Καλές ταινίες που εμάς δεν μας άρεσαν

[Πολύνιους]

Ο Μονομάχος είναι κατά την γνώμη μου η πιο ανόητη ταινία με το πιο κοινότυπο σενάριο. Οταν κατέβηκε και ο αυτοκράτορας στην αρένα ήθελα να κλάψω και να γελάσω από την απέραντη βλακεία του σεναρίου. Αμερικανιά όσο τίποτα άλλο.

Δεν έχω δει τον μονομάχο, αλλά μου θύμισες αυτό το ωραίο διαφημιστικό:



Όχι, πόσο πιο αμερικανιά; πόσο πιο ηλίθιο;

[Κόρτο Μαλτέζε]

Για να λέμε την αλήθεια ο Κόμοδος ήταν λάτρης των μονομαχιών και συχνά έπαιρνε μέρος (όχι βέβαια σε μονομαχίες μέχρι θανάτου) αν και δεν πέθανε έτσι ακριβώς (που είναι κλεμμένο από την ταινία της δεκαετίας του 1960 Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας)

[Φαροφύλακας]

Από όσο θυμάμαι, στην ταινία ο Γλαδιάτορας ήταν αρκετά καταπονημένος και υπό την επήρεια κάποιας ουσίας ( ; ) οπότε δεν μου έμοιασε και τελείως απίθανο το ότι κατέβηκε ο αυτοκράτορας για να το παίξει παλικάρι.

Δεν την θυμάμαι σαν αριστούργημα την ταινία όμως σίγουρα έχει πολύ περισσότερα σενάρια να ψέξει κανείς μέχρι να φτάσει σε αυτό του Μονομάχου.

Μια ευχάριστη έκπληξη, για μένα, ήταν η Lisa Gerrard (των Dead Can Dance) στην μουσική επένδυση, αν και βέβαια όχι στις καλύτερες στιγμές της.

[Κόρτο Μαλτέζε]

Στην πραγματικότητα ο αυτοκράτορας στραγγαλίστικε από κάποιον μονομάχο στο μπάνιο. Φυσικά δεν ανακηρύχτηκε δημοκρατία αφού την επομένη (1η Ιανουαρίου του 193 μΧ) ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας ο Περτίναξ εγκαινιάζοντας το "Έτος των Πέντε Αυτοκρατόρων" (οι άλλοι 4 ήταν οι Δίδιος Ιουλιανός, Σεπτίμιος Σεβήρος, Κλαύδιος Αλβίνος και Πεσκένιος Νήγηρ, τελικά ο Σεβήρος επικράτησε εγκαινιάζοντας την δυναστεία των Σεβήρων που βασίλεψε ως το 235 μΧ)

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Το "Επάγγελμα ρεπόρτερ" του Αντονιόνι. Έκατσα να το δω λόγω Τζακ και με τα χίλια ζόρια έφτασα μέχρι τη μέση. Μιλάμε για τρελή βαρεμάρα.

Και συμφωνώ και με την Ίζι (δυστυχώς ) για το Grand Budapest. Γενικά δεν μου αρέσει αυτός ο σκηνοθέτης. Το Υδάτινες ιστορίες, για παράδειγμα, το έβγαλα μετά από κάνα μισάωρο, ενώ στο Moonrise Kingdom είδα αρκετές σκηνές σε fast forward.

Είναι αυτό που λέει η Πολύνιους παραπάνω. Έχει πολύ ιδιαίτερο στιλ ο Γουές Άντερσον. Πολύχρωμα σκηνικά, εκκεντρικοί χαρακτήρες, καμμένοι διάλογοι κ.α. Εμένα πάντως δεν μου αρέσει καθόλου.

[Φαροφύλακας]

Το "Επάγγελμα ρεπόρτερ" του Αντονιόνι. Έκατσα να το δω λόγω Τζακ και με τα χίλια ζόρια έφτασα μέχρι τη μέση. Μιλάμε για τρελή βαρεμάρα.

Συμφωνώ, αν κι εγώ την είδα μέχρι τέλους. Ο Αντωνιόνη έχει δώσει αυτό το συναρπαστικό "Blow Up" αλλά από εκεί και πέρα, ό,τι έχω δει ήταν εξάσκηση βαρεμάρας. Είδα το "Ζαμπρίσκη Πόιντ" για να δω πώς λειτουργεί το κομμάτι των Φλόιντ, και μέχρι να φτάσουμε εκεί, στο τέλος, δοκιμάστηκε απάνθρωπα η υπομονή μου, και στο "Επάγγελμα Ρεπόρτερ", απορούσα πώς μια τόσο ενδιαφέρουσα ιδέα, όπως είναι το να πάρεις τον ρόλο ενός ξένου ανθρώπου, και με έναν Τζακ Νίκολσον στα χέρια σου, να κάνεις άλλη μια τόσο αδιάφορη και βαρετή ταινία.

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Α, ναι, πράγματι, η κεντρική ιδέα έχει πολύ ενδιαφέρον.

[Χήθκλιφ]

Προσωπικά έχω τον Αντονιόνι πολύ ψηλά ως σκηνοθέτη και η συγκεκριμένη ταινία μολονότι δεν θεωρώ ότι ανήκει στις πιο αντιπροσωπευτικές του (όπως ούτε και η "Blow Up") μου έκανε εντύπωση και με προβλημάτισε. Την έχω δει δύο φορές, όμως έχει περάσει δεκαπενταετία και δεν την θυμάμαι όσο θα ήθελα, μάλλον θα ακολουθήσει σύντομα τρίτη θέαση από περιέργεια να διαπιστώσω γιατί σας φάνηκε τόσο βαρετή και τι επίδραση θα έχει στον τωρινό εαυτό μου.

Πάντως πρόκειται για έναν δημιουργό που έχει αφήσει πίσω του ορισμένα διαχρονικά κινηματογραφικά αριστουργήματα.

Σχετικά με το νήμα, μία ταινία που θεωρείται καλή αλλά εμένα με άφησε παντελώς αδιάφορη - αμέτοχη και γενικά δεν μου άρεσε καθόλου είναι η "Πολίτικη Κουζίνα" καθώς και πάμπολλες, κυρίως σύγχρονες, αμερικάνικες ταινίες. Έχω μάλιστα διαμορφώσει πλέον την προκατάληψη πως αν μία πρόσφατη αμερικάνικη ταινία φέρει υψηλή βαθμολογία στην Imdb, είναι σχεδόν βέβαιο πως εγώ θα την μισήσω.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Σχετικά με το νήμα, μία ταινία που θεωρείται καλή αλλά εμένα με άφησε παντελώς αδιάφορη και αμέτοχη και γενικά δεν μου άρεσε καθόλου είναι η "Πολίτικη Κουζίνα" καθώς και πάμπολλες, κυρίως σύγχρονες, αμερικάνικες ταινίες. Έχω μάλιστα διαμορφώσει πλέον την προκατάληψη πως όταν βλέπω μία πρόσφατη αμερικάνικη ταινία να έχει υψηλή βαθμολογία στην Imdb είναι σχεδόν βέβαιο πως θα την μισήσω.

Να και κάποιος που συμφωνούμε για την Πολίτικη Κουζίνα!!! Προσωπικά Χήκλιφ πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ταινία βγήκε εν μέσω της απόλυτης παρακμής του ελληνικού σινεμά γιαυτό έκανε και τόση μεγάλη εντύπωση. Δλδ ένα φυσιολογικό και ανθρώπινο στόρι ανάμεσα στο κρύο και σεξιστικό χιούμορ των υπολοιπων ταινιών...

όσο για τον αμερίκανικο κινηματογράφο έχω γραψει και εδώ στην Λέσχη ότι περνάει κρίση....

[Χήθκλιφ]

Χαίρομαι που συμφωνούμε (για άλλη μια φορά!) Δε Κιντ! Δεν είμαι εξοικειωμένη με τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, οι πρόσφατες ελληνικές ταινίες που έχω δει είναι μετρημένες στα δάχτυλα, αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Θα συμφωνήσω στο ότι ήταν μία απλή, καθημερινή ανθρώπινη ιστορία που δεν θα προκαλούσε τόση συγκίνηση εάν δεν ξεχώριζε μέσα στο το σύνολο που απαρτιζόταν από θλιβερές σεξο - κωμωδίες..

Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε η τοποθέτηση στην Κωνσταντινούπολη, καθώς πολλοί διακατέχονται από έμμονη νοσταλγία προς ένα χαμένο ανατολίτικο παρελθόν και κάθε σχετική αναφορά τους μαγεύει δίχως μεγάλη προσπάθεια (κάτι που δεν συμμερίζομαι και συνεπώς δεν έπιασε σε εμένα).