Δες μια αγαπημένη μου ταινία — 1 (Νοε. 2015)

[Φαροφύλακας]

De battre mon coeur s'est arrêté \ Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου(2005) Απόλυτα λατρεμένη, από τις ταινίες που πρέπει να βλέπω συχνά πυκνά.

Πολύ όμορφη ταινία. Θα την συζητήσουμε.

[Χήθκλιφ]

Είμαι πολύ χαρούμενη που σου άρεσε, θα ήθελα να την συζητήσουμε

Εχθές ολοκλήρωσα «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» (που δυστυχώς αναγκάστηκα να κόψω σε δύο μισά ελλείψει χρόνου) μου άφησε λοιπόν τις καλύτερες εντυπώσεις. Εξαιρετικές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, ιδίως από τον Γουίλιαμ Χαρτ ο οποίος ήταν συγκλονιστικός στον δύσκολο ρόλο του (που εύκολα θα μπορούσε να αποδοθεί υπερβολικά). Μία συγκινητική φιλία ανάμεσα σε δύο ετερόκλιτους χαρακτήρες χτισμένη με εκτίμηση και σεβασμό που μπόρεσαν να βρουν χώρο ανάμεσα στις διαφορές λόγω των δύσκολων συνθηκών...

Δεν ξέρω γιατί ο πιο αδύναμος πρέπει πάντα να ερωτεύεται τον πιο δυνατό και δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο στις ταινίες ή και στην πραγματική ζωή (εντάξει, μπορώ να δώσω εξηγήσεις, απλώς θα προτιμούσα το σενάριο να έμενε στην φιλία που ήταν επαρκής για να δεθούν δύο άνθρωποι) πάντως δόθηκε όμορφα και πειστικά, πάλι εξ' αιτίας των δυσμενών συνθηκών διαβίωσης και κυρίως του εγκλεισμού. Και φυσικά θα μπορούσε πολύ εύκολα ο έρωτας να είναι αμοιβαίος υπό μια βασική προϋπόθεση - τη μόνη ίσως που δεν πληρούνταν...

Επίσης, παρατήρησα μια εντυπωσιακή (όπως μου φάνηκε) ομοιότητα ανάμεσα στην άκρως γοητευτική και μεταμορφώσιμη Σόνια Μπράγκα της ταινίας στην ταινία και στην Τζούλι Κάρμεν.

Μου άρεσε πολύ και ήταν μια ταινία που θα επέλεγα να δω και μόνη μου - σε ευχαριστώ Φαροφύλακα που την πρότεινες! Σειρά έχει «Το λεωφορείο»...

[Μυρμηγκοφάγος]

Ως απαιτητικός αναγνώστης να δηλώσω ότι περιμένω και μια σύγκριση με το Fingers (1978). Όπως επίσης να επεκταθείτε και σε άλλες ταινίες που είδατε, για παράδειγμα τη Ρωσική Κιβωτό. Όχι θα σας άφηνα...

[Αριαδνη]

μπορω να συμμετασκω, θα βαλω χριστουγεννιάτικες ταινιες καλα όχι μονο

[Ίζι]

@Αριάδνη μου τώρα έχει γίνει η κλήρωση κι έχει αρχίσει το "παιχνίδι". Ελπίζω να το ξανακάνουμε σύντομα για να συμμετάσχεις κι εσύ.

@Μυρμηγκοφάγε δεν κατάλαβες, ΔΕΝ την είδαν ακόμη τη Ρωσική Κιβωτό (παρότι είχαμε πει να κάνουμε συνθέαση ). Από σένα όμως που την έχεις δει, και που μάλιστα έχεις θετική γνώμη, περίμενα κάποιο σχόλιο στην παρουσίαση που της έκανα. Περιμένω δηλαδή

[Μυρμηγκοφάγος]

Απεναντίας Ίζι. Αν πίστευα ότι την έχουν δει θα είχα αναφέρει άλλη

Τώρα όσο αφορά τη Ρωσική Κιβωτό, να κάνω μια μικρή στάση από την παρουσίασή σου, αν και θιασώτης των πιο ανέμελων κατηγοριών

υ.γ. Πολύ μου αρέσει το emoticon της κατάρας. Δεν το είχα παρατηρήσει μέχρι τώρα

[Χήθκλιφ]

Μυρμηγκοφάγε, δεν είδα ολόκληρη την Ρωσική Κιβωτό, μια διαφωνία για τους υπότιτλους (εγώ επέμενα για τους αγγλικούς, η παρέα με την οποία θα την έβλεπα ήθελε ελληνικούς, καταλήξαμε να την βλέπει ο καθένας μόνος του) σε συνδυασμό με την ανυπαρξία ενδιαφέροντος από τους υπόλοιπους συνθεατές της λέσχης ως προς τον σχολιασμό, είχε ως αποτέλεσμα να χάσω τον αρχικό ενθουσιασμό μου. Είδα γύρω στα 20 λεπτά από την αρχή και την έκλεισα για να την συνεχίσω την επόμενη, όμως δεν την συνέχισα ποτέ.

Καταλήγω στο συμπέρασμα πως προτιμώ με διαφορά αυτό το «παιχνίδι» της ανταλλαγής αγαπημένων ταινιών από τις συνθεάσεις που βλέπω ότι δεν μας πολυταιριάζουν... εκτός αν γίνονταν πραγματικά ζωντανά, όπως αρχικά είχες καταλάβει (κάτι ωστόσο θέσει ανέφικτο). Έτσι θα είχε άλλη γοητεία η διαδικασία ενώ ο καθένας θα ήταν διατεθειμένος να επιδείξει μεγαλύτερη υπομονή με κάτι που ενδεχομένως δεν του ταιριάζει.

Τώρα, όσον αφορά στην «Fingers» ή «Ο δολοφόνος του Μανχάταν» - αν θυμάμαι καλά τον ελληνικό τίτλο, δεν έχω να πω κάτι πέρα από το ότι ήταν μια απογοητευτική εμπειρία καθώς περίμενα πολλά. Γιατί τα περίμενα; Αφ' ενός επειδή ήταν ταινία της αγαπημένης μου κινηματογραφικά δεκαετίας, αφ' ετέρου επειδή λάτρεψα την γαλλική και πίστεψα πως θα λατρέψω και εκείνη που τη ενέπνευσε.

Θα πω απλώς ότι ο Τομά του Ρομέν Ντουρί είναι πολύ αγαπημένος. Τον καταλαβαίνω, τον νιώθω και μπορώ να ταυτιστώ μαζί του. Ακόμα κι όταν είναι κακός, είναι ευάλωτος, τρωτός, φέρει τα δικά του σημάδια. Αντίθετα ο αντίστοιχος χαρακτήρας που υποδύεται ο Χάρβει Κέιτελ (δεν θυμάμαι το όνομα του ήρωα) μου ήταν από αδιάφορος έως αηδιαστικός σε κάποια σημεία (η ανεκδιήγητη για παράδειγμα σκηνή με το κασετόφωνο, θα μου μείνει αξέχαστη... με αρνητικό τρόπο )

Τέλος, αγαπητέ Μυρμηγκοφάγε, χαίρομαι που σε «στρίμωξε» λίγο η Ίζι γιατί ζητάς την γνώμη μας ενώ εσύ δεν μας λες την δική σου για ταινίες που ομολόγησες πως είδες
(προφανώς δεν σου άρεσαν καθόλου, αλλά και πάλι, θέλω να την διαβάσω! )

[Μυρμηγκοφάγος]

Και μιας και με στρίμωξε η Ίζι, βρήκες την ευκαιρία να με αποτελειώσεις;

Όπως και με την Ρωσική Κιβωτό, ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα είχες δει το Fingers. Όχι γιατί δεν θα το γνώριζες, αλλά γιατί δεν θα αποτολμούσες να το κάνεις. Μάλλον όμως αυτές οι ανησυχίες υπάρχουν μόνο στο δικό μου μυαλό. Ας μου γίνει μάθημα λοιπόν να μιλάω και να τσιγκλάω λιγότερο...

Η πρώτη μου σκέψη όταν είδα τον σύνδεσμο ήταν ότι θα με παρέπεμπες στο θέμα του Συνδρόμου του Σταντάλ, αλλά η επιλογή σου ήταν ανώτερη και άξια της εκδικητικής σου φύσης. Δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσω να εκπληρώσω την επιθυμία σου και ελπίζω να αρκεστείς σε ένα πασάλειμμα, ξεκινώντας με την μοναδική ταινία που με ευχαρίστησε. Το Swimmer λοιπόν, που είχες την προνοητικότητα να μην με προϊδεάσεις στην αναφορά σου για την ιδιαιτερότητά του, κατάφερε και κρατήθηκε σε ένα επίπεδο που λίγες άλλες ταινίες αυτής της χώρας έχουν καταφέρει και αυτό κυρίως κρατάω.

Τώρα για να πάρουν και οι υπόλοιπες σειρά, αν και είχα μια έντονη υποψία ότι δεν θα με ενθουσιάσουν τα Τρία Χρώματα του Κισλόφσκι - βάση της εμπειρίας μου με τα δύο short films του - τα τόλμησα γιατί ήταν πιθανόν τα τελευταία έργα σε μια αρχαία λίστα ταινιών που ήθελα να δω. Το μόνο ερώτημα που με προβληματίζει και υποψιάζομαι θα με προβληματίζει για πολύ καιρό ακόμη, είναι τι στο διάτανο με έκανε μετά από αυτή την οριακά υποφερτή εμπειρία να κάτσω να δω και τον Δεκάλογο...

Ο Χάνεκε, που πολύ σωστά είχες προβλέψει ότι δεν μου ταιριάζει και που ήλπιζα να σε διαψεύσω, αποδείχτηκε αδιάφορος. Η Έβδομη Ήπειρος απλά δεν με ακούμπησε, στο αυθεντικό Funny Games που περίμενα κάτι συνταρακτικό, βρέθηκα με ένα pg-13 και η Δασκάλα του Πιάνου απέτυχε να με σαγηνεύσει. Δυστυχώς η θεματολογική ιδιαιτερότητα όλων παραπάνω, συμπεριλαμβανομένου και του Benny's Video, γυρίζει μπούμερανγκ εξαιτίας αυτής της αδιαφορίας, ακολουθώντας τον αντίστροφο δρόμο από αυτόν του Swimmer, που η εξαιρετική υλοποίηση του, επέτρεψε στις ιδιαιτερότητές του να μου το εξυψώσουν. Συνεχίζω λοιπόν να προτιμώ το White Ribbon στο οποίο έχει αποτραβηχτεί και κυρίως το Κάστρο στο οποίο απλά έχει εξαφανιστεί.

Το Stendhal Syndrome το είδα εντός μιας ημέρας αφότου ανέβασες την κριτική σου. Δε μπορούσα βλέπεις να έχω ένα ολόκληρο κατεβατό σου και να μη μπορώ να το διαβάσω, παρότι οι δύο προηγούμενες εμπειρίες μου με τον Αρτζέντο δεν ήταν καθόλου ευχάριστες. Με το Deep Red οριακά ανεκτό και το Suspiria κυριολεκτικά ανυπόφορο, αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η αναφορά σου ότι δεν θεωρείται αντιπροσωπευτική του. Γιατί στα δικά μου μάτια ήταν ξεκάθαρα ο Αρτζέντο – ειδικά αυτός του Deep Red - που μου προκαλεί εκνευρισμό, σχεδόν με κάθε του απόφαση.

Ο Svankmajer μου είναι γνωστός και με το Faust επιβεβαίωσε την άποψη μου ως ένας ιδιαίτερα ικανός και ξεχωριστός σκηνοθέτης, όπως τον γνώρισα στα Sileni, Alice και Down to the Cellar. Δυστυχώς όμως οι μαριονέτες δεν έχουν την δυναμική που επιθυμώ για να με εντυπωσιάσουν όσο ιδιαίτερες και αν είναι, που ήταν.

Το Hunger δεν ήταν κακό. Καλύτερο μάλιστα από αυτό που περίμενα, αλλά ξεκάθαρα προτιμώ την Εύα που έχεις για αβατάρι στη Λέσχη Βιβλίου

Πρέπει να έχει ευεργετικές ιδιότητες το θάψιμο. Σα να μου 'φυγε ένα βάρος. Να θυμάμαι να το κάνω συχνότερα...

[Ίζι]

στο αυθεντικό Funny Games που περίμενα κάτι συνταρακτικό, βρέθηκα με ένα pg-13

Pg 13; Δεν μπορεί, υπερβάλλεις.

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το μόνο ερώτημα που με προβληματίζει και υποψιάζομαι θα με προβληματίζει για πολύ καιρό ακόμη, είναι τι στο διάτανο με έκανε μετά από αυτή την οριακά υποφερτή εμπειρία να κάτσω να δω και τον Δεκάλογο...

Οριακά υποφερτή εμπειρία εννοείς την τριλογία του Κισλόφσκι;;;;