Τίτλος: Kill Bill Volume 2
Έτος παραγωγής: 2004
Σκηνοθέτης: Quentin Tarantino
Σενάριο: Quentin Tarantino
Πρωτότυπη μουσική: Rza
Ηθοποιοί: Uma Thurman, David Carradine, Daryl Hannah, Michael Madsen
Διάρκεια: 137'
Kill Bill Vol 2 (2004)
Υπόθεση:
Η Νύφη συνεχίζει ακάθεκτη το αιματηρό ''έργο'' της, αποφασισμένη να εξοντώσει τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας δολοφόνων «Φονικά Ερπετά», που είχαν αποπειραθεί να τη δολοφονήσουν. Εφαρμόζοντας στο έπακρο όλες τις πολεμικές της δεξιότητες, ξεκινάει για τον απώτερο σκοπό της, την εξόντωση του Μπιλ, αρχηγού της συμμορίας, πρώην αφεντικού της και πρώην εραστή της. Στο δρόμο της, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον αδελφό του Μπιλ, Μπαντ και την μονόφθαλμη Ελ. Όμως η τελική μονομαχία της με τον Μπιλ θα την φέρει αντιμέτωπη με την αδυσώπητη αλήθεια....
Άποψη:
Παρά τις ενστάσεις πολλών, η ταινία παραμένει στυλιστικά άρτια και είχε χάρες που το 1 (το οποίο θεωρώ καταπληκτικό), δεν είχε....
Εδώ έχουμε μια μεγάλη αλλαγή στο ύφος.
Το montage, η φωτογραφία, τα χρώματα, οι φωτισμοί και τα προσεκτικά επιλεγμένα μουσικά κομμάτια, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και προσαρμόζονται ανάλογα με τη σκηνή, το επιζητούμενο συναίσθημα και το προσδοκόμενο αποτέλεσμα. Καινούργιο ''συστατικό'' η παρουσία του David Carradine στο ρόλο του τίτλου.
Μια ευχάριστη έκπληξη που δικαιώνει το δημιουργό για την επιλογή του, προσφέρει θετικά στη δημιουργία του κλίματος και συμμετέχει σε μερικές εξαιρετικές σκηνές.
Το «Kill Bill Vol.2» είναι διαφορετικό από το πρώτο μέρος, αλλά το ίδιο ενδιαφέρον. Ξεπερνώντας τις δύο ώρες σε διάρκεια, αφήνει σε δεύτερο πλάνο τις super-fun και super-βίαιες σκηνές.
Εδώ η ιστορία έρχεται πια σε πρώτη μοίρα (που αυτό εξ'αρχής ήταν το ζητούμενο) και αναπτύσσει τους χαρακτήρες, χαρίζοντας βάθος στο μύθο τους.
Επικεντρώνεται σε πρόσωπα, σχέσεις, παρελθόν, απαντάει σε ερωτήματα και φέρνει στο φως καινούργιες, άγνωστες πτυχές και ανατροπές.
Έχει πολύ λιγότερη βία, ποιοτικότερη μουσική, λιγότερο χαβαλετζίδικο ύφος και τα στυλιζαρισμένα σκηνοθετικά ευρήματα του προηγούμενου εδώ δεν υπάρχουν σε τόσο μεγάλο βαθμό αλλά δε χρειάζονται κιόλας (λόγω του περισσότερο ρεαλιστικού ύφους), ενώ δίνουν τη θέση τους σε ορισμένες αξέχαστα κλειστοφοβικές σκηνές.
Μοιάζει περισσότερο με δραματική περιπέτεια παρά με ταινία δράσης, όπως ήταν το «Vol.1». Εστιάζει περισσότερο στη σκιαγράφηση χαρακτήρων και στην πλοκή και εμβαθύνει στο διάλογο.
Εν ολίγοις, πολύ καλή και "διαφορετική" συνέχεια του πρώτου μέρους, με βάρος στο διάλογο (όπως σε παλιότερες ταινίες του Ταραντίνο) και με λιγότερη δράση, εξαιρετικά διασκεδαστική όμως και πάλι, με στυλ και "άποψη".
Βάζω 10/10, παρ'όλο που το 1 με ενθουσίασε και με εντυπωσίασε περισσότερο. Εδώ όμως, ο θεατής δικαιώνεται συναισθηματικά και στη ταινία υπάρχει μια εξέλιξη, που έλειπε από το αρκετά μονοδιάστατο σεναριακά Vol.1.
Ό,τι λείπει από το ένα μέρος, το συμπληρώνει το άλλο....γι'αυτό ακριβώς και είναι ορθότερο να λαμβάνουμε το Kill Bill σαν μία ενιαία ταινία που περιέχει τόσο δράμα, όσο και δράση, σε σαγηνεύει με την αισθητική της, ενώ παράλληλα σε συγκινεί με το βάθος της.
Είναι μία ταινία που πραγματικά κανένας σινεφίλ δεν πρέπει να χάσει και που αξίζει πάνω από μία προβολές.
Συμφωνω και επαυξανω! 
Παρ' ολα αυτα, συμφωνω σε αυτο που ειπες για τον πολυ διαλογο, καποιες διαλογικες σκηνες ηταν περιττες να μπουν στην ταινια.. νομιζω το παρακανε. Σε αυτο συμφωνω. 
Και κατα τη γνωμη μου, η ταινια δεν χρειαζοταν να ξεπερασει τις δυο ωρες σε διαρκεια..
