Searching for Sugar Man (2012)

[Πολύνιους]

Τίτλος: Searching for Sugar Man
Έτος παραγωγής: 2012
Σκηνοθέτης: Malik Bendjellou
Σενάριο: Malik Bendjellou (written by), Stephen 'Sugar' Segerman (article 'Sugar and the Sugar Man'), Craig Bartholomew Strydom
Ηθοποιοί: Saoirse Ronan, Gemma Arterton, Sam Riley ...
Πρωτότυπη μουσική: Sixto Rodriguez
Διάρκεια: 86΄
imdb

Υπόθεση
Δύο Νοτιοαφρικανοί ψάχνουν να βρουν τι απέγινε ο αγαπημένος τους ανεμερικάνος ροκ σταρ των σέβεντις, Rodriguez.

Άποψη
Πάρα πολύ συγκινητική ταινία για έναν ροκ σταρ που ποτέ δεν βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε στην Αμερική, απ' όπου ξεκίνησε, αλλά στην Νότιο Αφρική είχε κάνει θραύση, ήταν "πιο γνωστός κι απ' τον Έλβις Πρίσλεϊ" - κάτι που εκείνος δεν έμαθε, μιας και δεν πήρε ποτέ τα χρήματα απ' τους δίσκους που πούλησε εκεί και μιας και εκεί κανείς δεν αναζήτησε ίχνη του, γιατί, όπως λένε οι δύο συντελεστές του ντοκιμαντέρ, ήταν δύσκολο καθώς ζούσαν υπό το καθεστώς Απαρτχάιντ.



Το συγκινητικό είναι πως δύο θαυμαστές του Ροντρίγκεζ, χρόνια αργότερα, θα έψαχναν τόσο πολύ για την ιστορία αυτού του ανθρώπου που δεν γνώριζαν τίποτε άλλο γι' αυτόν εκτός από την μουσική του και την φωτογραφία του στο εξώφυλλο του δίσκου, και είναι, επίσης, και ο ίδιος ο Ροντρίγκεζ και η ζωή του, μέσα από λόγια ανθρώπων που των γνώριζαν, ο ντροπαλός χαρακτήρας του και η σεμνή ζωή που διάλεξε να ζήσει. Και το ντοκιμαντέρ, κατά την γνώμη μου, σεβάστηκε απόλυτα αυτόν τον χαρακτήρα του Ροντρίγκεζ, φτιάχνοντας μια ταινία γι' αυτόν, επίσης σεμνή και, έτσι, και τρυφερή.

Η ταινία έχει εκπλήξεις, για 'μένα ο ίδιος ο Ροντρίγκεζ ήταν μια έκπληξη, μιας και είχα ακούσει μόνο το "Sugar Man", κι έτσι, δεν έχει σημασία να πει κανείς πολλά πιστεύω. Είναι ένα ντοκιμαντέρ για ένα ροκ σύμβολο, το οποίο, όμως απέχει πολύ απ' το συνηθισμένο ροκ εν ρολ στυλ. Την προτείνω ανεπιφύλακτα, αν αρέσουν γενικά οι ταινίες για μουσικούς.

"But thanks for you time, then you can thank me for mine"



Τρέιλερ

[Ονειρευτής]

Η περίπτωση του Sixto Diaz Rodriguez πρέπει να είναι μοναδική στον χώρο της μουσικής. Στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής έδρασε κυρίως προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 - αρχές '70, όπου έκανε live εμφανίσεις σε διάφορα μπαρ της εποχής. Εκείνη την εποχή υπόγραψε με την Sussex Records και κυκλοφόρησε όλους κι όλους δύο δίσκους, το "Cold Fact" το 1970 και το "Coming from Reality" τον επόμενο χρόνο. (Είχε προηγηθεί βέβαια κι ένα σινγκλάκι στην Impact Records με τίτλο "I'll Slip Away").

Τα δύο άλμπουμ που κυκλοφόρησε έκαναν ελάχιστες πωλήσεις στις Η.Π.Α. και σύντομα λύθηκε η συνεργασία του με την Sussex, η οποία με την σειρά της έκλεισε το 1975. Την περίοδο που τον έδιωξαν, ο Ροντρίγκεζ δούλευε σ' έναν τρίτο δίσκο, ο οποίος εν τέλει δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Ροντρίγκεζ παρέμενε σχετικά άγνωστος στην πατρίδα του, και έχοντας παρατήσει πλέον την μουσική, εργαζόταν ως οικοδόμος για τα προς το ζειν, τα τραγούδια του αποκτούσαν σταδιακά περισσότερο χρόνο στα ραδιόφωνα της Αυστραλίας, της Μποτσουάνα, της Νέας Ζηλανδίας, της Νότιας Αφρικής και της Ζιμπάμπουε. Η δισκογραφική Blue Goose Music αγόρασε τα δικαιώματα των δίσκων του Ροντρίγκεζ για την Αυστραλία και εξέδωσε τα δύο άλμπουμ, καθώς και μία συλλογή με τίτλο "At His Best", το 1977. Το άλμπουμ αυτό έγινε πλατινένιο στην Νότια Αφρική, και για μία περίοδο υπήρξε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας της μουσικής του Ροντρίγκεζ με τον κόσμο. Πολύ συχνά τον συνέκριναν με τους σύγχρονούς του, Bob Dylan και Cat Stevens. Ορισμένα τραγούδια του μετατράπηκαν σε αντικαθεστωτικούς ύμνους στην Νότια Αφρική, όπου επηρέασε αρκετούς καλλιτέχνες οι οποίοι αντιτίθεντο στο Απαρτχάιντ.

Το γεγονός αυτό γίνεται η αφορμή για την ταινία «Searching for Sugar Man» γιατί αυτό που συνέβη στην Νότιο Αφρική με τον Ροντρίγκεζ δεν έχει προηγούμενο, ως συνιστώσα της πραγματικής ουσίας της τέχνης, και αυτό επειδή τα τραγούδια του αποτέλεσαν την μουσική υπόκρουση θα έλεγε κανείς του κινήματος κατά του Απαρτχάιντ. Με τους δίσκους του να καταστρέφονται από τους λογοκριτές, χιλιάδες φαν να τους αγοράζουν παράνομα, γενιές να μεγαλώνουν με τους στίχους του και την αφρικανική αλτερνατίβα των ‘90ς μουσικών να παραδέχονται ότι αυτός ήταν η έμπνευσή τους. Το 1991 κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά και τα δύο άλμπουμ του Ροντρίγκεζ σε CD στη Νότια Αφρική, συντηρώντας την αναγνωρισιμότητά του. Παρ' όλα αυτά, ελάχιστες λεπτομέρειες της ζωής του καλλιτέχνη είχαν γίνει γνωστές στους φαν του και κυκλοφορούσε έντονα η φημολογία πως ο Ροντρίγκεζ είχε αυτοκτονήσει στην διάρκεια μίας συναυλίας του, προς τα τέλη της δεκαετίας του '70.

Όταν είδα την ταινία δεν ήξερα για αυτόν μουσικό πέρα από το όνομα του και κάποια από τα τραγούδια του - τα οποία μετά την ταινία άρχισαν να ακούγονται κατά κόρο στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Παρακολουθώντας όμως την ταινία διαπίστωσα πως ο σκηνοθέτης Malik Bendjelloul, συνθέτει ένα ντοκιμαντέρ-μηχανή αναζήτησης για το τι ήταν και το τι συνέβη σ' αυτόν τον μουσικό. Το κατασκευάζει με μπόλικο σασπένς συνδυάζοντας το, απόλυτα επιτυχημένα με τον ψυχαγωγικό ενθουσιασμό των δύο θαυμαστών-ερευνητών του.

Το "Searching for Sugar Man" κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στα βρετανικά βραβεία BAFTA στις 10 Φεβρουαρίου 2013.
Οι διακρίσεις της ταινίας δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 13 Ιανουαρίου 2013 προτάθηκε, και στις 24 Φεβρουαρίου κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην 85η Απονομή των Βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Μια πραγματικά πολύ καλή ταινία.