Δες μια αγαπημένη μου ταινία — 3 (Φεβ. 2016)

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως υπάρχει διάθεση από κάποιους από εμάς για άλλη μια γύρα. Ας δηλώσουμε εδώ ενδιαφέρον και 1 Φλεβάρη κάνουμε την κλήρωση, τί λέτε;


Δεν θα κληρωθεί ζευγάρι της τελευταίας γύρας και για να συμμετέχει κάποιος θα πρέπει να έχει εκπληρώσει παλιότερες "υποχρεώσεις". Εδώ κι οι κανόνες.

[Χήθκλιφ]

Εγώ ήμουν ήδη μέσα! Γενικά απολαμβάνω το συγκεκριμένο παιχνίδι

[Ζόφος]

Πάμε πάμε!

House (1977)
Ebola Syndrome (1996)
Gozu: Yakuza Horror Theater (2003)

[Ίζι]

Επιτέλους!

Από μένα, αυτή τη φορά, τρεις προτάσεις απ' την ευρεία κατηγορία του τρόμου. Από τις πιο χαϊδεμένες μου ταινίες, στα 10άρια με τόνο μου, όμως... δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι θα σας αρέσουν Νιώθω ότι ρισκάρω και με τις τρεις, όμως τις προηγούμενες φορές έπαιξα πιο safe οπότε...

1. Silent Hill (2006)
(Απ' τις λίγες ταινίες που με έχουν τρομάξει πραγματικά, κι εξακολουθεί να με επηρεάζει 10 χρόνια μετά την πρώτη θέαση.)

2. The Cabin in the Woods (2012)
(Μια αμφιλεγόμενη ταινία που έχει φανατικούς θαυμαστές και εξίσου φανατικούς πολέμιους. Καλύτερα να τη δείτε ανυποψίαστοι, και κυρίως ΜΗΝ δείτε το τρέιλερ!)

3. Martyrs (2008)
(Αυτό δείτε το μόνο αν αντέχετε τις ακραίες σκηνές φυσικής και ψυχολογικής βίας. Απαιτεί πολύ γερό στομάχι. Συμβουλεύω να διαβάσετε την παρουσίαση που του έχω και τίποτε άλλο!)

Ελπίζω να μη με βρίσει το ταίρι μου.

[Φαροφύλακας]

Καλά, Ίζι, την 3η σου επιλογή απλά δεν μπορώ να την δω!

Πήγα να πω, γιατί περιορίζεις το ταίρι σου στα θρίλερ, αλλά από την άλλη σκέφτομαι, αυτό θα πει Ίζι.

Εγώ θα τραβήξω κάρτες από την προηγούμενη μου τράπουλα:

• Blow-Up (1966) — Γιατί με συναρπάζει η ιδέα να συμβεί κάτι τρομακτικό μπρος στα μάτια σου δίχως να το υποπτευτείς καν την στιγμή που συμβαίνει κι έπειτα, αναδρομικά, να αρχίσεις να βλέπεις, να καταλαβαίνεις.
• Ko to Tamo Peva (Το Λεωφορείο) (1980) — Μια κωμωδία που καταφέρνει εύκολα πολύ περισσότερα από όσα πασχίζουν να καταφέρουν κάτι τεράστιοι προϋπολογισμοί και άτσαλα σενάρια του Χόλιγουντ.
• The Gods Must Be Crazy (1980) — Απλά, μια πολύ αγαπημένη κωμωδία, όπως θα έπρεπε να είναι οι κωμωδίες, κατά την γνώμη μου.

[Μεταλλαγμένη]

Επιτέλους, γιατί δεν σας είχα προλάβει την τελευταία φορά!

Λοιπόν, έχω αποφασίσει - στο βαθμό βέβαια που μπορώ - όλες οι ταινίες που προτείνω να ανήκουν είτε στο ίδιο είδος (όπως έκανε η Ιζι παραπάνω) είτε να έχουν παρόμοια θεματολογία. Να είναι δηλαδή σαν αφιέρωμα. Δεν νομίζω να κουράσει αυτό το εκάστοτε ταίρι μου δεδομένου ότι οι περισσότεροι δεν βλέπουν όλες τις ταινίες.

Ξεκινάω με αφιέρωμα στο "Παρενδυτικό Δράμα". Το ενδιαφέρον είναι ότι σε καθεμιά από τις παρακάτω ταινίες, ο/η πρωταγωνιστής/στρια επιλέγει, για διαφορετικό λόγο, να ντύνεται με ρούχα του αντίθετου φύλου.

1) La Mala Educacion, 2004 (Κακή Εκπαίδευση), του Αλμοδόβαρ.

2) Αόρατη Ζωή, 2010 (Peacock), του Michael Lander.

3) Albert Nobbs(2011), του Rodrigo Garcia.

House (1977)

Αυτό είναι από τα επόμενα θρίλερ που θέλω να δω! Εντελώς κουλό τρέιλερ!!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Λέω να ακολουθήσω την Ίζι και να παρατήσω τα safe

Sibiriada (1979)
Marketa Lazarová (1967)
Zemlya (1930)

[Χήθκλιφ]

Μεταλλαγμένη αν τύχουμε μαζί είμαι σίγουρη πως θα απολαύσω πολύ τις ταινίες σου (εκτός από την κακή εκπαίδευση που έχω ήδη δει)! Το «παρενδυτικό δράμα» ακούγεται πολύ δελεαστικό ως θεματική κατηγορία!

Αυτή την φορά θα τολμήσω κι εγώ (αφού η Ίζι έκανε την αρχή και ο Μυρμηγκοφάγος την συνέχισε) να προτείνω τρεις πολύ προσωπικές ταινίες από την αφρόκρεμα των λατρεμένων μου. Μια κάποια σκοτεινιά την έχουν όλες, άλλη σε μεγάλο βαθμό, άλλη σε μικρότερο, οι ομοιότητες τους όμως εξαντλούνται εκεί και σε ένα ακόμη στοιχείο (που ίσως και να μην υπάρχει παρά μόνο στα δικά μου μάτια).

Tras El Cristal \ Το Γυάλινο Κλουβί (1987)
Στην απόλυτη κορυφή της λατρείας μου - η πιο συγκλονιστική και στοιχειωτική εμπειρία ταινίας που έχω βιώσει.

Heavenly Creatures \ Ουράνια πλάσματα (1994)
Με επηρέασε και με διαμόρφωσε όσο ελάχιστες. Ισόβιο απωθημένο.

La cité des enfants perdus \ Η πόλη των χαμένων παιδιών (1995)
Μια νότα συναισθηματικής διαστροφής που με συγκινεί και με αγγίζει σε μη διαχειρίσιμο βαθμό.

[Ίζι]

Heavenly Creatures \ Ουράνια πλάσματα (1994)
Με επηρέασε και με διαμόρφωσε όσο ελάχιστες. Ισόβιο απωθημένο.

Απίστευτη ταινία. Την είδα σε μικρή ηλικία (φαντάζομαι κι εσύ;) και δεν την ξέχασα ποτέ. Για μένα η Γουίνσλετ πάντα ήταν αυτός ο ρόλος!

[Χήθκλιφ]

Ναι Ίζι, ήμουν μικρή, νομίζω πάνω κάτω όσο ήταν οι δυο τους στην ταινία, συν ότι ήμουν πολύ μοναχικός χαρακτήρας - χαράχτηκε λοιπόν μέσα μου.

Από αυτόν τον ρόλο γνώρισα και αγάπησα την Κέιτ Γουίνσλετ και, όπως λες κι εσύ, πάντα αυτόν φέρνω στο νου μου πρώτο όταν την σκέφτομαι. Λάτρεψα όμως και την Μέλανι Λίνσκι, η δική της ερμηνεία είχε ακόμη μεγαλύτερο πάθος...