Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Θεατής]

Σκεφτηκες κι εσύ...

να χωσουν ενα ξυπνητήρι στην κοπελίτσα μπας και γλιτώσουν όλοι οι υπόλοιποι?

Εγώ τα πέντε-δέκα λεπτά κλεμμενης απόλαυσης παλευω να σου δώσω...δεν έχω αλλες προσδοκίες...

[Μυρμηγκοφάγος]

Εννοείς να πεθάνει και να χάσω όλο το γέλιο από τα καμώματά της; κάποια στιγμή χρειάστηκε μάλιστα να το σταματήσω γιατί με είχε πιάσει νευρικό (πάλι καλά που δεν το είδα σινεμά, θα με είχαν πετάξει με τις κλωτσιές και με το δίκιο τους). Αν μια σκέψη πάντως κυριάρχησε καθ’ όλη την ταινία, αυτή ήταν τι θα γινόταν αν του φύτευαν μια σφαίρα στο κεφάλι. Και έπρεπε σχεδόν να τελειώσει για να μου απαντήσουν το ερώτημα. Αλλά φαντάζομαι στο μυαλό του σκηνοθέτη, το 2020 (που και διαδραματίζεται) η Αμερική έχει καταστρέψει όλα της κυριολεκτικά τα όπλα και έχει καταργήσει τον στρατό. Γιατί πραγματικά δεν έχω άλλη εξήγηση για το πως αυτά τα πλάσματα δεν εξοντώθηκαν σε χρόνο ντε-τε.

Το “The Housemaid” μου κατέληξε αδύναμο, αλλά βλεπόταν ευχάριστα, ειδικά όσο μου λειτουργούσε ως μαύρη κωμωδία. Για μια στιγμή, κανά μισάωρο πριν το τέλος, πήγε να πάρει μια πιο δραματική τροπή (το οποίο και θα μου έφερνε όλα όσα με ενόχλησαν στη φόρα), αλλά σχετικά σύντομα επανήλθε και το κλείσιμο μου επικύρωσε τον τρόπο που το χειρίστηκα, ...

παρότι γενικά δεν μου αρέσει όταν ακυρώνονται κατ΄αυτόν τον τρόπο τα πάντα.

Πολύ μου άρεσε και η υπηρέτρια με το μυστηριώδες, οριακά μισότρελο βλέμμα, ειδικά όταν έκανε τις εμφανίσεις της πίσω από την μπαλκονόπορτα

[Θεατής]

Για να μην μιλήσουμε για τις απεριόριστες δυνατότητες εξόντωσης με παγίδες των πλασμάτων που έτρεχαν σαν τρελά σε κάθε ήχο...τέλος πάντων...

Χαχαχα ναι...τον επαιξε καλά τον ρολο της η υπηρέτρια...

[Φαροφύλακας]

Διαβάζοντας εδώ εσάς για το A Quite Place (2018) έριξα να το δω. Θεωρητικά είχε θεματολογία που μου αρέσει πολύ. Δυστυχώς, βαρέθηκα εξαρχής πολύ. Το περισσότερο που μου προκάλεσε ήταν η απορία εάν η νοηματική που χρησιμοποιούν στην ταινία είναι πραγματική, διότι μου φαινόταν πολύ απλή: κάνανε μια κινησούλα κι από κάτω είχε δυο γραμμές υποτίτλους. Οπότε έβαλα δίπλα δεύτερο παράθυρο και έβλεπα ταυτόχρονα βιδεάκια στο youTube για νοηματικές γλώσσες.

(σχολιασμός για την νοηματική της ταινίας από άτομο που ξέρει νοηματική εδώ, από 7:23 ως 8:41)

Ένα 3☆ ίσως. (Ακόμα παίζει η ταινία αλλά μάλλον δεν θα δω το μισάωρο που απομένει).

[Θεατής]

Είδα τα

Ready Player One 2018 του Σπίλμπεργκ...εφηβική περιπέτεια που βλέπεται ευχάριστα και απο όσους γυροφερνουν στα δεύτερα -αντα μιας και βρίθει αναφορών σε όλη την κουλτούρα: απο συσκευές ,παιχνίδια, ταινίες,μουσικές κτλ των 80s (Νικόλα,Φαρε)...μέχρι εκεί όμως,για να περάσει όμορφα η ώρα...λίγο πανω απο την βάση...

Downsizing με την ανακάλυψη της σμίκρυνσης των ανθρώπων...μου άφησε αντιφατικά συναισθήματα...σε κάποια σημεία ηταν ενδιαφέρουσα όπως πχ έχει ενα σχετικά καλό χιούμορ αλλά ο συνδυασμός της με το δράμα δεν δούλεψε...έπρεπε να μείνει κατά την γνώμη μου ή στο ένα ή στο άλλο...κάπου στην βάση λοιπόν...

Boy missing,2016 του Πούλο (contratiempo,el cuerpo) απορω πως δεν τον έχει αρπάξει ακόμα το Χόλυγουντ τον ισπανό μιας και κανει ενδιαφέρουσες περιπέτειες μυστηρίου-εγκληματος που τόσο δείχνει να έχει ανάγκη μπας και ξεφυγει απο το τέλμα των φραντσαιζ...βλέπεται ευχάριστα...

[Μυρμηγκοφάγος]

Πέτρο, το green planet το κρατάτε για κάποια ειδική περίσταση;

Φάρε, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Με τα τόσα καλά λόγια που γράφτηκαν ούτε εγώ δεν θα μπορούσα ν’ αντισταθώ

υ.γ. Θ' αποφύγω να αποκαλύψω την άποψη μου για το “player one”. Δεν υπάρχει περίπτωση να του αντισταθείς άμα την διαβάσεις και θα έχω τύψεις μετά

[Θεατής]

Μερμηγκα το save the green planet το έβαλα σχετικά άμεσα να το δω αλλά γύρω στο εικοσαλεπτο δεν αντεξα και το παρατησα για άλλη στιγμή...επειδή δεν το έχω δει λοιπόν ολόκληρο δεν εξεφρασα άποψη ακόμη...μιας και σε πέτυχα όμως για πες: αλλάζει στυλ παρακάτω ή συνεχίζει τόσο αδιάφορο οσο στα πρώτα λεπτά?

[Μυρμηγκοφάγος]

Και σε μένα το πρώτο εβδομηντάλεπτο δεν λειτούργησε καθόλου. Από εκεί και έπειτα όμως άρχισε να γίνεται χαοτικό και το διασκέδασα. Με εμπιστεύεσαι όμως στα κορεάτικα;

[Θεατής]

Χαοτικό ε? Χμμμ...θα το ξαναπροσπαθησω...

[Φαροφύλακας]

είχα όρεξη για μια βλακειίτσα και την βρήκα: Game Night (2018)

Θες ότι μου αρέσει ο Τζέισον Μπέιτμαν του Arrested Development, θες ότι μου άρεσε πολύ η ηλεκτρονική μουσική, ξεκίνησα να βλέπω με καλή διάθεση και γέλασα σε αρκετά σημεία.

Η φαρσοκωμωδία βασίζεται πάντα σε μια δυο χοντράδες τις οποίες δέχεσαι εξορισμού. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τί είναι αυτό που κάνει την μία φαρσοκωμωδία να δουλεύει και την άλλη όχι.

Εδώ η μεγαλύτερη απογοήτευση, που άρχισε να χτυπάει ήδη νωρίς, ήταν το εξαιρετικά βλακώδες για μένα σενάριο.

Ένα 2☆.