Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Φαροφύλακας]

Γνωρίζοντας πως ο Τζάρμους δεν μου πάει, κάθισα και είδα το Paterson (2016).

Κατά κύριο λόγο, παρακολουθούμε την ίδια αδιάφορη μέρα να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή ίσως πήγα να βρω κάποιο ενδιαφέρον στις διάφορες αναφορές, όπως τους καταράκτες, δηλ. πως ίσως αποκαλυφθεί κάτι ενδιαφέρον σχετικά με αυτές, αλλά δεν.

Ένα 3☆.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Γνωρίζοντας πως ο Τζάρμους δεν μου πάει,

Τι έχεις δει έως τώρα από Τζάρμους Φάρε;

[Φαροφύλακας]

Όχι πολλά και τώρα που κοιτάζω βλέπω πως έχω 7 στο Down by Law, 7 στο Only Lovers Left Alive και 8 στο Night on Earth, άρα δεν ξέρω γιατί διαμαρτύρομαι.

(Νομίζω πάντως πως είναι από εποχές που ήμουν πολύ πιο χουβαρντάς στα βαθμουλάκια )

[Νικόλας Δε Κιντ]

Προσωπικά θα σου πρότεινα τις παρακάτω ταινίες του Τζάρμους!

Ghost Dog
Broken flowers

[Μυρμηγκοφάγος]

Θα έλεγα Χήθκλιφ, ότι αυτή η καλλιτεχνική τελειότητα είναι το σήμα κατατεθέν του Epstein. Σε ότι έχω δει την νιώθω (“Finis Terrae”, “The Faithful Heart”, “La belle Nivernaise”, “The Storm-Tamer” και κάπως λιγότερο στο “Mauprat”, που την βρήκα όμως ικανοποιητική), αλλά δυστυχώς συνηθίζει να κάνει κάποιες επιλογές που μου χαλάνε την εμπειρία. Οι μόνες εξαιρέσεις είναι το “The Fall of the House of Usher”, που δυστυχώς δεν κατάφερε να μου προκαλέσει κάποια συναισθήματα και το αγαπημένο “The Storm-Tamer” που λόγω της μικρής του διάρκειας και μόνο, δεν συμπεριλήφθηκε στην λίστα με τις αγαπημένες μου της εποχής - αν και τώρα που το σκέφτομαι, αφού συμπεριέλαβα το “The Little Match Girl”, θα μπορούσα να συμπεριλάβω και αυτό.

Θέλω επίσης πολύ να δω το “Chanson d'Armor”, αλλά την τελευταία φορά που κοίταξα δεν βρήκα υπότιτλους

υ.γ. Να υποθέσω ότι αφού είδες αυτό, είδες και τα άλλα που υποσχέθηκες ότι έχουν προτεραιότητα;

[Φαροφύλακας]

Προσωπικά θα σου πρότεινα τις παρακάτω ταινίες του Τζάρμους!

Ghost Dog
Broken flowers

Ναι, είδα που παινεύατε το Ghost Dog, και στο τρέιλερ μοιάζει πως έχει και... πλοκή! (ω ουρανοί!) οπότε ίσως πάρει κι αυτό την σειρά του κάποια στιγμή.

[Χήθκλιφ]

Εγώ από την άλλη Φαροφύλακα, θα έλεγα να μην πιεστείς να συνεχίσεις με τον σκηνοθέτη αφού το στιλ του δεν σου ταιριάζει, ακόμα και στην περίπτωση της προσωπικά λατρεμένης, Ghost Dog, παρά την πιο δεμένη υπόθεση, δεν ξέρω αν θα βρεις την διαφορά που θα την διαχωρίσει στα μάτια σου από την υπόλοιπη φιλμογραφία του αφού δεν παύει να είναι ο ίδιος σκηνοθέτης που αφήνει το χαρακτηριστικό του στίγμα σε κάθε ταινία του. Δηλαδή και στην Ghost Dog οι ρυθμοί είναι χαλαροί, δεν έχει ιδιαίτερη αγωνία, οι διάλογοι είναι λιγοστοί κι εσωστρεφείς ενώ επικρατεί η γνώριμη απαθής αταραξία..

Μυρμηγκοφάγε ο Επστάιν μου ταίριαξε πολύ και δεν θα μείνω σε αυτή τη μια ταινία, θέλω να τον εξερευνήσω, παρόλο που ενδόμυχα ξέρω ότι η θανατερή, εκστατική εμπειρία που βίωσα με τους Άσερ είναι μάλλον αδύνατο να επαναληφθεί με άλλη δική του (απλά γιατί έτσι γίνεται δυστυχώς συνήθως). Όσο για τις προτεραιότητες, είμαι άσχημα πιεσμένη από διάφορα αυτό το διάστημα και επιλέγω λίγο πιο αυθόρμητα ταινίες, ανάλογα με την διάθεση της στιγμής προσπαθώντας να μην πιέζομαι επιπλέον από τα δικά μου «πρέπει». Έχω μάλιστα αφήσει στη μέση ταινίες στις οποίες θα επιστρέψω (π.χ. Golem) και άλλες που δεν θα το κάνω (π.χ. Polisse, την οποία δεν χρειάστηκε να ολοκληρώσω για να της βάλω ένα εκνευρισμένο δυάρι). Δεν θέλω λοιπόν να χαραμίσω κάποια που μπορεί να μου βγει στραβά λόγω ενός γενικότερου «στραβώματος» ..!

Είδα την ταινία Poulet aux prunes (κοτόπουλο με δαμάσκηνα) (2011)
Ένα θέμα βαρύ και θλιβερό δίνεται εδώ με τρόπο γαλήνιο και νηφάλιο. ανάλαφρο, αλλά όχι αβαρή με μικρές αλλά έντονα κωμικές εξάρσεις και μία διάθεση αξιοπρεπούς μελαγχολίας να διαποτίζει την ατμόσφαιρα της ταινίας, πηγάζοντας από τον κεντρικό της ήρωα. Όταν καταστρέφεται το λατρεμένο του βιολί, ο Νασέρ Αλί, διακεκριμένος και διάσημος μουσικός, χάνει κάθε επιθυμία για ζωή. Έπειτα από απονενοημένες απόπειρες να βρει ένα βιολί άξιο να αντικαταστήσει εκείνο που έχασε, καταλαβαίνει πως είναι μάταιο και αποφασίζει να πεθάνει.. Άλλη μια μοναδική ερμηνεία από τον αγαπημένο μου Ματιέ Αμαλρίκ, σε μια ταινία με αγαπημένη θεματολογία - θάνατος και δη αυτοκτονία, έρωτας, Τέχνη και λατρεία για την Τέχνη, δοσμένα σαν ένα γλυκόπικρο παραμύθι. Λεπταίσθητα μακάβρια και ιδιόρρυθμα κωμική (ιδίως στην σκηνή όπου δίνουν όπιο στο ενοχλητικό μικρό αγόρι για να πάψει - για λίγο - να είναι ενοχλητικό με αποτέλεσμα να πέσει σε λήθαργο για ώρες μοιάζοντας ξαφνικά αγγελικό.. σχεδόν) αλλά και ονειροπόλα και μελαγχολική. 8/10

[Φαροφύλακας]

Ναι μωρέ. Κι απορώ και με τους βαθμούς που βλέπω στις ταινίες του Τζάρμους από την άποψη πως το Down by Law, στην μνήμη μου το έχω καταγράψει σαν μια κάπως αδιάφορη ταινία και στο Only Lovers, στο οποίο είχε και στοιχεία που μπορώ να εκτιμήσω, έγραψα:

Είναι σαν να μας έκανε τις καλύτερες προετοιμασίες, να έστρωσε με τον πιο αξιοθαύμαστο τρόπο το πιο αριστοκρατικό τραπέζι και... να μην μας σέρβιρε ποτέ.

κι όντως, έτσι και την θυμάμαι.

[Φαροφύλακας]

Είδα το Lucía y el Sexo (2001). Μου άρεσαν τα σημεία όταν άγγιζε το μεταφυσικό και το ονειρικό. Μου άρεσε και το δραματοποιημένο φεγγάρι, ειδικά εκεί με τα σύννεφα να περνούν από μπροστά του. Έμοιαζε ευχάριστα με τέχνημα πολύ παλιάς ασπρόμαυρης ταινίας. Ομοίως μού άρεσαν κάποιες μαγικές αναφορές, όπως το ότι το νησί δεν ήταν νησί αλλά επέπλεε στην θάλασσα. Η μουσική επένδυση πολύ καλή. Δυστυχώς, η όλη σκηνή με το μπέιμπι σίτινγκ με χάλασε αρκετά καθώς δυσκολευόμουν να την δεχτώ ως πειστική, από την αρχή έως το τέλος.

Πως δηλ. μια μάνα, όσο χίπισσα κι αν είναι, αφήνει το κοριτσάκι της με έναν άγνωστο, που μάλλον θα έχει σεξ με την μπεϊμπισίτερ, και που πράγματι βρίσκεται στο κρεβάτι να λέει παραμύθια στην μικρή κτλ. κτλ. καθώς και η επίθεση του σκύλου στο άκαβλο κτλ.

Εντωμεταξύ η Ελένα μου μοιάζει τόσο πολύ φυσιογνωμικά, εξωτερικά, σε συμπεριφορά, στα πάντα της, με μια παλιά μου φίλη.

Όπως και να 'χει, η πλοκή με άφησε κάπως αδιάφορο στο μεγαλύτερο μέρος της. Η σκηνή του τέλους, με όλες τις αναπάντεχες συναντήσεις, μου άρεσε.

Με συγκινεί πολύ η συνάντηση δυο εραστών ύστερα από πολλά χρόνια.

Ένα 6☆

[Ιαβερης]

Είδα το Three Billboards Outside Ebbing Missouri και είμαι λιγάκι μπερδεμένος. Ενδιαφέρον και πολλά υποσχόμενο στην αρχή σενάριο, εξαιρετική μουσική επένδυση, ήδη έχω βάλει τα περισσότερα κομμάτια που ακούστηκαν στην playlist μου, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ και η Frances McDormand στο ρόλο της, χαλάλι το Όσκαρ που θα πάρει αύριο το βράδυ. ΟΜΩΣ κάτι έλειπε και δεν μπορώ να προσδιορισω ακριβώς τι ήταν αυτό το κάτι. Περίμενα μια έκρηξη, μια σύγκρουση ανάμεσα στην πρωταγωνίστρια και τον περίγυρό της. Όχι πως δεν έγινε αλλά μου φάνηκε κάπως χλιαρή. Επίσης δεν με έπεισε αρκετά η μεταστροφή του ψυχάκια αστυνομικού όπως και ο πολύ πρόωρος κατ'εμέ θάνατος του Χάρελσον, γενικά το σενάριο μου φάνηκε ότι είχε κάποια κενά. Σε γενικές γραμμές ήταν μια πολύ πολύ καλή ταινία που σίγουρα θα ξαναδώ κάποια στιγμή, μόνο και μόνο για να ξαναπολαύσω τη Frances McDormand. Ίσως στη δεύτερη θέαση μου λυθούν οι όποιες σεναριακές απορίες.