The Hobbit: An Unexpected Journey (2012)

[Μπιατριξ Κιντο]

Τίτλος: The Hobbit: An Unexpected Journey
Ελληνικός τίτλος: Xόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι
Έτος παραγωγής: 2012
Σκηνοθέτης: Peter Jackson
Σενάριο: Fran Walsh, Peter Jackson, Philippa Boyens, Guillermo Del Toro
Ηθοποιοί: Martin Freeman, Richard Armitage, Ian McKellen, Andy Serkis
Πρωτότυπη μουσική: Howard Shore
Διάρκεια: 169'


Υπόθεση:
Ο Μπίλμπο Μπάγκινς ξεκινά να ανακτήσει το χαμένο Βασίλειο των Νάνων του Έρεμπορ από τον δράκο Νοσφιστή. Ο Μπίλμπο προσεγγίζεται ξαφνικά από το μάγο Γκάνταλφ τον Γκρίζο και γίνεται μέλος της ομάδας δεκατριών Νάνων, οι οποίοι ηγούνται από τον θρυλικό πολεμιστή, Θόριν Δρύασπη. Το ταξίδι τους περιλαμβάνει επικίνδυνα μονοπάτια, μέσω τοπίων γεμάτα με Τελώνια και Ορκ, θανάσιμους Βαργκς (λύκους), Γιγάντιες Αράχνες και Μάγους. Αν και ο στόχος τους βρίσκεται στην Ανατολή, στο Βουνό της Μοναξιάς, πρώτα θα πρέπει να αποδράσουν από τα τούνελ των Τελώνιων, όπου ο Μπίλμπο θα συναντήσει εκεί ένα πλάσμα που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα. Εκεί, ο Μπίλμπο θα πάρει στην κατοχή του το "πολύτιμο" δαχτυλίδι του Γκόλουμ, το οποίο διαθέτει απρόσμενες και χρήσιμες βοήθειες. Ένα απλό, χρυσό δαχτυλίδι που είναι δεμένο με τη μοίρα της Μέσης Γης.



'Αποψη:
Η ταινία είναι απλά εκθαμβωτική! Ο Πίτερ Τζάκσον και πάλι μεγαλουργεί. Ανταγωνίζεται με αξιώσεις τις ταινίες της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και κατά τη γνώμη μου ξεπερνά τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού! Ο Μάρτιν Φρίμαν ήταν εξαιρετικός σαν Μπίλμπο (νομίζω πως μαζί με τον Ρίτσαρντ Άρμιτατζ ήταν οι καλύτεροι από το καστ) και σαφώς καλύτερος από τον Ελάιζα Γουντ. Τα εφέ ήταν εκπληκτικά και η φωτογραφία εντυπωσιακή. Oι σκηνές μάχης επίσης εντυπωσιακές.
Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο από την τριλογία του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών, ίσως γιατί εδώ γίνεται καλύτερη σκιαγράφηση χαρακτήρων και η ταινία σου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, τόσο για τους χαρακτήρες, όσο και για την εξέλιξή της.
Βάζω 9/10 γιατί με εντυπωσίασε και με ενθουσίασε πολύ σαν περιπέτεια-φαντασίας, παρ'όλο που δεν είμαι αυτού του είδους ταινιών (να σημειώσω εδώ ότι οι άλλες δυο ταινίες της τριλογίας, μου άρεσαν επίσης, αλλά λιγότερο από την πρώτη).
Aν είστε φαν των βιβλίων του Τόλκιν, δεν θα απογοητευτείτε....

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ωραία παρουσίαση Μπιατριξ, απλά το πρώτο μέρος της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών είναι απλησίαστο κινηματογραφικά.
Ο Τζάκσον μέσα σε 3 ώρες κατάφερε να βάλει το κοινό στο πνεύμα ένας ολοκλήρου κόσμου.

Επίσης ο Ελάιτζα Γουντ μου φάνηκε απόλυτο ταιριαστός στον ρόλο του Φρόντο.
Έχοντας διαβάσει και τα βιβλία, νομίζω πως η επιλογή του ήταν απόλυτα επιτυχημένη.

Επιπλέον ο Φρόντο με τον Μπίλμπο και στα βιβλία ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες.
Πως κατέληξες λοιπόν στην "ανωτερότητα" του Φρίμαν;;

[Μπιατριξ Κιντο]

Ο Μπιλμπο αρχικα ειναι πιο θαρραλεος απο "παλλικαρι" απο τον Φροντο που για μενα ηταν ο πιο εκνευριστικος χαρακτηρας στον Αρχοντα. Επισης, η ερμηνεια του Φριμαν μου φανηκε πιο πειστικη. Δε ξερω, τον συμπαθησα περισσοτερο παντως....
Ο Γουντ ηταν καλος μονο στο Sin City, κατα τα αλλα, δε με ενθουσιαζει σαν ηθοποιος. Τα Χομπιτ τα απολαυσα περισσοτερο γιατι μου αρεσαν σαν υποθεση πιο πολυ και επισης για τους χαρακτηρες. Τον Αρχοντα δεν τον σνομπαρω, αλλα ηταν πολυ κουραστικο και βαρετο σε καποια σημεια (προσωπικη αποψη).

[Ξενέρωτας]

Παροτι μεγαλυτερη και καλυτερη παραγωγη απο τον Αρχοντα, μου φαινεται οτι δεν εχει την ιδια μαγεια. Ειχα ακουσει οτι το πηγαινανε για 2 ταινιες, αλλα επειδη δεν εφτανε ο χρονος, την "τραβηξαν" καπως, και αυτο φαινεται.

Δεν ξερω γιατι, αλα στις συγεκριμενες ταινιες ο σκηνοθετης ειχε μια εμμονη στα ακροβατικα και διαφορα εξωπραγματικα. Οι νανοι ολο πετανε και πιανουν πραγματα στον αερα, πεφτουν, τσουλανε και ξαναπεφτουν, τρεχουν, πηδανε και βαρανε λες και ειναι ο Σουπερ Μαριο. Ισως ηθελαν να φτιαξουν ενα 3δ υπερθεαμα αλλα δεν προσφερει κατι στην ταινια ουτε ειναι στο πνευμα του βιβλιου ή της Μεσης Γης.

Μου αρεσει που πηραν διαφορα στοιχεια της μυθολογιας και τα συνεθεσαν δημιουργικα. Εφοσον στο βιβλιο δεν υπαρχει καποιος κακος, δανειστηκαν το παλιο ορκ Αζογκ, σαν αυτον που κυνηγαει και εχει επικυρηξει τον Θοριν, ωστε να υπαρχει η απειλη του στη διαρκεια ολης της περιπετειας, αν και ολες τις σκηνες του τις βρηκα βαρετες (και btw δεν εχει κουρασει το αρχετυπο του "κακου αλμπινου"; ) Επισης εχει ενδιαφερον που δινουν σαρκα και οστα στον Ρανταγκαστ, ενα χαρακτηρα που αναφερεται στα βιβλια αλλα δεν συμμετεχει σε περιπετειες, την παρουσια του Λεγκολας, και το υπο-σεναριο με την επιστροφη των Ναζγκουλ και του Σαουρον.

Μου αρεσουν επισης διαφορες λεπτομερειες που εβαλαν εδω κι εκει που δειχνουν στοιχεια της κουλτουρας του καθε λαου, παροτι δεν αναφερονται ως τετοια στα βιβλια: οπως πχ οτι ο βασιλιας των ξωτικων καβαλαει ταρανδο (!?!?) ή οτι οι Νανοι καβαλανε κριους στη μαχη, κλπ.

[Μπιατριξ Κιντο]

Δεν ξερω γιατι, αλα στις συγεκριμενες ταινιες ο σκηνοθετης ειχε μια εμμονη στα ακροβατικα και διαφορα εξωπραγματικα. Οι νανοι ολο πετανε και πιανουν πραγματα στον αερα, πεφτουν, τσουλανε και ξαναπεφτουν, τρεχουν, πηδανε και βαρανε λες και ειναι ο Σουπερ Μαριο. Ισως ηθελαν να φτιαξουν ενα 3δ υπερθεαμα αλλα δεν προσφερει κατι στην ταινια ουτε ειναι στο πνευμα του βιβλιου ή της Μεσης Γης.

Xαχαχαχα, ναι αλλα τη βρηκα πολυ διασκεδαστικη!

[Ξενέρωτας]

Μιλαμε σε ενα σημειο της δευτερης ταινιας, εκει που επιτελους ανοιγουν τη μυστικηπορτα και μπαινουν στο βουνο, σε καποια φαση σκεφτομαι "πολλη ησυχια εχει, ακομα να δεις που τωρα θα ανοιξει μια τρυπα και θα πεσουν απο ψηλα ουρλιαζοντας". Και οντως εκεινη τη στιγμη ανοιγει μια παγιδα/καταπακτη και να σου να πεφτουν και να σβουριζουν σε μια εξωπραγματικα θεαματικη τσουληθρα, και τελικα να βγαινουν απο μια τρυπα ψηλα, πεφτοντας στο εδαφος, και να σηκωνοναι παντα χωρις να εχουν σπασει τιποτα. Εκεινη τη στιγμη σκεφτηκα: "κλασικα"

[Μπιατριξ Κιντο]

Χαχαχαχαχα, ναι, οντως.