Ποια ταινία είδες πρόσφατα;

[Μυρμηγκοφάγος]

Δεν είπα κάτι παραπάνω Φάρε γιατί δεν ήθελα να σε προϊδεάσω, μιας και είναι νομίζω η πιο ιδιαίτερη του ταινία. Πέρα από αυτό τώρα, εμένα εδώ μου θύμισε Χίτσκοκ, που τα πάντα έχουν μια θέση και μια σημασία και στο δικό μου μυαλό αυτό πάντα καταλήγει να μου καταστρέφει τη φυσικότητα.

Στον Λιντς ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να αποκρυπτογραφήσω τις ταινίες του και είχα πάντα την άνεση να αφήσω τη μαγεία να με συνεπάρει, χωρίς να με ενδιαφέρει αν εν τέλη θα καταλάβω, ή όχι. Εδώ απλά τα πάντα μου κατέληξαν τόσο τεχνητά, που κάθε λέξη, σκηνή και μορφασμός μου προκαλούσε δυσφορία από πολύ νωρίς.

Έλλη, κοιτάζω το αβατάριό σου και ψάχνω να βρω που είναι κρυμμένη η γυμνή κοπέλα

[Φαροφύλακας]

Κάπου θα συμφωνήσω μαζί σου. Παρότι πιστεύω πως ο Λιντς τοποθετεί όσο κανείς άλλος κρυμένες σημασίες και στην παραμικρή λεπτομέρεια, η αφήγηση από εκεί και πέρα γλιστράει και με συνεπαίρνει δίχως να χρειάζεται να σταθώ στις σημασίες. Η μαγεία είναι όλη εκεί και δίχως τις σημασίες και τα νοήματα κι ίσως αυτό είναι που τον κάνει τόσο μεγάλο σκηνοθέτη.

Εδώ έμοιαζε να είχε προσπαθήσει ακριβώς αυτό, να κρύψει σημασίες λιντσεϊκά, στο λυκόφως του υποσυνείδητου, αλλά το αποτέλεσμα σε μένα έφτασε κάπως τεχνητό κι επιτειδευμένο.

@Έλλη, όσον αφορά τον τίτλο (βιβλίου ή ταινίας, της ιστορίας τέλος πάντων), νομίζω πως το "άνθρωπος αντίγραφο" είναι εν μέρει εντάξει, από την άποψη πως περιγράφει έστω την επιφάνεια της ιδέας. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι πως αυτός ο τίτλος μοιάζει να υποννοεί πως ο ένας είναι το ορίτζιναλ κι ο άλλος το αντίγραφο, ενώ στην ταινία δεν φαίνεται να προκύπτει κάτι τέτοιο. Περισσότερο οι δύο όψεις ενός νομίσματος, ή ίσως απλά οι δύο εκδοχές ενός ανθρώπου.

[Φαροφύλακας]

Ήμουν τυχερός. τελευταία.. Είδα το Ne le dis à personne (2006), καιρό είχα να δω τόσο καλό θρίλερ αγωνίας

Δεν θυμόμουν πολλά από το Ne le dis à personne (2006), μοναχά ότι μου άρεσε. Το ξανάδα και μου ξανάρεσε. Πολύ καλή κι η μουσική. Θα ανεβάσω το 8άρι που βλέπω πως έχω στην imdb σε 9☆.


(Μου αρέσει που είναι σαν να κρατάει κανείς ημερολόγιο, εδώ στην ΚΛ. Ρίχνεις μια αναζήτηση και βλέπεις πότε είδες κάτι και πώς σου είχε φανεί. )

[Μυρμηγκοφάγος]

Με τσιγκλάς Φάρε, αν και με συγκρατεί κάπως που η Ίζι παλαιότερα το χαρακτήρισε ως χιτσκοκικό

[Φαροφύλακας]

Έχει κάποια χιτσκοκικά στοιχεία. Νομίζω πως δεν θα σου αρέσει (που πάντα είναι το ασφαλές στοίχημα, βέβαια, με σένα).

Μέσα σε όλα έχει το στοιχείο της παντοτινής, προσυλωμένης αγάπης ενός άντρα στην αγαπημένη που χάθηκε. Δηλ. είναι και λίγο ρομάντζο.

[Μυρμηγκοφάγος]

Ναι, δυστυχώς δεν. Δε χρειάστηκε καν να ξεκινήσει η ιστορία για να με απωθήσει και μου ήταν αρκετές όλες αυτές οι μουσικές στην αρχή για να με αποσυντονίσει πλήρως. Η χρονική στιγμή της εμπλοκής του Μπρούνο στην ιστορία ήταν και η χαριστική βολή, από την οποία και δεν υπήρχε πια γυρισμός. Και αυτό το να τους βλέπουμε στο τέλος να μας εξηγούν τα πάντα (με twist φυσικά) μου έχει καταλήξει κυριολεκτικά ανυπόφορο.

Το χειρότερο όμως είναι ότι είμαι σε ένα σημείο πια, που θεωρώ ότι για να ξαναδώ σύγχρονο Γαλλικό σινεμά πρέπει να περάσουν μήνες. Μου έχει δημιουργηθεί μια απέχθεια που δεν την έχω καν για τον Κορεάτικο

[Φαροφύλακας]

Να μην μιλήσουμε για αμερικανικό, δε!

[Μυρμηγκοφάγος]

Κατά κάποιον τρόπο νομίζω τον προτιμώ γιατί ξέρω τι με περιμένει, ενώ εδώ σκέφτομαι όλες αυτές που μου αρέσουν από 60s/70s και με πιάνουν εξαπίνης

[Φαροφύλακας]

Είδα το Bad Teacher (2011). Κακή κωμωδία από αυτές που βγάζει εύκολα το Χόλιγουντ προτιμώντας και τιμώντας την Κάμερον Ντίαζ. Παρόλα αυτά ένα παραπανίσιο 4☆ μιας κι είχα όρεξη να δω μια τέτοια βλακεία κι ήξερα τί έβλεπα.

[Φαροφύλακας]

Έπαιζε στην τηλεόραση εχθές το When a Man Loves a Woman (1994) όπου η Μεγκ Ράιαν υποδύεται την αλκοολική. Μου έκανε εντύπωση πόσο δεν έμοιαζε για αλκοολική με το καθαρό της πρόσωπο και τα καθαρά της μάτια. Ακόμα και στην συμπεριφορά, σε όλα. Τίποτε δεν θύμιζε άνθρωπο που παλεύει με τον εθισμό του.