Σφάξε μια αγαπημένη μου ταινία II – (Αύγουστος 2017)

[Μυρμηγκοφάγος]

Φάρε, είναι και αυτό μια ιδέα, αλλά μάλλον θα περιμένετε πολύ. Αν κάτι με δυσκολεύει περισσότερο από το να συντάσσω απαντήσεις, αυτό είναι να συγκροτώ τις σκέψεις μου από το μηδέν

Μη νομίζεις ότι θα παραπονεθώ Τρίνιτυ. Αρκεί να θυμηθώ να φέρω τη σφεντόνα μου

Τόνια, το Σολάρις είναι από τις πιο αγαπημένες μου του Αντρέι και το λέω ως κάποιος που το Στάλκερ δεν του ταίριαξε. Αλλά έχω την υποψία ότι θέλει να δεις την Ουγγρική, όπως κι εσύ θέλεις να δει τον Bin-Jip

[Τρίνιτυ]

Τόνια, λέω να σου πω μετά την θέαση της ταινίας που θα επιλέξεις, και που ξέρεις, αν έχεις διαλέξει άλλη, ίσως να δεις και δεύτερη (το ίδιο ισχύει και για μένα).

Αποφάσισα να δω με την πρώτη ευκαιρία το Live flesh.

[Θεατής]

Είδα το Rapt του φιλτατου Μυρμηγκοφάγου... Δυστυχώς ειχε όλα αυτά τα μείον (για το προσωπικό μου γούστο) που είχα αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμά μου...βέβαια δεν έχει να κάνει τόσο με την ηλικία του (μιας και ακόμα παλιότερες πχ το Εργαστήρι του Δρ Καλιγκάρι μου είχαν αρέσει αρκετά) όσο το οτι μου έδωσε την εντύπωση οτι παρακολουθουσα μια μέτρια παλιά ελληνική ταινία...παρόλαυτά με κράτησε ως το τέλος να δω τι θα συμβεί αν και είπα στην Τόνια οτι στο τέλος αυτή θα την βρεί απ'τον τρελό ... Δεν θέλω να εμβαθυνω περισσότερο σε ερμηνείες, σκηνοθεσία κτλ, μόνο να πω πως δεν κατάλαβα, πώς το ψηλό, βαριά χιονισμένο βουνό, που δεν μπορούσαν να το διαβούν ούτε ο απαγωγεας αλλά ούτε ο σύζυγος της απαχθήσας με τους φίλους του, το διέβηκε άνετα και γρήγορα ο κουτσός με ξύλινο ποδάρι πραματευτής (αν υπηρετούσε κάποιον συμβολισμό γιατί κάποια στιγμή τον έδειχνε να "αναβοσβήνει" ομολογώ πως μου διέφυγε και δεν είχα και καμία όρεξη να τον ψάξω...) και να κάνω μια αναφορά και στον ήχο (μουσική και εφέ) τα οποία σε ορισμένα σημεία πραγματικά ενοχλούσαν τα αυτιά μου...

Οποτε Μερμηγκα αν θες πάμε γι άλλα και σου λέω άλλες αγαπημένες ταινίες για σφάξιμο και περιμένω δική σου πρόταση αν θέλεις να αλλάξεις κάποια απο τις προηγούμενες δύο...

[Μυρμηγκοφάγος]

Τώρα που μου το θύμησες είχα κι εγώ διάφορα θέματα με τον πραματευτή, αλλά μπόρεσα και κρατήθηκα από ένα σωρό άλλα, όπως τη σαγήνευση του τρελού και την επιστροφή στο χωριό της Sibirskaïa, που είναι και μια από τις κορυφαίες μου κινηματογραφικές στιγμές. Από μουσική δε θυμάμαι τίποτα, αλλά έχω παρατηρήσει ότι ακόμη και αν μου αρέσει, δεν την κρατάω αν τελικά με ενθουσιάσει η ταινία.

Προτείνω να το κάνουμε λίγο πιο ενδιαφέρον και αν σε κάποιον αρέσει αυτό που δει, να δει μια ακόμη από τις εναπομείναντες δυο, ως τιμωρία που δεν κατάφερε να παραμείνει συνεπής στον τίτλο του παιχνιδιού (η απόφαση αν και πόσο αρέσει, ανήκει στον καθένα προσωπικά, ασχέτως τι εντύπωση δώσει η κριτική). Εκτός φυσικά αν φοβάσαι ότι το ανίψι θα σταματήσει να σηκώνει τα τηλέφωνα

Θα προσθέσω την παρακάτω. Για οτιδήποτε ξέρεις
Gryozy (1915)

[Θεατής]

Γιατί βρε συ πρέπει να φαίνεται σαν τιμωρία; Εγώ απολαμβανω να βλέπω ταινίες και φαντάζομαι κι εσύ το ίδιο...έτσι κι αλλιώς και μόνοι μας ψάχνοντας έχουμε φάει τόσες φολες μέχρι να βρούμε κάτι καλό, έχουμε να φοβηθουμε κάτι;; Εγώ βλέπω πως τουλάχιστον μου δίνεται η ευκαιρία να δω, μαζεμένες, ταινίες μιας εποχής και προέλευσης, που αν όχι ποτέ, σίγουρα θα πέρναγε πολυυυυς καιρός μέχρι να τις δω και να έχω άποψη, με την πολυτέλεια να έχουν περάσει ήδη απο ένα πρώτο φιλτρο, το δικό σου, αντί να φάω ποιός ξέρει πόσο χρόνο ψάχνοντας...μια χαρά με βρίσκω δλδ

Οπόταν ας αφήσουμε τα: "αν το ενα και αν το άλλο" (βασικά δεν κατάλαβα και γιατί να κάνεις μια κακιά κριτική σε κάτι που τελικά σου άρεσε) και ας δούμε και τις τρεις που προτείνει ο καθένας...έτσι κι αλλιώς ένας ολόκληρος χρόνος νομίζω είναι υπέρ του δέοντος αρκετός κι αν τύχει και τις δούμε και νωρίτερα εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε

Αγαπημένες ταινίες λοιπόν vol 1 χωρίς κριτήριο αν κάποια από αυτές θα σου ταιριάξει:

Léolo 1992

Y Tu mamà también 2001

The Forbidden Room 2015

ΥΓ1 Ως συνήθως, διαλέγοντας τρεις, μου ήρθαν άλλες πόσες στο μυαλό και προκειμένου να πονοκεφαλιαζω πρόσθεσα το "vol 1" στην παράγραφο...

ΥΓ2 Περιμένω pm

[Μυρμηγκοφάγος]

Γιατί μπορεί το να βλέπω ταινίες να μην είναι, αλλά το να γράφω κριτικές για αυτές ξεκάθαρα είναι, ακόμη και αν με ικανοποίησαν - πόσο μάλλον όταν γίνεται το αναμενόμενο και ο παραλήπτης αυτών παραμένει ο ίδιος. Αλλά ας το δοκιμάσουμε και ελπίζω να με βοηθήσει να αρχίσω να σου κάνω προτάσεις που θα στηρίζονται περισσότερο στα γούστα σου, παρά στα δικά μου

[Θεατής]

Πολύ εύκολα λύνεται αυτό...αφού το χρέος μας στο παιχνίδι το κάναμε (κι εμένα το να γράφω μεγάλα κείμενα στο κινητό μου είναι μια κουραστική διαδικασία) γράφουμε απλά δυο τρεις λέξεις... πχ μου άρεσε, δεν μου άρεσε, μέτρια κλπ...δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε την ζωή μας δύσκολη...

[Τρίνιτυ]

Είδα το Live flesh, Τόνια, και σε ευχαριστώ για την πρόταση, μου άρεσε πολύ! Είχε καλή ιστορία, λίγους και "υπόγειους" συμβολισμούς, αλλά αυτό που μου άρεσε πιο πολύ ήταν οι εκφάνσεις του έρωτα στους πρωταγωνιστές κι όλη αυτή διαδρομή που τράβηξαν, ο καθένας για τους λόγους του. Το τέλος του μου φάνηκε η καλύτερη επιλογή, σαν να ήταν το πεπρωμένο τους.

Ευχαριστώ και πάλι

[Τόνιασινε]

Χαίρομαι πάρα πολύ!!

Θα επανέλθω, μόλις δω κάποια δική σου..

[Μυρμηγκοφάγος]

Θεατή, εύκολα λύνεται, αλλά με βγάζει από τη δύσκολη θέση;

Από τα τρία, το “Forbidden Room” ήταν αυτό που μου κράτησε το ενδιαφέρον και θα τα πήγαινε πολύ καλύτερα αν κάποιες στιγμές δεν μου κατέληγε ερασιτεχνικό, με αποτέλεσμα να με πετάει εκτός και να πασχίζω να το ξαναπιάσω. Ίσως φυσικά τότε να παραπονιόμουν για τη σκηνή Matrix στο φινάλε, αλλά τώρα περνάει ως λεπτομέρεια

Το “And Your Mother Too” μου έμεινε αδιάφορο ακόμη και όταν μου ήρθε η κρίσιμη στιγμή από το πουθενά, μάλλον γιατί τίποτα από όσα λέγανε δεν με ενδιέφερε. Το τέλος, που μου θύμισε κάπως το σκηνικό του Pulp, κατέληξε το πιο εκνευριστικό σημείο με αυτό που ειπώθηκε και θα ήταν μάλλον αρκετό να μου την καταστρέψει ακόμη και αν μου άρεσε. Δυστυχώς ο Κουαρόν φαίνεται ότι δεν μου ταιριάζει καθόλου με μηδέν στα τρια (Children of men, Gravity οι άλλες δυο).

To "Leolo" αν και το βλέπω ως Καναδικό, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο Γαλλικό και μου θύμισε προτού καν τελειώσουν οι τίτλοι αρχής για ποιο λόγο αποφεύγω πια τις μοντέρνες ταινίες τους, από τις οποίες και έχω πια απομακρυνθεί όσο δεν πάει. Μετά από αυτήν την εμπειρία, νιώθω ότι αν κάτσω και ξαναδώ το Amelie θα το πάρει ο διάολος. Επίσης είναι η δεύτερη φορά που βλέπω αυτό το είδος κρεμάσματος και όπως τότε, έτσι και τώρα, δε μου βγήκε καθόλου πειστικό και αναρωτιέμαι πόσο εφικτό είναι στη πράξη