Ταινίες με σωσίες

[Νικόλας Δε Κιντ]

Χμμμ... Αν με ρωτάς κάτι τέτοιο θα σου πήγαινε!

[Ασάρα]

Εξαιρετική ταινία το Dead Ringers και όντως ο καλύτερος ρόλος του Άιρονς.

Σε καλωσόρισα ; Δεν σε καλωσόρισα;;;;
Ε δεν μπορεί παρά να σε καλωσορίσω μετά από τα καλά σου λόγια για τον αγαπημένο μου Κρόνενμπεργκ!!!
Καλώς ήρθες λοιπόν Άσαρα !!

Επίσης το Devil's Double μου τράβηξε την προσοχή! Λέω να την δω σύντομα!

Ευχαριστώ!

[Μυρμηγκοφάγος]

Χήθκλιφ, έχω τη συνήθεια να τραβάω κάποια screenshots και κατά την διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος της ταινίας, που την θυμάμαι ακόμη καλά. Και παρότι έχω διάφορα να βάλω όταν χρειαστεί, αρκετές φορές χρησιμοποιώ αυτά με τα οποία τις γνώρισα και μου έκαναν και μένα εντύπωση. Οπότε μη νομίζεις ότι έχω καμία ιδιαίτερη φωτογραφική ματιά

Από τη Wilczyca θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πρωταγωνιστή (δε μπορείς να φανταστείς πόσο θα ήθελα να τον έβλεπα στον ρόλο ενός δράκουλα με αυτό το μαλλί) σε κάτι παγωμένους επαρχιακούς δρόμους, όπου με βοηθάει στο να θυμάμαι την ατμόσφαιρα και μετά τους δυο δικούς του πυροβολισμούς, όπως φυσικά και την τελευταία σκηνή. Όταν όμως αυτά τα ξέρω, το μόνο που μένει για να επικεντρωθώ σε μια δεύτερη θέαση, είναι οι ατέλειες

Ασάρα, να σε ενημερώσω ότι τα καλά σου λόγια για τον Κρόνενμπεργκ δεν δημιουργούν μόνο φίλους, αλλά και εχθρούς

[Μπιατριξ Κιντο]

Θυμαμαι στο Pulp Fiction τη κοπελα που υποδυθηκε την Μεριλιν Μονροε....ηταν ιδια!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν είναι ακριβώς στο πνεύμα του νήματος η ανάρτηση σου Μπιατριξ αλλά δεν πειράζει.

Στο Pulp Fiction, ο Τραβόλτα με την Ούμα Θέρμαν πηγαίνουν για φαγητό σε ένα μαγαζί με σωσίες παλιών σταρ του Χόλιγουντ. Ως φυσικό επακόλουθο συναντούν και μια σωσία της Μέριλιν!

[Μπιατριξ Κιντο]

Ναι, αυτο λεω. Δεν εμοιαζε καταπληκτικα με την Μονροε;

[Νικόλας Δε Κιντ]

The One I Love (Αυτός που αγαπώ) (2014)

Ενδιαφέρουσα ταινία!
Τη είδα χθες και μου άρεσε πολύ! Αρκετά έξυπνο σενάριο και πολύ καλή σκηνοθεσία. Βέβαια υπήρχαν αρκετές "άγαρμπες" στιγμές στην εξέλιξη της πλοκής αλλά προσωπικά δεν με ενόχλησαν. Ίσως να ήταν και από απειρία του σκηνοθέτη. Σε γενικές γραμμές η ταινία είχε χιούμορ, μυστήριο και κυρίως φρέσκες ερμηνείες από τους 2 ηθοποιούς. Γυρίστηκε με σχεδόν μηδενικό μπάτζετ, σε ένα σπίτι με δυο και μόνο βασικούς πρωταγωνιστές κάτι που την ανεβάζει αυτομάτως σαν δημιουργία μιας και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ο καλός κινηματογράφος είναι απλός και το μόνο που χρειάζεται είναι έμπνευση...

[Μυρμηγκοφάγος]

Δύο ταινίες που είδα φέτος και με ικανοποίησαν. Η δεύτερη προτείνεται και σε όσους αρέσει το Καμπούκι.

The Third Shadow (1963)


Love, Thy Name Be Sorrow (1962)