοντας στα χνάρια του Lynch σου δίνει με φειδώ τα κομμάτια για να συνθέσεις το πάζλ και πως θα επιλέξεις να δεις την ιστορία. Δε θα προτιμήσω σαν ερμηνεία το τέλος του jacobs ladder αλλα θα το δω σαν ένα ταξίδι στο μέλλον που κουβαλάει αρκετή τραγικότητα αλλα και προσμονή, μια ελπίδα για το άγνωστο. Ίσως και κάτι μεταφυσικό. Ένα 8/10

Το Sausage Party(2016) το οποίο είχε τις στιγμές του αλλα κυμαινόταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και με χιλιοπαιγμένο το θέμα της θρησκείας. Μου άρεσε που ήταν σεξουαλικό απελευθερωμένο και αυθάδικο αλλα μπουκώσαμε στα υπονοούμενα μεχρι βέβαια να αρχίσει το πάρτυ οργίων των αγαθών κατα την ημέρα της Ανεξαρτησίας οπου εκεί δεν μένει τίποτα πίσω (αυτό τους το δίνω). Ααα και οτι ο άλλος την καταβρήκε με τα άλατα του μπάνιου και μπορούσε να αντιληφθεί την τέταρτη διάσταση των ομιλούντων προιόντων σύμφωνα με την μετενσάρκωση του Χώκινγκς σε τσίχλα. . Ένα 4/10