Γεωργία είδα το
You're not you και, εντάξει, μου μαύρισε την ψυχή.
Φρικτή ασθένεια η ALS, σε κάνει να αναρωτιέσαι πού στο καλό βρίσκουν τη δύναμη αυτοί οι άνθρωποι να ζουν την κάθε μέρα, όταν μάλιστα δεν έχουν πρόσβαση στις καλύτερες ιατρικές παροχές όπως η πρωταγωνίστρια. Και να συνειδητοποιείς, βέβαια, πόσο σκληρή και πόσο άδικη μπορεί να γίνει η ζωή.
Οι ερμηνεία της Σουόνκ ήταν εκπληκτική, και μου άρεσε πολύ η σχέση ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Δεν υπάρχουν πολλές καλές ταινίες με θέμα τη γυναικεία φιλία. Αυτή βέβαια ανήκει και στην ευρύτερη φόρμα ταινιών με έναν προβληματικό ή προβληματισμένο νεαρό χαρακτήρα που επηρεάζεται έντονα κι αλλάζει τη ζωή του, χάρη στη σχέση του με κάποιο μεγαλύτερο, άρρωστο ή ανάπηρο άτομο. \
Απ' την ταινία ήθελα κάτι παραπάνω, και κυρίως περισσότερο ρεαλισμό στην αρρώστια και την απόγνωση. Η Σουόνκ παραήταν καλογυαλισμένη σε όλη τη διάρκεια, καλοντυμένη, όμορφη. Ένας τόσο άρρωστος άνθρωπος τυχαίνει να 'ναι κι αχτένιστος καμιά φορά. Όμως αυτό που θα ήθελα να δω είναι τις αλλαγές στο χαρακτήρα που προκαλεί η αρρώστια. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι οι άρρωστοι ανιδιοτελείς και να παρακολουθούν με ένα πικρό χαμόγελο τις ευτυχισμένες στιγμές των άλλων. Θα ήθελα να δω οργή, πικρία, ζήλια, όλα αυτά τα τόσο ανθρώπινα. Υπήρχαν και τέτοιες στιγμές, αλλά λίγες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου άρεσε, αντιθέτως μου άρεσε πολύ! Τη βαθμολογώ με 7/10, γιατί πιστεύω ότι αν ήταν λίγο πιο τολμηρή και, ας πούμε, λιγότερο πολιτικά ορθή θα ήταν πολύ καλύτερη.