Game of Thrones (2011-2019)

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ όταν είδα την Άρυα ολομόναχη με μια ομάδα οπλισμένων αντρών, ανησύχησα!

Η συγκεκριμένη σκηνή φτιάχτηκε για να προωθηθεί ο Άγγλος Τζαστιν Μπίμπερ...

Αυτός...


Έλεος...

Μετά από αυτό το πέρασμα του από το Game of Thrones ο συγκεκριμένος κατέβασε τον λογαριασμό του στο τουίτερ μιας και δεν άντεξε το κράξιμο...

[Έλλη Μ]

Ειμαστε καμποσοι στους οποιους αρεσει πολυ αυτή η σειρα αλλα, πραγματικα, το σημερινο επεισόδιο ηταν για γελια, σε σημεια.

You are my weakness. Δηλαδη, αληθεια τωρα; Ξεπατικωσαν κανα Φωσκολο;;
Τα σπανε οι σεναριογραφοι.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μόνο αυτό λες εσύ;;;

Οι ατάκες του Τζον Σνόου θυμίζουν Πάολο Κοέλιο πια!

[Φαροφύλακας]

Τα μάτια μου ξανακολλήσανε στην οθόνη.

Πάντα έβρισκα το σενάριο πειστικό στο γκωθ (γκέιμ ωφ θρώουνς)

Ο Σαμ που τον γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, το πώς οι μικρές λένε μεγάλια λόγια αλλά δεν θα προλάβουν, το πώς θα υπάρξει η ειρωνική κουβέντα "προστάτης" για τον Θείων κι αυτός φυσικά θα δικαιώσει την ειρωνία αφού θα ξυπνήσει μέσα του το τραύμα της δειλίας (αν και δεν ειπώθηκε η τελευταία πράξη), το πώς οι δυο αρμάδες ήταν γραφτό να συγκρουστούν πρώτες και πώς ο πονηρός και τρελός θείος έκανε το σαχ ματ, το πώς η Άρια ακολούθησε την καρδιά της ύστερα από τόσα χρόνια μακριά από την οικογένειά της, το πώς η Σάμσα έχει πια την σοφία της φρικτής ζωής που πέρασε, το πώς εκεί στο Νότο δεν είναι λυκοφιλίες του Κινγξ Λάντινγκ κι αβρότητες (Γιάννης Χιονιάς και Μικροδάχτυλος) κτλ. Γενικά, όποια εξέλιξη δω στην πλοκή γνέφω με σοφή συγκατάβαση το κεφάλι.

Ειδικά το "είσαι η αδυναμία μου" είναι κάτι που σίγουρα το έχω πει κατορθώντας να μην έχω δει Φώσκολο στην ζωή μου. Και άλλα πολύ αντίστοιχα. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, και πέρα απ' την πλάκα, η αδερφή μου ισχυρίζεται πως μιλάω "αφύσικα όπως μιλαν στις ταινίες", οπότε....

(Εντωμεταξύ, στην σκηνή που την έχει η Έλλη για γέλια, εμένα βούρκωνε το μάτι μου. Μπας κι έχασα τελικά που αγνόησα τον Φώσκολο; )

[Έλλη Μ]

Μόνο αυτό λες εσύ;;;

Οχι, εχω να πω κι άλλα, όμως νυσταζα χθες.

Μια από τις μεγάλες σοφίες που ακούστηκαν στο χθεσινό επεισόδιο ήταν από τον αρχιμέιστερ: Αφού οι δράκοι τραυματιζονται, τοτε θα σκοτώνονται κιολας. Σοκ!! Σα να λεει: Τον χειμωνα, χιονιζει. Πότε χιονιζει, πότε δε χιονιζει.

Μετα, στα υπογεια του παλατιου, ο Μέιστερ απαυτουλης ειχε τους τεχνιτες και δουλευανε για μηνες, άοκνα, αδιάκοπα, νυχθημερον, για να φτιαξουν ενα υπερόπλο που να αντιμετωπιζει αποτελεσματικα τους Δρακους, ένα όπλο που όμοιο του δε θα είχε ξαναδεί ο τότε γνωστός κόσμος. Κι εκει που περιμενεις να σου αποκαλυφθει κατι σπουδαιο, κατι αντιστοιχο των ταινιων του τζεημς μποντ, απο αυτα τα υπεροπλα των κακων, εναν δούρειο ηχο, βρε αδερφε, της παρουσιαζει ενα τοξο;!;!;! (γκριματσα αλα Μπένυ Χιλ). Ενα τοξο λιγο μεγαλύτερο απο αυτο που ειχε ο Τζοφρι κι επαιζε με τα κορίτσα (σικ) του, το οποιο ειναι ικανο να σκοτωσει εναν ακινητοποιημενο δρακο (αφου ειναι αγαλμα, ρε συ Έλλη!!!) σε αποσταση μερικων μετρων. Απορω με τη Σερσεη, πώς και δεν του το δωσε να το φαει.

Στο συμβουλιο της Νταινερυς δε, τι να πω! Απο τη μια απειλει τον Βαρυς οτι θα τον καψει ζωντανό, απο την αλλη ονειρευεται εναν ψιλοαναιμακτο πόλεμο, γιατι θελει να μπει στις καρδιες του λαουτζίκου. Τοτε τι λυσσαξε να συγκεντρωσει στρατο απο Ασπιλους, Αμόλυντους και Ντοθρακιους; Παει να καλυψει το κενο της μητροτητας, θα μου πειτε (μιας κι ειναι ολοι τους παιδια της, αρα κι αδέρφια μεταξυ τους) και δε θα πειστω. Και σχεδιάζουνε, λοιπον, ΤΟ κολπο γκροσσο: να τους περικυκλωσουνε. Εδω, φιλοι, αν ηταν μαγκας ο σκηνοθετης, θα επρεπε να φτιαξει μια σκηνη με αναδρομη στο μελλον, ντυνοντας τη με το surround me απο 3 11 porter και θα βουλωνε τις κακοβουλες γλωσσες σαν τη δικη μου.

Τελος, σε περιπτωση που σας διεφυγε, ο Νταβος, στο συμβουλιο του Βορρα, έχοντας συγκεντρώσει τους άρχοντες για να παιξουνε bingo, τους λέει, παρεμπιπτόντως, οτι οι Ναητγουόκερς σκοτωνονται και με φωτια, εκτός από το δρακόγυαλο. Και ποιος παράγει φωτια;, ρωταει η σοφη κουκουβαγια, χωρις να περιμενει απάντηση φυσικα, μιας και πρόκειται για υπονοούμενο-επιχειρημα υπέρ του να πάει ο Σνόου μια βόλτα κατά κει και να αφησει τη ΣαΜσα (καλό, φαροφύλακα) στο πόδι του (το αριστερό).

Προς υπεράσπισή μου, όμως, κι εγώ βούρκωσα σ’ εκείνη τη σκηνή, μάλλον για τους αντιθέτους λόγους. Βέβαια, ανεξαρτήτως του λόγου, λίγο κλάμα καλό είναι, καθαρίζουν και τα μάτια. (μια ατάκα, άξια να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο από τα επόμενα επεισόδια του got

[Νικόλας Δε Κιντ]

και να αφησει τη ΣαΜσα (καλό, φαροφύλακα) στο πόδι του (το αριστερό).

Το είχα δει κι εγώ αυτό!!

Φάρος έκανε μίξη Κάφκα και GoT!!

[Ίζι]

Απορώ που σας φάνηκε αστεία η ατάκα του Άσπιλου. Προσωπικά μάσησα, και μάλιστα πολύ Γενικά ο έρωτας αυτός με τη Μισαντέι είναι τραγικός (λόγω της αναπηρίας) αλλά και πολύ έντονος κι ανθρώπινος.

Το επεισόδιο ήταν υπέροχο. Ξεχώρισα τη σκηνή ανάμεσα σε Άρυα και Νυμέρια.

[Φαροφύλακας]

Οτιδήποτε μπορεί να φανεί αστείο σε οποιονδήποτε. Κατά τ’ άλλα όσα σημειώνει η Έλλη προσωπικά νομίζω πως στέκουν μια χαρά. Όπως και το σχέδιο πολιορκίας. Νομίζω πως έχει να κάνει περισσότερο με τί διάθεση στρώνεται ο καθένας να δει την σειρά. Όπως π.χ. την παρέα που στρώνεται να δει θρίλερ για να γελάσει.

Μάλιστα το μόνο πράγμα που μοιάζει να μην στέκει αφορά μεν τον πόλεμο αλλά δεν το σημειώνετε.

Κι αυτό είναι το θέμα της τροφοδοσίας. Το να έχεις ένα τεράστιο στρατιωτικό σώμα κοστίζει τεράστιους πόρους και θέλει σταθερή γραμμή ανεφοδιασμού. Π.χ. τώρα που προσγειώθηκαν στην νέα ήπειρο, είναι θέμα πού θα βρεθεί η καθημερινή τροφή ενός τόσο τεράστιου σώματος.

Οι άντρες που απαρτίζουν ένα στράτευμα είναι αντιπαραγωγικοί. Εάν δεν ήταν εκεί θα ήταν αγρότες, κτηνοτρόφοι κτλ. και θα παρήγαγαν. Τώρα είναι το αντίθετο: όχι μόνο δεν παράγουν αλλά καταναλώνουν καθημερινά. Κατά κύριο λόγο την τροφή την αγοράζουν ή την απαλλοτριώνουν στερώντας την από πολίτες (βλέπε π.χ. κατοχική πείνα στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο).

Η Καλίση θα πρέπει να έφερε μαζί της τροφή με τα καράβια της, διότι στο Γούστερος θα χρειαστεί χρόνο για να οργανώσει γραμμή ανεφοδιασμού.

Βέβαια, στην σειρά το θέμα αυτό δεν μας το δείχνει οπότε και εμείς υποθέτουμε πως με κάποιον τρόπο είναι λυμένο. Παρόλα αυτά, ακριβώς επειδή είναι τεράστιο θέμα (μπορεί να διαλύσει οργανωμένο και ισχυρό στράτευμα) θα μου άρεσε να έβλεπα πώς το χειρίζονται. Μέσα μου μένει σαν εκκρεμότητα.

Κατά τ’ άλλα η στρατηγική οργάνωση της επίθεσης από την Καλίση εμένα —δίχως να είμαι κι ειδικός, βέβαια— μου στέκει αν και ομολογώ πως δεν έχω εικόνα για τους αριθμούς. Ίσως τους αναφέρανε κάποια στιγμή αλλά δεν τους συγκράτησα. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, βέβαια, έχω για τις μάχες σε τακτικό επίπεδο.

Μέχρι τώρα όλες μοιάζει να στέκουν. Για μένα είναι καταφανές πως ο Ρ.Ρ. έχει κάνει το μάθημά του κι έχει μελετήσει πόλεμο, στρατηγική και ιστορικές μάχες. Συχνά στις μάχες στο GoT βλέπεις μοτίβα από ιστορικές μάχες (όπως π.χ. στον ερχομό των ξεκούραστων ενισχύσεων του Μικροδάχτυλου, που μεταστρέφει την ισορροπία και έκβαση της μάχης.)

Είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει αρκετά (όπως θα έχετε καταλάβει άλλωστε από τις παρουσιάσεις πολεμικών ντοκιμαντέρ που έχω κάνει κτλ. )

[Έλλη Μ]

Είναι αλήθεια οτι έχω αλλεργία στην κοινοτοπία και στα κλισέ, ή, πιο σωστά, σε αυτά που φαίνονται εμένα ως τέτοια. Ειναι ένα θέμα που δουλεύω ακόμη με τον γιατρό μου. (Μια εμμονούλα αντικαθιστά μιαν άλλη εμμονούλα). Κομμάτια των διαλόγων του επεισοδίου μου φάνηκαν ως τέτοια, χωρίς να μου αφαιρεί ιδιαίτερα απο την απολαυση που μου προκαλεί αυτή η σειρά.
Ο φαροφύλακας, πολύ σωστά και λογικά, επισημαινει τα "πραγματικά" κενά του σεναρίου. Εγώ, όταν ακούω πόλεμο, ως πρώτο πράγμα σκέφτομαι ένα στιχάκι του Πανούση, ουτε πώς θα φάνε, ούτε πώς θα κινηθούν τα στρατεύματα κ.λπ. Δηλαδή, ντουβάρι.
Μπορεί να μην ειμαι ευσυγκίνητη (ίσως και λίγο καφρος) είμαι ευκολόπιστη, όμως, τόσο που άνετα πείθομαι απο την ανάρτηση απο πάνω πως ο φαροφύλακας (θα μπορούσε να) είναι μέγας στρατηλάτης.
Επίσης, έχει κανείς καταλάβει γιατι ο Μικροδάχτυλος χαμογελάει μονίμως αυτάρεσκα και με ύφος: "θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε;"

[Φαροφύλακας]

Είναι αλήθεια οτι έχω αλλεργία στην κοινοτοπία και στα κλισέ, ή, πιο σωστά, σε αυτά που φαίνονται εμένα ως τέτοια.

Δεν θα ήταν κάπως εξαντλητικό να πρέπει να σκαρφιζόμαστε κάθε μέρα νέους τρόπους για να πούμε καλημέρα;