). Αλλά περίμενα ως μουσικός να επιλέξεις τον συνθέτη 
Θα μπορούσες να ρωτήσεις την Χήθκλιφ για τον φοιτητή της Πράγας, αλλά οποιαδήποτε αγαπημένη κάνει. Επίσης να τη ρωτήσεις αν της έχει μείνει κάποια από αυτές τις μουσικές. Πρόσεξε όμως μη σου ξεγλιστρήσει, γιατί έχεις και άλλες ερωτήσεις, όπως: Πως της φάνηκε το “Ferat vampire”, πότε θα δει το “Shadows of forgotten ancestors”, αν είδε το “The castaways of turtle island”, πότε θα αποκηρύξει τον Ki-duk Kim, γιατί δεν έχει δει ακόμη το “Rapt”, πότε θα γράψει κάτι εδώ, αν επίτηδες έγραψε καλά λόγια για το “Mayhem” ώστε να παρασυρθώ - όπως και έγινε και φυσικά γιατί ενώ έχει σημειώσει το “Marketa Lazarova” εδώ και τρεισήμισι χρόνια το έχει αμελήσει. Επίσης να της θυμίσεις ότι έχω κι εγώ κάποιες ερωτήσεις να της κάνω και να μην εξαφανιστεί.
Στη δεύτερη ταινία δε θα έλεγα ότι έπεσες έξω (με εξαίρεση ότι ήταν σπονδυλωτή), όταν μόνο η μια από τις τρεις με εκνεύρισε. Μπορεί να ήταν αρκετό, αλλά δεν ήταν κακό ποσοστό. Και όσο αφορά τη πρώτη, το ότι σε συνεπήρε είναι ευχάριστο, γιατί δεν θεωρώ ότι θα δυσκολευτείς να βρεις αντίστοιχες εμπειρίες στον μοντέρνο ασιατικό κινηματογράφο. Και αν κάπου θα συμφωνούσα μαζί σου, θα ήταν στο ότι, αν μου δινόταν η επιλογή, αυτή θα επέλεγα να γυριστεί ως κανονικού μεγέθους χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τώρα, για να έρθω στον Μπάρτον, θα έλεγα ότι είναι σχεδόν απίθανο να μου βρεις αντίστοιχη εμπειρία. Αλλά ας το αναπτύξω καλύτερα σε spoiler, μη το χαλάσω στον Φάρο που θέλει το 18 με καλύτερες επιλογές
) όσο για το πόσο γενναιόδωρη ήμουν με το πεντάρι, ομολογώ ότι με τις «αδυναμίες» μου (όπως είναι ο Κιμ) επιλέγω να μεροληπτώ.. Αρνούμαι να τις αντιμετωπίσω ψυχρά και με σκληρότητα μολονότι γενικά είμαι πολύ καλή και στα δύο (!) και άνετα θα μπορούσα να το κάνω... Ας πούμε πως, μέχρι έναν βαθμό βρίσκονται στο απυρόβλητο.:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-552839-1331629219.jpeg.jpg){kind=link}