Φόρμα: Επιστροφή του ήρωα στην ενεργό δράση.

[Ονειρευτής]

Ο ήρωας σ' αυτή την θεματολογία ταινιών είναι εξειδικευμένος επαγγελματίας στο είδος του, ο οποίος μετά από κάποια αποτυχημένη αποστολή- που παρακολουθούμε συνήθως στην αρχή της ταινίας - με τραγικά αποτελέσματα, αποσύρεται από την ενεργό δράση, για να επανέλθει ξανά, αφού μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα και ύστερα από παρακάλια, δελεαστικές προσφορές ή ηθικούς λόγους, σε μια νέα αποστολή.
Αυτού του είδους οι ταινίες ανήκουν κυρίως στην κατηγορία των περιπετειωδών ταινιών με χαρακτηριστικά αντιπροσωπευτικά δείγματα τα παρακάτω:

CLIFFHANGER (Βαρομετρικό Χαμηλό) (1993)
Ο Γκέιμπ Γουόκερ ανήκει στην ορειβατική ομάδα διάσωσης, που δρα στα Βραχώδη 'Ορη. 'Οταν αποτυγχάνει να σώσει την ζωή μιας φίλης του και γίνεται μάρτυρας της θανάσιμης πτώσης της, ο Γουόκερ φεύγει μακρυά, εγκαταλείποντας τους φίλους του και την κοπέλα του, σε μια προσπάθεια να συμβιβαστεί με τις "ενοχές" του.
Οκτώ μήνες αργότερα, επιχειρείται μια αεροπειρατία πάνω από τα Βραχώδη 'Ορη, με λεία 100 εκατομμύρια δολάρια. Ο Γουόκερ επιστρέφει και καλείται να πάρει μέρος στη διάσωση από έναν συνάδελφό του.

DARK TIDE (Σε βαθιά νερά) (2012)
Μία επαγγελματίας δασκάλα καταδύσεων, η Κέιτι, επιστρέφει στα γνώριμα βαθιά νερά, ένα χρόνο μετά τη σχεδόν μοιραία συνάντηση της με ένα μεγάλο λευκό καρχαρία, συνοδεύοντας έναν εκατομμυριούχο οποίος αναζητά την ένταση και την περιπέτεια.

Vertical Limit (Όρια αντοχής) (2000)
Ένας ριψοκίνδυνος ορειβάτης, που έχει παρατήσει το άθλημα ύστερα από μια οικογενειακή τραγωδία, επιστρέφει και αποπειράται να αναρριχηθεί στο Κ2, την πιο επικίνδυνη βουνοκορφή του κόσμου, για να σώσει την παγιδευμένη αδελφή του.

Hostage (Διπλή ομηρία)(2005)
Ο Τζεφ Τάλι, πρώην διαπραγματευτής της αστυνομίας σε υποθέσεις ομηρίας, αποτυγχάνει σε μία υπόθεση με θύματα δύο αθώους ομήρους. Οι τύψεις τον αναγκάζουν να αποσυρθεί σε μια επαρχιακή πόλη ως διοικητής του τοπικού αστυνομικού τμήματος, μέχρι την στιγμή που τρεις νεαροί, παραβιάζουν το σπίτι ενός πάμπλουτου και διεφθαρμένου λογιστή, που ξεπλένει χρήμα κρατώντας ως ομήρους τον ίδιον και την οικογένεια του. Το περιστατικό αναγκάζει τον Τάλι να αναλάβει χρέη διαπραγματευτή για μια ακόμη φορά. Αυτό όμως που κάνει τον Jeff να παραμείνει υπεύθυνος στην υπόθεση είναι μια δεύτερη ομηρία, αυτή τη φορά με θύματα τη γυναίκα και την κόρη του.

Υπάρχουν ακόμα αρκετές ταινίες που μου διαφεύγουν αυτή την στιγμή. Όποιος/α έχει να προσθέσει κάτι σχετικό στον κατάλογο της συγκεκριμένης φόρμας θα εκτιμηθεί δεόντως.

[Ξενέρωτας]

Πλακα πλακα σκεφτομουν κατι παρομοιο με αυτο το θεμα προσφατα. Συγκεκριμενα σκεφτομουν για ταινιες που αφορουν βετερανους που εχουν ενα "παρελθον" πισω τους. Βλεποντας την ταινια, με τη βοηθεια σποραδικων αναφορων του παρελθοντος, γεμιζουμε τα κενα με τη φαντασια μας.

Στον Πολεμο των Αστρων (1977 αλλα και συνεχειες) εχουμε τον Ομπι-Ουαν Κενομπι, γερο Τζενται και βετερανο του Πολεμου των Κλωνων. Ολη η ιστορια διαδραματιζεται πολυ μετα την ενδοξη εποχη των Τζενται και εχουμε μονο μια σκια της. Ακολουθουμε τον Λουκ που γνωριζει τον Ομπι-Ουαν και τα μαθαινει ολα απο την αρχη. Για δεκαετιες η λεξη Τζενται ηταν σημειο αναφορας στο επος του ΠτΑ παροτι ποτε δεν εμφανιστηκε καποιος ακμαιος Τζενται στις 3 κλασσικες ταινιες, μεχρι που κυκλοφορησαν τα πρικουελ, οπου, για πρωτη φορα, ειδαμε το πως ηταν πραγματικα οι Τζενται.

Στον ιδιο κλιμα βρισκεται το κομικ και η ταινια Watchmen (1985/2009) που αφορα συνταξιουχους μασκοφορους ηρωες, να επανερχονται στο προσκηνιο πολυ μετα την εποχη της δρασης τους. Διαφορα φλας μπακ και αναφορες στο παρελθουν δινουν μια εικονα απο τις παλιες τους περιπετειες. Χαρη στην ταινια, κυκλοφορησε νεα σειρα κομικς που αφορα το παρελθον των ηρωων.

Τελος στην ταινια RED (2010) που ειναι κι αυτη βασισμενη σε κομικ, εχουμε μια ομαδα βετερανων πρακτορων και κατασκοπων που ξαναενωνουν τις δυναμεις τους γιανα προστατευθουν απο μια καινουργια απειλη.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Και το Taken με τον Λιαμ Νίσον δεν έχει παρόμοια υπόθεση;
Δεν το θυμάμαι καλά βέβαια, αλλά νομίζω πως ο Λιαμ επέστρεψε στην ενεργό δράση για να σώσει την κόρη του από ένα κύκλωμα πορνείας...

[Ονειρευτής]

Αν και οι αναφορές σας Ξενέρωτα και Νικόλα (ναι σωστά θυμάσαι) ταιριάζουν στον τίτλο του νήματος, ο οποίος βέβαια είναι συνοπτικά διατυπωμένος, εντούτοις δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοούσα. Στην φόρμα των ταινιών που αναφέρομαι, ο ήρωας αποσύρεται εξαιτίας κάποιου άτυχου γεγονότος στο οποίο θεωρείται υπεύθυνος επειδή δεν χειρίστηκε αποτελεσματικά μια κατάσταση, με άμεσο αποτέλεσμα κάποιος οι κάποιοι να χάσουν την ζωή τους.

Αυτό συνήθως γίνεται αντιληπτό στον θεατή στα πρώτα λεπτά και κοινό χαρακτηριστικό αυτών των ταινιών είναι η ένδειξη στην οθόνη επί παραδείγματι : «Δύο χρόνια αργότερα», όπου δηλαδή μετά την παρέλευση κάποιου χρονικού διαστήματος μια καινούργια υπόθεση αναγκάζει τον ήρωα να επανέλθει ως ειδικός για την διεκπεραίωσή της.

Τόσο το Red και το Watchman όσο και το Taken που αναφέρετε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σ’ αυτές τις ταινίες οι ήρωες έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση και επανέρχονται σε μια καινούργια περιπέτεια χωρίς κάποιο τραυματικό παρελθόν. Στην φόρμα στην οποία αναφέρομαι, ο ήρωας βαρύνεται από το τραυματικό παρελθόν ενός προσωπικού εσφαλμένου χειρισμού, στο οποίο κάποιες φορές δεν είναι άμεσα υπεύθυνος και του οποίου οι τύψεις ή οι καταστάσεις τον αναγκάζουν να πάρει την απόφαση να αποσυρθεί.

Ένα σχετικό παράδειγμα μιας ακόμα ταινίας που βασίζεται σ’ αυτή την φόρμα είναι η «Εντολή εξόντωσης» (Virtuosity) (1995) του Brett Leonard με τους Denzel Washington και Russell Crowe.

Σ’ αυτή την ταινία ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, υποδύεται έναν πρώην αστυνομικό (Parker Barnes) του οποίου η οικογένεια δολοφονήθηκε από έναν τρομοκράτη, ονόματι Matthew Grimes. Φυλακίζεται επειδή σκοτώνοντας τον, σκότωσε κατά λάθος και δύο δημοσιογράφους που βρισκόταν στο κρησφύγετο του.
Αρκετά χρόνια αργότερα δέχτηκε να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης αστυνομικών, το οποίο βασιζόταν σε εικονική πραγματικότητα και περιελάμβανε δολοφονικούς χαρακτήρες, το προφίλ των οποίων περιείχε στοιχεία από πραγματικούς δολοφόνους.
Ο χειρότερος από αυτούς ο SID 6.7 (Ράσελ Κρόου) θα "δραπετεύσει" στον πραγματικό κόσμο μέσα σε τεχνικό σώμα με τρομερές ικανότητες. Το προφίλ του SID 6.7 σχεδιάστηκε με στοιχεία από 183 δολοφόνους, μεταξύ των οποίων και ο Matthew Grimes.
Όταν η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο, το συμβούλιο της αστυνομίας προτείνει στον Barnes να κυνηγήσει τον SID 6.7, τον οποίο είχε αντιμετωπίσει μέσα στην εικονική πραγματικότητα, με αντάλλαγμα την ελευθερία του.

Σ’ αυτή την ταινία έχουμε το στοιχείο της φόρμας που εννοώ δηλαδή :
α) τραυματικό γεγονός ( λανθασμένος χειρισμός κατά την δολοφονία του τρομοκράτη Matthew Grimes)
β) απόσυρση του ήρωα (εν τω προκειμένω φυλάκιση) και
γ) η μετά από χρόνια επανεμφάνιση του ήρωα σε μια παρεμφερή υπόθεση (καταδίωξη του εικονικού δολοφόνου με τα χαρακτηριστικά του Matthew Grimes)

(Παρεμπίπτοντος πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία καθώς συνδυάζει επιστημονική φαντασία και δράση με δύο μεγάλα ονόματα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους)




(Πιστεύω πως στην πορεία θα θυμηθώ και άλλες παρεμφερείς ταινίες που βασίζονται σ' αυτή την φόρμα)

[Ονειρευτής]

Μια ταινία που είδα πρόσφατα ήταν το Our brand is Crisis και νομίζω πως πληροί τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί και αυτή στην συγκεκριμένη φόρμα, αφού στην ταινία μια ομάδα Αμερικανών συμβούλων απευθύνεται στην έμπειρη πολιτική σύμβουλο Τζέιν Μπόντιν (Μπούλοκ) με το ψευδώνυμο «Καλάμιτι Τζέιν», για να ηγηθεί της προεκλογικής προσπάθειας, προκειμένου να βοηθήσει τον ελάχιστα δημοφιλή πρόεδρο της Βολιβίας να επανεκλέγει, παρότι η ίδια έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση ζώντας απομονωμένη.
Απέναντι στην Τζέιν θα σταθεί ο μεγαλύτερος της αντίπαλος, Πατ Κάτι (Θόρτον), ο οποίος θα αναλάβει την προώθηση του πολιτικού τους αντιπάλου, ανατρέποντας της ισορροπίες και κάνοντας την προεκλογική καμπάνια, προσωπική υπόθεση.
Υπάρχει και τραυματικό γεγονός στην ιστορία, αφού η Τζέιν αισθάνεται υπεύθυνη για την αυτοκτονία της νεαρής κόρης υποψηφίου, του οποίου είχε αναλάβει την προεκλογική εκστρατεία στο παρελθόν.

Η ταινία είναι παραγωγής 2015 και χωρίς να παρουσιάζει κάτι το ιδιαίτερο παρακολουθείται με ενδιαφέρον (υπάρχουν κάποιες έμεσες πολιτικές αναφορές οι οποίες νομίζω πως μας αφορούν ως έθνος). Η Σάντρα, της οποίας η υποκριτική τέχνη δεν ξεπερνάει τα κλισέ στα οποία μας έχει συνηθίσει χρόνια τώρα, παρ' όλο ότι έχει μεγαλώσει εντούτοις παραμένει μία άκρως γοητευτική γυναίκα!

Υ.Γ. Ακολουθεί τρειλεράκι