Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Έχεις δίκιο, το παράκανα, sorry...
Καλά δεν είπα και τίποτα επιλήψιμο, μια απλή παρατήρηση έκανα..
Ανακωχή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που μπορεί να είναι και χρόνια (δεν παίρνω όρκο όμως)!...

[Φαροφύλακας]

Σαν Σεξπηρικο εργο

"Σαιξπηρικό" παρακαλώ, βγάζουν μάτι τα ορθογραφικά

Απλά να σημειώσω πως είναι-δεν-είναι ορθογραφικό. Για την μεταγραφή των ξένων ονομάτων ακολουθείται σήμερα η πιο απλή γραφή, πράγμα και πιο λογικό (δηλ. ετυμολογικά από πού κι ως πού "αι"). Το όνομα του μεγάλου δραματουργού έχει δύο ορθογραφίες:

• την ιστορική: Σαίξπηρ
• την πιο σύγχρονη: Σέξπιρ

Στα σταυρόλεξα, για παράδειγμα, το πιο πιθανό είναι πως θα δεις την δεύτερη, η οποία ακολουθείται εκεί ως σύμβαση και κατά κανόνα.

Η Μπιατριξ, βέβαια, έβαλε την ορθογραφία πιο... υβριδικά αλλά πραγματικά, εγώ δεν θα σκάλωνα.

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Να πω την αλήθεια πάντως το ορθογραφικό (άσχετα αν δεν είναι λάθος εφόσον υπάρχει εναλλακτικός τρόπος σπανίως απαντάται όμως καθώς, έχει επικρατήσει να γράφεται με "αι" όταν γίνεται αναφορά στον Σαίξπηρ) ήταν μια αφορμή για να την πειράξω ως συνήθως, εντάξει... να κάνω την αυτοκριτική μου, την έχω πρήξει και δεν έχει την όρεξή μου η κοπέλα να ακούει βλακείες και γι' αυτό της ζήτησα συγνώμη, δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα λάθη μας ειδικά όταν κάνουμε χιούμορ όπου οι ισορροπίες ανάμεσα στην αποδοχή και την παρεξήγηση* είναι λεπτές και τα όρια δυσδιάκριτα.

*Αν και η Μπιατρίξ δεν παρεξηγείται την ενοχλεί λίγο όμως.

[Στιλλ Ιλλ]

Μήπως να πειράζεστε με προσωπικά μηνύματα ?? Μπαίνουμε να διαβάσουμε καμία κριτική και να χαζέψουμε λίγο και τρώμε τρελό σπαμ.

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Ok, συμφωνώ.
Ο διαχειριστής ας διαγράψει τα άσχετα σχόλια κατά την κρίση του εφόσον το θεωρήσει απαραίτητο.
Κι εμένα δεν θα μου άρεσε να μπω να διαβάσω κάποια κριτική και να βλέπω κάτι άσχετο που επαναλαμβάνεται, πάντως δεν θα το χαρακτήριζα spam αυτό αλλά off-topic.

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Μία ωραία ταινία την κατάλληλη στιγμή δηλαδή ένα πρωί κάποιας Κυριακής..

Είδα το Yesterday (2019), πρόκειται για μια ανάλαφρη κωμωδία γεμάτη χρώμα, ζωντάνια και ωραίες ερμηνείες από ηθοποιούς που ερμηνεύουν άψογα τους ρόλους τους, η υπόθεση αρκετά χαζή αλλά έχει ενδιαφέρον καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας..
Ένας μουσικός προσπαθεί να πετύχει να γίνει γνωστός αλλά αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες ώσπου ένα βράδυ σβήνουν τα φώτα σε όλο τον πλανήτη για κάποια δευτερόλεπτα, εκείνη τη στιγμή γκρεμοτσακίζεται από το ποδήλατό του και καταλήγει σε ένα νοσοκομείο με κάποιους μικροτραυματισμούς και δύο δόντια λιγότερα, ενώ συνέρχεται και αναρρώνει μετά από κάποιες μέρες συνειδητοποιεί τυχαία ότι κάνεις και πουθενά δεν έχει ακούσει τραγούδια των Beatles οπότε αρχίζει να τραγουδάει στην αρχή σε μικρά φεστιβάλ και στη συνέχεια αφού τον προσεγγίσει ο Ed Sheeran εντυπωσιασμένος για να ανοίγει συναυλίες του και κατόπιν μέσω της μάνατζέρ του θα αρχίσει να χτίζει μια τεράστια καριέρα με τραγούδια που κάνουν τεράστια επιτυχία πού όμως δεν είναι δικά του αλλά των Beatles.
Αρκετά συναισθηματική αλλά συνάμα και ξεκαρδιστική σε μερικά σημεία θα κρατήσει μια ευχάριστη παρέα για δύο ώρες με πολλή μουσική και θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος, συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους!
7/10

[Θεατής]

Ενδιαφέρουσα ακουγεται...

[Θλιμμένη Κουκουβάγια]

Όντως!
Δες το και σαν μια "αποτοξίνωση" από τις υπόλοιπες ταινίες που συνήθως βλέπουμε, ένα ευχάριστο διάλειμμα με πολλή μουσική και ξεκαρδιστικές καταστάσεις, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η γυναίκα μάνατζερ του Ed Sheeran που αποτυπώνει πιστά (και ψυχρά θα έλεγα) το παρασκήνιο της μουσικής βιομηχανίας και για το πως οτιδήποτε γύρω από το χώρο αυτό είναι απλά business και λεφτά και πολύ πολύ λιγότερο καλλιτεχνική έκφραση (αυτά είναι μόνο για τους αγνούς και ρομαντικούς), η τέχνη να γίνεις ένας καλός επιχειρηματίας και να βγάζεις εκατομμύρια με δούρειο ίππο την μουσική.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδα χθες το Invisible Man (2020)
Την βρήκα πιο ενδιαφέρουσα από ότι περίμενα!! Παραλλαγή φυσικά της ιστορίας του Αόρατου Ανθρώπου...

Μια νεαρή γυναικά προσπαθεί να ξεμπλέξει από μια αρρωστημένη σχέση με έναν χειριστικό επιστήμονα ο οποίος για να την τιμωρήσει θα σκηνοθετήσει τον θάνατο του και θα επιστρέψει από τους "νεκρούς" ως αόρατος με την βοήθεια της τελευταίας του εφεύρεσης. Η Σεσίλια καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δυστυχώς γι' αυτή όλος ο περίγυρος της νομίζει πως τρελάθηκε μέχρι την στιγμή που ξεκινάν οι φόνοι...
Αξιοπρεπές θριλεράκι με αρκετές σκηνοθετικές υπερβολές όμως οι οποίες δυστυχώς αφαιρούν κάθε υποψία αληθοφάνειας ή έστω συνοχής στο σενάριο. Η εκπληκτική η ερμηνεία της Ελίζαμπεθ Μος σε συνδυασμό με την κάπως φεμινιστική ματιά του σκηνοθέτη σε όλη την ιστορία είναι το δυνατό χαρτί της ταινίας. Στο τέλος υπάρχει και ανατροπή, η οποία όμως είναι τόσο υπερβολική που εν τέλει δεν πείθει.
Παρόλα αυτά δεν βαρέθηκα καθόλου οπότε θα βάλω ένα 7/10!

[Θεατής]

Είδα το Η δουλειά της του Νίκου Labot... Δυστυχώς η ταινία ήταν κακή, γεμάτη υπερβολές και υπερθεματισεις οι οποίες την έκαναν μια δυσάρεστη εμπειρία.
4/10*