Μικρός γύρος "δες μια αγαπημένη μου ταινία"

[Θεατής]

Είδα το "Αλή: ο φόβος τρώει τα σωθικά" που μου πρότεινε η Τρίνιτυ... Μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε εναν μαροκινό μετανάστη και μιας κατά είκοσι χρόνια μεγαλύτερης του γερμανίδας (η οποία ηταν και μέλος του ναζιστικού κόμματος) με φόντο τον ρατσισμό που βιώνουν εξαιτίας της διαφορετικής καταγωγής, της διαφοράς ηλικίας κτλ... Ωραία ηταν και την είδα πολύ ευχάριστα...

Ξεχωρισα τον τρόπο σκηνοθεσίας που ισορροπεί ανάμεσα στο τραγικό (βαρύ θέμα, έλλειψη χιουμοριστικών διαλόγων) και στο κωμικό (αδεξιότητα και αμηχανία των χαρακτήρων) κι ενώ σε όλη την ταινία υπάρχει μια διάχυτη ντεκαντανς δεν την κάνει βαριά και δύσκολη στην παρακολούθηση...

Σ'ευχαριστώ Τρίνιτυ!!

[Τρίνιτυ]

Όντως μικρός γύρος που λέει και ο τίτλος του νήματος, ελπίζω εγώ (νομίζω και ο Νικόλας;) να τον μεγαλώσουμε λίγο.. Θα δω τις ταινίες σας τις επόμενες μέρες και συγκεκριμένα έχω επιλέξει την ταινία "Άλπεις" του Θεατή και το "J'accuse" του Μυρμηγκοφάγου.

Μυρμηγκοφάγε, δεν βρήκα υποτιτλισμένη στα ελληνικά την ρώσικη ταινία και θα δω το "J'accuse" στο γιουτούμπι που είναι βουβή και περνώντας τις μαύρες καρτέλες με τα γράμματα στα γαλλικά από μετάφραση.
Λυπάμαι που δεν σου άρεσε καμία από τις δύο ταινίες. Η αλήθεια είναι ότι είσαι λιγουλάκι απαιτητικός κινηματογραφόφιλος και μάλλον με ευνόησε η τύχη που σε έναν προηγούμενο γύρο σου άρεσε μία που σου είχα προτείνει. Ίσως ρεφάρω μια επόμενη φορά.

Χαίρομαι Θεατή που σου άρεσε η ταινία. Συμφωνώ με αυτά που είπες στο πως είναι δοσμένο το θέμα κι επίσης μου αρέσει ο κατά την γνώμη μου απλός και εύστοχος τρόπος που δείχνει τις αντιδράσεις του περίγυρου, καθώς και την εξέλιξη της σχέσης του ζευγαριού μέσα από αυτές.

θα επανέλθω και με τα δικά μου σχόλια όταν δω τις ταινίες.

[Μυρμηγκοφάγος]

Τρίνιτυ, για να καταλάβω, εννοείς ότι θα χρησιμοποιήσεις το auto translate του youtube, ή τον μεταφραστή της google; Γιατί αν εννοείς κάτι τέτοιο, θα σε μαλώσω και προτιμώ να την αντικαταστήσω με μια για την οποία θα υπάρχουν ελληνικοί υπότιτλοι.

Για το τσεχοσλοβάκικο υπάρχουν υπότιτλοι εδώ

Για οτιδήποτε χρειαστείς μου λες

υ.γ. για την επόμενη φορά, θα μπορούσες να προετοιμαστείς βλέποντας κάποιες ταινίες του Ράινερ, που αν και τον λατρεύω, δεν τον έχω τιμήσει ιδιαίτερα

[Τρίνιτυ]

Ναι, Τσεχπσλοβακία και το είχα δει, εκ παραδρομής έγραψα ρώσικη ταινία. Το traslate λέω να με βοηθήσει, αν δω ότι με κουράζει, θα κοιτάξω να δω την άλλη.

θα αρχίσω εντατικά τον Ράινερ, τι να κάνουμε, έναν Μυρμηγκοφάγο τον έχουμε.

[Μυρμηγκοφάγος]

Τρίνιτυ, είμαι πεπεισμένος ότι το λάθος το έκανες επειδή ήθελες να δεις μια σοβιετική και το ήταν τσεχοσλοβάκικο σε απογοήτευσε. Και ήμουν έτοιμος να εκτελέσω την επιθυμία σου και να σου αντικαταστήσω το γαλλικό - που με τους υπότιτλους που έχει δεν έχει κανένα νόημα να δοκιμάσεις - με ένα που θα έβλεπες τη μπογιά να στεγνώνει, όπως ακριβώς σου αρέσει. Δυστυχώς όμως, την τελευταία στιγμή, κοίταξα το συμφέρον μου και προτίμησα μια που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πως τις προτιμώ, για την επόμενη φορά που θα κληρωθούμε μαζί. Ελπίζω να με συγχωρέσεις

Onibaba (1964)

[Νικόλας Δε Κιντ]

Νικόλα, δυο ταινίες που θεωρώ ότι έχουν στοιχεία που σου ταιριάζουν και έχω μεγάλη απορία να δω πως θα σου φανούν

The Journey of a Young Composer (1985)
Gryozy (1915)

Λοιπόν Μέρμηγκα χθες είδα μια από τις δυο ταινίες που μου είχες προτείνει!
Την δεύτερη!!

Έπεσες μέσα - τουλάχιστο σε αυτή σου την πρόταση-.
Η ταινία είχε αρκετά από τα στοιχεία που με συγκινούν σε ένα έργο. Εμμονή, παράνοια, έρωτα και φυσικά μεταφυσικές οντότητες!
Να πω την αλήθεια από τα πρώτα λεπτά της ταινίας κατάλαβα που το πήγαινε ο σκηνοθέτης, μιας και η γνωριμία του πρωταγωνιστή με την νεαρή ηθοποιό φαινόταν πως ήρθε όχι για να του κλείσει τις πληγές του, αλλά να τις χαράξει ακόμα λίγο πιο βαθιά...

Εντυπωσιακό το φινάλε της δολοφονίας της με την πλεξούδα της νεκρής γυναίκας του.

Στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου μου αρέσει να βάζω την δική μου μουσική επένδυση!
Να την διάλεξα αυτή την φορά:

Agustin Barrios Mangore

Παρά λοιπόν το μικρό της μήκος, η ταινία ήταν μια αξιοπρεπής ιστορία αγάπης με πινελιές "τρόμου"...
Εν τέλει όμως έβαλα ένα 6άρι, μιας η ταινία τα είχε τα χρονάκια της και αυτό για μένα πια χτυπάει άσχημα κυρίως στο παίξιμο των ηθοποιών που μου φαίνεται ελαφρώς αφύσικο και εντελώς παρωχημένο.

Σου υπόσχομαι πως θα δω και την πρώτη σου επιλογή εν καιρώ!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου μου αρέσει να βάζω την δική μου μουσική επένδυση!

Κακούργε! Βλέπω ταινίες χωρίς καμία μουσική υπόκρουση όταν αυτή δεν έχει και πήγες και άλλαξες μια από τις καλύτερες μουσικές που έχω ακούσει, και που συμβαδίζει απόλυτα με τον ρυθμό της ταινίας; Έχω τεράστιες αμφιβολίες ότι θα μπορούσα να θεωρήσω τις ταινίες του Bauer τόσο ιδιαίτερες και το παίξιμο τόσο αναζωογονητικό, αν δεν είχαν τις συγκεκριμένες μουσικές. Αν μου το έλεγες εκ των προτέρων, θα στην είχα αλλάξει άμεσα, σφάχτη!

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αμαν!!!
Αν ήξερα πως θα με πεις σφάχτη δεν θα στο έλεγα καν!!!

Αν σου πω ότι οι μουσικές των τότε ταινιών μου φαίνονται πολύ πομπώδεις και υπερ το δέον βαριές τι θα πεις;;;
Δεν νομίζω το ορίτζιναλ σαόυντρακ να άλλαζε και κάτι.
Όπως βέβαια σου είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση, στο σύνολο της η ταινία μου άρεσε και πιστεύω για την εποχή που προβλήθηκε θα πρέπει να θεωρούνταν αρκετά πρωτοποριακή.

Τώρα για το αναζωογονητικό παίξιμο που λες...
Όταν μια γυναίκα δοκιμάζει ένα κόσμημα στον καθρέφτη δεν κουνιέται λες και χορεύει τον χορό της κοιλιάς ούτε κάποιος τραβάει τα μαλλιά του όταν του συμβαίνει κάτι κακό. Αυτό μου φάνηκε λίγο αφύσικο...
Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ!!

Για λέγε τώρα για τις δικές μου επιλογές!!

[Μυρμηγκοφάγος]

Μεταξύ μας, θεωρώ τον χαρακτηρισμό επιεική. Πως εσύ για παράδειγμα θα χαρακτήριζες κάποιον που αφαιρούσε τη μουσική αυτής της ταινίας;

Για αρχή, μη ξεχνάς ότι στο βουβό κινηματογράφο ήταν υποχρεωμένοι να είναι εκδηλωτικοί ώστε να καταφέρουν να αναπαραστήσουν μέσω εικόνων αυτό που ήθελαν να πουν. Φυσικά, δεν θα σου αρνηθώ ότι άνετα ότι θα μπορούσαν να είναι πιο φειδωλοί στις ερμηνείες τους και να πέρναγε το ίδιο μήνυμα. Όμως για αδιευκρίνιστους λόγους, αυτή η υπερβολή του παλαιού ρωσικού, όπως και του γερμανικού εξπρεσιονισμού, είμαι εξαιρετικά χαρούμενος που υπάρχει, γιατί μου παίρνει τα μυαλά

Για να επανέλθω όμως στη μουσική, θα έλεγα ότι είναι κάτι που κρατάω σπάνια (για να ακριβολογώ, μοναδική εξαίρεση είναι το λατρεμένο Limite (1931)), αλλά τη θεωρώ αναπόσπαστο μέρος του έργου και πολύ πιο σημαντική από ότι στις ομιλούσες. Φέρνω στο μυαλό μου τώρα τις αγαπημένες μου βουβές ταινίες, αλλά και σκηνές (που δυστυχώς δεν είναι πολλές) και δε μπορώ να σκεφτώ μια που θα μπορούσε να μου δημιουργήσει τα ίδια συναισθήματα χωρίς, ή με λάθος μουσική, η οποία και δεν θα προμήνυε τον ρυθμό, προετοιμάζοντάς με για ότι ακολουθεί και ισχυροποιώντας τα, την κατάλληλη στιγμή. Η πρότασή μου είναι να τους δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά ρώτα και την Χήθκλιφ για καλού κακού

Τώρα, όσο αφορά τις ταινίες σου, ξεκινώντας από το “Being there” το οποίο και μου φάνηκε εξαιρετικά κα….Πρέπει να τα ξαναγράψω; Δε μπορώ να σε παραπέμψω στη σελ. 4;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μεταξύ μας, θεωρώ τον χαρακτηρισμό επιεική. Πως εσύ για παράδειγμα θα χαρακτήριζες κάποιον που αφαιρούσε τη μουσική αυτής της ταινίας;

Νο φακιν γουέι!!!

Γιαυτό που λες με τον βωβό κινηματογράφο έχεις δίκιο... Πρέπει οι ερμηνείες να είναι κάπως υπερβολικές μιας και λείπει η ομιλία.
Στο "Metropolis" ας πούμε δεν με χάλασε τόσο όπως και στο "Thief of Bagdad" που μου φάνηκαν ταιριαστές με την χιουμοριστική πλευρά της ταινίας... (αναφέρω τις συγκεκριμένες ως οι πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό )!
Επίσης στο "Korkarlen" με χάλασαν λίγο οι ερμηνείες, αλλά ήταν τόσο δυνατό το στόρι που τις ξεπέρασα με ευκολία. Παρόλα αυτ'α στάθηκαν σαν αφορμή να δώσω 9άρι στην ταινία κι όχι 10!!

Σαν μουσικός έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τις μουσικές επενδύσεις... Υπάρχουν μελωδίες και κομμάτια από αγαπημένες ταινίες που είχαν σφηνωθεί στο μυαλό μου για πολλά χρόνια. Δεν έχω την απαίτηση όμως κάποιος να δίνει τόσο μεγάλη σημασία στα σαόυντρακ!

Την Χήθκλιφ θα την ρωτήσω, αλλά για ποιά ταινία ακριβώς;;

Τα σχόλια σου για τις προτάσεις μου τώρα τα είδα!

Δεν ξέρεις ότι συνωμοτούμε με την Χήθκλιφ να σε εξουθενώσουμε κινηματογραφικά

Σου πρότεινα την ταινία του Σέλλερς με την ελπίδα ότι θα σου αρέσει, μιας και εγώ την θεωρώ πολύπλευρη. Δλδ θα μπορούσες να την δεις και σαν κωμωδία, και σαν κοινωνική αλλά και γιατί όχι και σαν μυστηρίου!
Χάρηκα που εντόπισες κάποια από τα στοιχεία που άρεσαν και σε μένα και νομίζω πως το τέλος της φέρνει λίγο σε "Barton Fink" - που σου αρέσει ή τουλάχιστο σου άρεσε σαν ταινία- .

Η δεύτερη επιλογή μου ήταν κάπως "risky".
Σκέφτηκα αφαιρετικά! Λέω να μην προτείνω Χόλιγουντ, να μην προτείνω μια με γνωστούς πρωταγωνιστές και να μην προτείνω κάτι συμβατικό!!
Οπότε κατέληξα στην κορεάτικη '"Three... extremes".
Αλλά έπεσα έξω...
ΕΜένα η πρώτη ιστορία με συνεπήρε. Ανατρίχιασα με την σκηνοθεσία και το φινάλε της!

Πάντως το ότι σου κατέστρεψα παλιές αγαπημένες σου ταινίες δεν το έκανα επίτηδες...
Είχα καλό σκοπό!!!